Zespół Aspergera umiejętności społeczne emocje integracja komunikacja rewalidacja motoryka spektrum niepełnosprawność intelektualna scenariusze
Zaburzenia integracji sensorycznej mają szeroki zasięg, dotykają wielu osób z różnymi diagnozami – a także ludzi niespełniających żadnych innych kryteriów diagnostycznych „Gdy u dziecka współwystępuje np. diagnoza autyzmu, ADHD lub […]
„Gdy u dziecka współwystępuje np. diagnoza autyzmu, ADHD lub zaburzeń lękowych, zajęcie się problemami przetwarzania sensorycznego może radykalnie zmniejszyć niektóre z najwydatniejszych znamion diagnozy.
Zaburzenia autystyczne są definiowane klinicznie jako upośledzenie interakcji społecznej, komunikacji werbalnej i niewerbalnej oraz stereotypowe, uporczywe i sztywne zachowanie, a także ograniczone zainteresowania. Diagnoza obejmuje szeroki zakres umiejętności poznawczych, rozwój językowy i codzienne funkcjonowanie.
Znamy wiele czynników etiologicznych, w tym zmiany genetyczne, np. zespół łamliwego chromosomu X, ekspozycja na działanie szkodliwych czynników środowiskowych, np. kwasu walproinowego w przypadku płodu, oraz wcześniactwo (Marco i in., 2011; Schneider i Przewłocki, 2005). Inne z obecnie badanych czynników przyczyniających się do zaburzeń to szkodliwe oddziaływanie toksyn występujących w środowisku, np. metali ciężkich takich jak rtęć, a także starszy wiek ojca. Nie każda jednostka z problemami integracji sensorycznej jest chora na autyzm, lecz prawie wszystkie osoby autystyczne, mają problemy sensoryczne, i to najbardziej alarmujące i upośledzające. Ponad 90% dzieci autystycznych przejawia nieprawidłowości sensoryczne, objawy zaś występują w licznych obszarach sensorycznych (Leekam i in., 2007). W toku badań przeprowadzonych przez dra Stanleya Greenspana i dr Serenę Wieder (1997) odkryto, że 94% osób miało problemy sensoryczne, w tym różne typy niedowrażliwości i nadwrażliwości, oraz przejawiało mieszaną reaktywność na różne bodźce sensoryczne, u 100% badanych natomiast występowały dysfunkcje percepcji słuchowej i problemy z planowaniem motorycznym.
Co ciekawe, przypuszcza się, że dzieci autystyczne mają niższy próg pobudzenia. W badaniach przeprowadzonych w 2009 roku porównano trudności z przetwarzaniem sensorycznym u dzieci z autyzmem i dzieci jedynie z diagnozą zaburzeń integracji sensorycznej (Sochen i in., 2009). Pobudzenie i reaktywność układu współczulnego zostały zmierzone na wszystkich pięciu obszarach sensorycznych z użyciem Protokołu Oceny Problemów Sensorycznych. Zgodnie z oczekiwaniami wyniki pokazały, że dzieci z autyzmem i zaburzeniami integracji sensorycznej przejawiały znacznie więcej osobliwych zachowań sensorycznych niż dzieci o typowym rozwoju. Co jednak zastanawiające, dzieci autystyczne miały niższy wyjściowy poziom pobudzenia fizjologicznego, a reaktywność po każdym bodźcu sensorycznym – zwłaszcza na pierwsze pojawienie się każdego bodźca sensorycznego – była większa u dzieci z zaburzeniami integracji sensorycznej, a nie u autystycznych. Dzieci z autyzmem miały większą niedowrażliwość przedsionkową i proprioceptywną oraz większą nadwrażliwość smakową i węchową. Ogólnie rzecz ujmując, grupa dzieci z zaburzeniami integracji sensorycznej przejawiała bardziej atypowe zachowania skoncentrowane na poszukiwaniu bodźców sensorycznych niż grupa dzieci cierpiących na schorzenia ze spektrum autyzmu.
Jakie są tego konsekwencje kliniczne? Chociaż hiperwrażliwość i hipowrażliwość sensoryczna nie występują jedynie u dzieci autystycznych, to właśnie w tej populacji są one zazwyczaj najbardziej widoczne, a zatem potencjalnie upośledzające. Atypowe przetwarzanie sensoryczne jest bezpośrednio związane z nietypowymi reakcjami behawioralnymi, zwykle zauważanymi u dzieci cierpiących na choroby ze spektrum autystycznego i obejmującymi tak różne zachowania jak wycofanie czy samookaleczanie u osób niepotrafiących przekazać odczuwanego przez nich skrajnego dyskomfortu. Chociaż dzieci autystyczne są na ogół wzrokowcami (odkryto, że mają ponadprzeciętne zdolności do postrzegania pewnych wzorów i skupiania się na szczegółach), wrażliwość wzrokowa na ruch może prowadzić do nadmiernego pobudzenia sensorycznego, gdy dzieci ze spektrum autystycznego wchodzą w interakcję z dynamicznym środowiskiem. Również obserwowanie subtelnej mimiki składającej się na zmiany w wyrazie twarzy osoby mówiącej może jeszcze bardziej utrudnić przetwarzanie języka…” (Biel, 2015).
źródło: Lindsey Biel: „Integracja sensoryczna Skuteczne terapie dzieci i nastolatków”, WUJ, Kraków 2015
sylwiaiwan