Dziecko z zespołem Aspergera może mieć niezwykłą pamięć długotrwałą i bez trudu wyrecytować listę aktorów lub cytować fragmenty ze swojego ulubionego filmu, a jednocześnie mieć problemy z przypomnieniem sobie i obróbką informacji związanych z jakimś szkolnym zadaniem – twierdzi klinicysta Tony Attwood
Pamięć robocza to zdolność utrzymywania informacji w stanie bezpośredniej dostępności podczas rozwiązywania problemu.
Dziecko z zespołem Aspergera może „mieć mniejszą pojemność pamięci roboczej niż jego rówieśnicy. Można powiedzieć, że do zapamiętywania i wykorzystywania potrzebnych informacji inne dzieci mają pamięć o pojemności wiadra, podczas gdy dziecko z zespołem Aspergera ma tylko kubek, co determinuje, rzecz jasna, liczbę informacji, jaką może otworzyć.
Zapominanie
Z pamięcią roboczą wiąże się też inny problem: skłonność do szybkiego zapominania myśli. Pewien chłopiec z zespołem Aspergera wyjaśnił, dlaczego dzieci z ZA tak często przerywają cudze wypowiedzi. Stwierdził mianowicie, że on musi natychmiast powiedzieć to, co mu przyszło do głowy, ponieważ gdyby poczekał, to zapomniałby, co miał powiedzieć.
Pojedynczy tor
- Techniki pracy z dzieckiem z ASD i dysfunkcją sensoryczną
- Uczeń zaniedbany środowiskowo
- Uczeń przewlekle chory – Dostosowanie wymagań edukacyjnych
- Egzamin ósmoklasistów – dostosowania
- Charakterystyka uczniów szczególnie uzdolnionych
- Charakterystyka autystycznego ucznia, trudności i zadania
- Uczeń z inteligencją niższą niż przeciętna – dostosowanie wymagań edukacyjnych z podziałem na przedmioty
- Uczeń z Zespołem Tourette’a
- Uczeń niedostosowany społecznie lub zagrożony niedostosowaniem
- Dyskalkulia – trudności i wskazówki do pracy z uczniem
- Autyzm – przygotowanie do egzaminów, wspomaganie
- Dostosowanie wymagań edukacyjnych z WF do indywidualnych potrzeb dziecka
- ADHD – nadmierna impulsywność – wskazówki do pracy z uczniem
- Wskazówki do pracy z uczniem słabosłyszącym
- Ogólne zasady postępowania z dysleksją rozwojową
- Wielospecjalistyczna Ocena Poziomu Funkcjonowania Ucznia, IPET – załącznik
- Uczeń z zaburzeniami mowy: jąkanie, giełkot, dysglosja, mowa bezkrtaniowa, – ana i dysartria/wskazówki
- Zaburzenia zdolności matematycznych
- Uczeń z zaburzeniami mowy – alalia, dyslalia, niedosłuch… – wskazówki
- Przykuj uwagę włączając szczególne zainteresowania ucznia z ASD
- ASD – proste rozwiązania na lekcji
- Uczeń z autyzmem
- Ocenianie
- Język polski – dostosowanie wymagań edukacyjnych
- Egzamin ósmoklasisty – uczniowie z afazją
- Egzamin ósmoklasisty – uczniowie z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu lekkim
Zajęcia informatyczne w szkołach – tragedia
Każdy przedmiot ma swoją specyfikę – na matematyce rozwiązuje się zadania, ale wiedzy jaki takiej jest mało. Na biologii i historii zadań się nie rozwiązuje, ale jest dużo pojęciówki i zakuwania.
Ja nie jestem zwolennikiem typowego dzielenia ludzi na humanistów i ścisłowców. Nie każdy, kto jest dobry z polskiego, będzie też dobry z historii. Często jest natomiast tak, że ludzie dobrzy z biologii potrafią sobie radzić z geografią i historią. Te przedmioty wymagają podobnego stylu uczenia się. I wychodzą później takie kwiatki, że w klasach biol-chem są uczniowie lubiący biologię a mający problemy z chemią. W mat-fizach są fani matematyki, którzy z jakiś powodów nie lubią fizyki. A szczytem wszystkiego są informatycy nienawidzący matematyki i matematycy, którzy zaklinają się, że nie chcą mieć nic wspólnego z programowaniem. Problemy mają też informatycy, myślący w bardzo wyrafinowany sposób wzorcami, którzy kuleją z języków obcych. Jest to szczególnie niebezpieczne poza krajami anglojęzycznymi, gdzie od informatyków często wymaga się biegłej znajomości angielskiego.
Wracając do zajęć z informatyki w szkołach – robi się coś przy komputerze, w trakcie lekcji pojawia się około trzydziestu komend, które na bieżąco się sprawdza i przechodzi do następnych. Taka ciągła gonitwa, gdzie po 2-3 minutach jest coś nowego. Nie dość, że trzeba to wypróbować wstukując coś na klawiaturze, to jeszcze wypada zapisać w zeszycie – a na to nauczyciele nie pozostawiają miejsca. Nie ma mowy o zeszytach na informatyce, choć na innych przedmiotach przecież są. Jest tego też za dużo – na lekcjach matematyki nikt nie każe wypróbowywać 20 wzorów na pole powierzchni figur – podczas jednej lekcji. Na podobne trudności natrafiają aspergerowcy ucząc się nowych gier typy szachy, czy jakieś tam karciane. Wykłada im się od razu wszystkie zasady i reguły, po czym od razu każe się przejść do praktyki – licząc, że pamięć operacyjna zrobi swoje. Efekty są opłakane. Nie inaczej jest z uczeniem języków obcych w/g tych nowoczesnych metod opartych nie na pisaniu, tylko na gadaniu. Słaba pamięć operacyjna nie pozwala na szybkie uczenie się nowych słówek. Dochodzą trudności komunikacyjne, myślenie obrazami i nasze asy leżą na łopatkach. Do tego przeciążenia sensoryczne.
PolubieniePolubienie