„Zanim zaczęłam podejrzewać u siebie Zespół Aspergera, nie rozumiałam, skąd wśród innych ludzi biorą się takie przywiązanie i zaufanie do komunikacji niewerbalnej. Dla mnie ona zawsze była niemalże bezużyteczna. A potem wszystko stało się jasne oni po prostu widzą i słyszą rzeczy, których ja w ogóle nie dostrzegam. I nie ma w tym żadnej magii, ot, ich mózgi są po prostu zupełnie inne niż mój…”[1] – Wanderratte, „Gdy oczy nie są zwierciadłem duszy” :
Blog 666rem.wordpress.com
„Artykuł Kannera stał się najczęściej cytowaną publikacją spośród prac poświęconych autyzmowi. Tekstowi Aspergera zaś, napisanemu po niemiecku i opublikowanemu w czasie drugiej wojny światowej, nie poświęcono początkowo należytej uwagi. Twierdzono, że opis Aspergera odnosi się do innego typu dzieci, których nie należy łączyć z tymi opisywanymi przez Kannera. Dopiero z czasem zaczęto dostrzegać łączące je podobieństwa. Definicja autyzmu sformułowana przez Aspergera była jednak znacznie szersza od proponowanej przez Kannera. Asperger objął ją zarówno te przypadki, w których wyjątkowo ograniczone zdolności intelektualne były niewątpliwie następstwem uszkodzenia mózgu, jak i te charakteryzujące się wysoką inteligencją i wykazujące objawy na tyle subtelne, że mieściły się w granicach normy.
Etykieta „Zespół Aspergera” – choć nadal wzbudza kontrowersje okazała się jednak użyteczna w praktyce klinicznej, gdyż pomagała identyfikować przypadki, które inaczej mogłyby zostać uznane za zbyt „łagodne” do zdiagnozowania autyzmu. Nie to miał na myśli Asperger, aczkolwiek istnienie tej specjalnej kategorii uwydatnia jego wkład w rozpoznawanie autyzmu w przypadkach bliskich normalnemu rozwojowi (Wing, 1991). Interesujące jest to, że etykietka „zespół Kannera” nie zdobyła popularności choć mogłaby się okazać użyteczna.” [2]
„Uznanie zespołu Aspergera było jedną z największych zmian w praktyce diagnostycznej ostatnich lat. Ludzie z tym zespołem różnią się od osób z autyzmem, a jednocześnie pod pewnymi względami są do nich podobni. Różnica obecnie uznawana za najistotniejszą dla definicji tego zaburzenia jest taka, że osoby z zespołem Aspergera w dzieciństwie nie wykazują opóźnienia ani w przyswajaniu języka, ani w żadnym innym aspekcie rozwoju intelektualnego. Mimo to później nie różnią się znacząco w swoich natręctwach i w zaburzeniu funkcjonowania społecznego od wielu osób, u których opóźnienia te wystąpiły i u których zdiagnozowano autyzm „przy ogólnie dobrym funkcjonowaniu” (high functioning autism HFA ; Gilchrist i in., 2001).
#arkusz #ASD #Asperger #AspieZaklinaczka #autyzm #dostosowanie #edukacja #emocje #grupa #IPET #komunikacja #lekcja #logopedia #metody #MikiLittleAspie #motoryka #mowa #pedagog #percepcja #premium #program #przedszkolak #przedszkole #psycholog #rewalidacja #scenariusz #scenariusze #sensoryka #SI #sposoby #społeczne #SylwiaBagińska #szkoła #terapia #uczeń #umiejętnościspołeczne #uwaga #uważność #zabawa #zaburzenia #zajęcia #ZespółAspergera #zmysły #ćwiczenia Autyzm
- Zespół Aspergera u nastolatków
- Drzwi – Aspie Zaklinaczka
- Przyczyny zaburzeń ze spektrum autyzmu
- Zespół Aspergera – relacje z rówieśnikami. Spektrum przypadku
- Funkcjonowanie psychospołeczne nastolatka z autyzmem
- Autyzm i zaburzenia przetwarzania sensorycznego
- Człowiek, który opisał zespół Aspergera
- Szczypta autyzmu, szczypta geniuszu
- Dostosowanie się do bycia innym
- Autyzm – zaburzenia przetwarzania sensorycznego na co dzień
- ASD – zaburzenia hormonalne, menstruacja
- Talent poznawczy w zespole Aspergera
- Dziewczęta z ASD w szkole
- Autyzm – wyjaśnienia stereotypowego działania i myślenia
- Wrażliwość wzrokowa w ZA
- Zespół Aspergera
- Pamięć robocza w zespole Aspergera
- Autyzm – wskazówki dla szefów
- Narodziny diagnozy autyzmu
- Poczucie równowagi i ruch w ZA
- Etykietki w autyzmie
autyzmwszkole.com 