Kostka z uczuciami i doznaniami to gra pozwalająca dzieciom na powiązanie uczuć z różnymi wydarzeniami z życia oraz wyrażenie swoich uczuć

Dzieci powinny także ćwiczyć słuchanie opowieści innych na temat doświadczeń związanych z emocjami oraz nauczyć się formułowania społecznie akceptowalnych pytań pomagających innym lepiej rozeznać się w ich uczuciach.

Czego dzieci się uczą

Pierwszoplanowe: Łączenie uczuć z doświadczeniami.

Drugoplanowe: Stosowanie się do poleceń, koncentrowanie uwagi, słuchanie innych.

Poziom trudności

Dla średnio zaawansowanych.

Potrzebne umiejętności

Dzieci powinny rozumieć podstawowe uczucia i umieć powiązać je z osobistymi doświadczeniami. Powinny mieć umiejętność formułowania adekwatnych społecznie pytań, które będą zadawać osobie prezentującej.

Warto przećwiczyć przed grą

• Rozpoznawanie uczuć.
• Stosowanie się do poleceń.
• Opowiadanie o sobie.
• Wykazywanie zainteresowania uczuciami innych.

Materiały

Duża kostka wykonana z twardego papieru (np. kartonu lub tektury). Na każdej stronie kostki napis z innym uczuciem (np. radosny, smutny, zły, przerażony, sfrustrowany, zmieszany.

Miejsce

Dzieci siadają w kole na podłodze lub na krzesełkach.

Opis zabawy

Dzieci rzucają kostką, a następnie opisują sytuację z życia, w której doznawały emocji, jaka wypadła na kostce. Dodatkowo, dzieci mogą także odgrywać uczucia, których wtedy doświadczały. Dzieci odgrywające rolę obserwatorów mają wówczas szanse rozpoznać uczucia wyrażane przez aktora (inne dziecko).

Realizacja zabawy krok po kroku

1. Posadź dzieci w kole, pokaż kostkę z uczuciami, a następnie powiedz, że zagrają w grę pod tytułem Kostka z uczuciami i doznaniami.
2. Poproś, aby każde dziecko rzuciło kostką. Dzieci po kolei opowiadają sytuacje, w których doświadczały uczucia, które wypadło na kostce.
3. Członkowie grupy powinni słuchać wypowiedzi każdego z dzieci i formułować odpowiednie pytania dla osoby odpowiadającej o swoich doświadczeniach.
4. Kiedy dane dziecko zakończy swoją relację, pozwól innym członkom grupy na zabieranie głosu w kolejności zgłoszeń i zadawanie prezenterowi społecznie adekwatnych pytań, pozwalających mu rozwinąć temat jego uczuć związanych z opowiedzianą sytuacją.
5. Następnie poproś dziecko o odegranie uczucia, które wypadło na kostce, przy użyciu zarówno twarzy, jak i ciała. Aby zwiększyć trudność, prowadzący mogą dodatkowo nałożyć zakaz używania słów.
6. Powiedz dzieciom, że podczas kiedy jedno z nich odgrywa uczucie, reszta ma uważnie je obserwować i próbować określić, co robi aktor i w jaki sposób emocja przez niego pokazywana wiąże się z sytuacją, o której opowiedział. Zachęć dzieci do podnoszenia rąk i dzielenia się swoimi odpowiedziami z grupą.
7. Powiedz aktorowi, żeby podał kostkę następnemu dziecku w kole, a później powtarzaj kroki od 2 do 6 aż wszystkie dzieci odegrają rolę aktora.
8. Zakończenie zabawy: Powiedz dzieciom, że to już koniec zabawy. Poproś, żeby usiadły na krzesłach lub na podłodze, twarzą w kierunku frontowej części sali, oraz powiedz im, że nadszedł czas na omówienie gry.

Pytania dotyczące procesu grupowego

1. Zapytaj dzieci, co musiały zrobić, żeby uczestniczyć w grze. Podkreśl ważność umiejętności rozpoznawania i wyrażania emocji, czekania a swoją kolej oraz stosowania się do poleceń.
2. Zapytaj dzieci, co musiały zrobić, kiedy rzuciły kostką.
3. Zapytaj dzieci, jak się czuły, opowiadając o swoich doświadczeniach emocjonalnych.
4. Zapytaj dzieci, co musiały robić jako członek grupy, kiedy prezentujący opowiadał o swoim doświadczeniu.
5. Zapytaj jak się czuły, kiedy miały zadać odpowiednie pytanie prezentującemu.

źródło: Linda. A. Reddy: „Rozwijanie umiejętności społecznych…”, PWN, Warszawa 2015