Autostymulacja może przybierać rozmaite formy, angażując któryś z pięciu zmysłów lub proprioceptory. Najczęściej objawia się jakimś rodzajem ruchu ciała, na przykład kołysaniem się, trzepotaniem dłońmi, kręceniem się wokół własnej osi. Zachowania autostymulacyjne występują również w innych zaburzeniach, nie tylko autystycznych.

Przesypywanie piasku przez dłonie

„Oblężenie” Clary Claiborne Park z 1967 roku, było pierwsza książką zawierającą relację z wychowania autystycznego dziecka przez kochającego i oddanego rodzica. Podczas gdy psychiatrzy niesłusznie twierdzili, że winę za autyzm w tych latach ponoszą oziębłe matki, Park zaprezentowała szczery obraz życia z córką Jessy (w książce nazywaną Elly), która całymi godzinami siedziała w samotności, przesypując piach przez dłonie. Skrupulatnie przedstawiając nieznane dotychczas obszary. Park opisywała wiele drobnych czynności, których jej córka uczyła się – niekiedy z wielkim trudem – w ciągu pierwszych lat życia tylko po to, by wkrótce zupełnie o nich zapomnieć (Silberman, 2017)

Pewnego razu, leżąc w łóżku, słuchałam jak moja dwulatka…

Nadejszła wielkopomna chwila…
…na podzielenie się wynikami badań z mojej zeszłorocznej pracy naukowe 🙂

(Tak na samym wstępie – jeśli chcecie (lub potrzebujecie) zapoznać się z pełną pracą – piszcie. A jeśli chcecie cytować fragmenty – to pamiętajcie o zasadach cytacji prac naukowych)

Skąd w ogóle pomysł na tą pracę?

Musiałem napisać pracę na zaliczenie podyplomówki – a natychmiast uznałem że pisanie „pracy” typu kopiuj-wklej jest absolutnie poniżej mojej godności.. więc padła decyzja że piszę pełnokrwistą rasową pracę opartą na badaniach.

Przejrzałem tematy – i postanowiłem zbadać czy inne osoby z ZA wspominają szkołę podobnie jak ja.

„Analizie poddano następujące zagadnienia:
– obraz szkoły z perspektywy subiektywnych doświadczeń uczniów z zespołem Aspergera
– dostosowanie treści nauczania do potrzeb uczniów z zespołem Aspergera
– dostosowanie treści i metod nauczania do potrzeb ucznia
– dostosowanie warunków w szkole do specyficznych potrzeb uczniów z zespołem Aspergera
– kwestie przemocy szkolnej wobec uczniów…

Zostałem ostatnio wciągnięty do ciekawej dyskusji o naturze ASC i „terapeutyzowaniu”… a potem poproszony o uwiecznienie i udostępnienie moich opinii – co niniejszym czynię 🙂

1. Czy ASD/ASC (autyzm, zespół Aspergera) to choroba?
   

Nie, ASC to NIE JEST choroba.

Choroba, według oficjalnych definicji, to „dynamiczna reakcja ustroju na działanie czynnika (lub wielu czynników) chorobotwórczych prowadząca do zaburzeń naturalnego współdziałania tkanek, a w następstwie do zaburzeń czynnościowych i zmian w funkcjonowaniu poszczególnych narządów i całego ustroju człowieka”

W ASD nie ma „czynnika chorobotwórczego”, nie ma też „zaburzenia naturalnego funkcjonowania tkanek”

ASD to {według oficjalnej klasyfikacji} „zaburzenie rozwojowe”, „rozwój atypowy” {czyli nietypowy), a według coraz większej rzeszy speców {moją skromną osobę wliczając} zwyczajnie „alternatywna ścieżka rozwoju”

{Swoją drogą, taki zespół Downa to też nie choroba, a zespół wad wrodzonych. Tak pisze w ICD. [Przy czym osobiście nie podoba mi się określenie „wady”, w niestety określenia w ujęciu neuro-różnorodności, psychologii i humanizmu wolno się…