Zaburzenia integracji sensorycznej mają szeroki zasięg, dotykają wielu osób z różnymi diagnozami – a także ludzi niespełniających żadnych innych kryteriów diagnostycznych
„Gdy u dziecka współwystępuje np. diagnoza autyzmu, ADHD lub zaburzeń lękowych, zajęcie się problemami przetwarzania sensorycznego może radykalnie zmniejszyć niektóre z najwydatniejszych znamion diagnozy.
Spektrum zaburzeń autystycznych
Zaburzenia autystyczne są definiowane klinicznie jako upośledzenie interakcji społecznej, komunikacji werbalnej i niewerbalnej oraz stereotypowe, uporczywe i sztywne zachowanie, a także ograniczone zainteresowania. Diagnoza obejmuje szeroki zakres umiejętności poznawczych, rozwój językowy i codzienne funkcjonowanie.
Znamy wiele czynników etiologicznych, w tym zmiany genetyczne, np. zespół łamliwego chromosomu X, ekspozycja na działanie szkodliwych czynników środowiskowych, np. kwasu walproinowego w przypadku płodu, oraz wcześniactwo (Marco i in., 2011; Schneider i Przewłocki, 2005). Inne z obecnie badanych czynników przyczyniających się do zaburzeń to szkodliwe oddziaływanie toksyn występujących w środowisku, np. metali ciężkich takich jak rtęć, a także starszy wiek ojca. Nie każda jednostka z problemami integracji sensorycznej jest chora na autyzm, lecz prawie wszystkie osoby autystyczne, mają problemy sensoryczne, i to najbardziej alarmujące i upośledzające. Ponad 90% dzieci autystycznych przejawia nieprawidłowości sensoryczne, objawy zaś występują w licznych obszarach sensorycznych (Leekam i in., 2007). W toku badań przeprowadzonych przez dra Stanleya Greenspana i dr Serenę Wieder (1997) odkryto, że 94% osób miało problemy sensoryczne, w tym różne typy niedowrażliwości i nadwrażliwości, oraz przejawiało mieszaną reaktywność na różne bodźce sensoryczne, u 100% badanych natomiast występowały dysfunkcje percepcji słuchowej i problemy z planowaniem motorycznym.
