Jedna odpowiedź do „Pamięć robocza w zespole Aspergera”

1. 

   surikatka

   19 września 2018

   Zajęcia informatyczne w szkołach – tragedia Każdy przedmiot ma swoją specyfikę – na matematyce rozwiązuje się zadania, ale wiedzy jaki takiej jest mało. Na biologii i historii zadań się nie rozwiązuje, ale jest dużo pojęciówki i zakuwania.

   Ja nie jestem zwolennikiem typowego dzielenia ludzi na humanistów i ścisłowców. Nie każdy, kto jest dobry z polskiego, będzie też dobry z historii. Często jest natomiast tak, że ludzie dobrzy z biologii potrafią sobie radzić z geografią i historią. Te przedmioty wymagają podobnego stylu uczenia się. I wychodzą później takie kwiatki, że w klasach biol-chem są uczniowie lubiący biologię a mający problemy z chemią. W mat-fizach są fani matematyki, którzy z jakiś powodów nie lubią fizyki. A szczytem wszystkiego są informatycy nienawidzący matematyki i matematycy, którzy zaklinają się, że nie chcą mieć nic wspólnego z programowaniem. Problemy mają też informatycy, myślący w bardzo wyrafinowany sposób wzorcami, którzy kuleją z języków obcych. Jest to szczególnie niebezpieczne poza krajami anglojęzycznymi, gdzie od informatyków często wymaga się biegłej znajomości angielskiego.

   Wracając do zajęć z informatyki w szkołach – robi się coś przy komputerze, w trakcie lekcji pojawia się około trzydziestu komend, które na bieżąco się sprawdza i przechodzi do następnych. Taka ciągła gonitwa, gdzie po 2-3 minutach jest coś nowego. Nie dość, że trzeba to wypróbować wstukując coś na klawiaturze, to jeszcze wypada zapisać w zeszycie – a na to nauczyciele nie pozostawiają miejsca. Nie ma mowy o zeszytach na informatyce, choć na innych przedmiotach przecież są. Jest tego też za dużo – na lekcjach matematyki nikt nie każe wypróbowywać 20 wzorów na pole powierzchni figur – podczas jednej lekcji. Na podobne trudności natrafiają aspergerowcy ucząc się nowych gier typy szachy, czy jakieś tam karciane. Wykłada im się od razu wszystkie zasady i reguły, po czym od razu każe się przejść do praktyki – licząc, że pamięć operacyjna zrobi swoje. Efekty są opłakane. Nie inaczej jest z uczeniem języków obcych w/g tych nowoczesnych metod opartych nie na pisaniu, tylko na gadaniu. Słaba pamięć operacyjna nie pozwala na szybkie uczenie się nowych słówek. Dochodzą trudności komunikacyjne, myślenie obrazami i nasze asy leżą na łopatkach. Do tego przeciążenia sensoryczne.

   PolubieniePolubienie

   Odpowiedz

Skomentuj Anuluj pisanie odpowiedzi

Dodaj swój komentarz…

Proszę zalogować się jedną z tych metod aby dodawać swoje komentarze:

Email (wymagane) (Adres nie będzie widoczny)

Podpis (wymagane)

Witryna internetowa

Komentujesz korzystając z konta WordPress.com. ( Wyloguj /  Zmień )

Komentujesz korzystając z konta Twitter. ( Wyloguj /  Zmień )

Komentujesz korzystając z konta Facebook. ( Wyloguj /  Zmień )

Anuluj

Połączenie z %s

Powiadamiaj mnie o nowych komentarzach poprzez e-mail.

Powiadamiaj mnie o nowych wpisach poprzez e-mail.

Δ