Język polski – dostosowanie wymagań edukacyjnych

Reklamy

Dostosowanie wymagań edukacyjnych do indywidualnych potrzeb rozwojowych i możliwości psychofizycznych uczniów realizowanych w ramach prowadzonych zajęć edukacyjnych dla II etapu nauczania

JĘZYK POLSKI

Kierowanie poleceń bezpośrednio do dziecka – krótko i konkretnie.
Stwarzanie sytuacji pobudzających ucznia do samorzutnych, swobodnych, ukierunkowanych wypowiedzi na temat dowolny lub określony.
Odwoływanie się do znanych sytuacji z życia codziennego lub do wiedzy uprzednio zdobytej.
Pomaganie podczas wypowiedzi ustnych w doborze słownictwa, naprowadzanie poprzez pytania pomocnicze.
Zwiększenie ilości czasu przeznaczonego na wypowiedź ustną.
Niewywoływanie ucznia do natychmiastowej odpowiedzi (dawanie mu nawet krótkiego czasu na zastanowienie), gdyż może on mieć trudności z szybkim przypominaniem sobie nazw, reguł, tekstu, wiersza, nazw przypadków, nazw części mowy i zdania.
Wdrażanie do rozpoczynania i kończenia wypowiedzi.
Przeznaczenie większej ilości czasu na przepisywanie z tablicy, z książki.
Tworzenie schematów różnych form wypowiedzi w przypadku trudności z ich redagowaniem.
Wzbogacanie słownictwa ucznia poprzez pisanie krótkiej pracy na dowolny lub określony temat.
Tworzenie i wykorzystywanie w pracy pisemnej słowniczków tematycznych.
Wspieranie ucznia w trakcie pisania opowiadań lub opisu poprzez przygotowanie i podanie uczniowi planu ramowego.
Wspólne redagowanie pism użytkowych typu: list, ogłoszenie, zaproszenie.
Udzielanie pomocy, wsparcia, naprowadzanie poprzez pytania pomocnicze w budowaniu wypowiedzi pisemnej.
Okresowe łagodzenie oceniania prac pisemnych ze względu na wspomniane błędy oraz wydłużanie na lekcji czasu pracy z tekstami czytanymi i pisanymi przy wdrażaniu dziecka do uważnego pisania i pracy na tyle szybkiej, co solidnej.
Regularne ćwiczenia utrwalające zasady poprawnego pisania według przekazanych materiałów; wpajanie nawyku autokontroli zapisu i pracy ze słownikiem ortograficznym.
Kontrolowanie, czy uczeń skończył notatkę z lekcji, w razie potrzeby skracanie zapisu.
Systematyczne przeprowadzenie ćwiczeń utrwalających zasady poprawnej pisowni.
Przygotowanie do pisania dyktanda poprzez podanie trudniejszych wyrazów, a nawet wybranych zdań, które w nim wystąpią.
Przeprowadzanie dyktand z komentowaniem, polegających na uzasadnieniu pisowni wyrazów, odwoływaniu się do znajomości zasad ortograficznych.
Wykorzystywanie form pracy ćwiczeniowej opartych na skojarzeniach w celu utrwalania zasad ortograficznych.
Wdrażanie do poprawnego przepisywania tekstu z tablicy lub z książki.
Systematyczne ćwiczenia w głośnym czytaniu, kształcenie techniki czytania w zakresie tempa oraz rozumienia czytanych treści.
Uwzględnianie trudności w rozumieniu treści, szczególnie podczas samodzielnej pracy z tekstem (należy sprawdzać rozumienie treści zadań i poleceń i w razie problemu udzielać odpowiedniej pomocy.
Kontrola stopnia rozumienia czytanych tekstów i poleceń przy samodzielnej pracy z tekstem, wspomaganie uczenia przez czytanie mu fragmentów poleceń.
Stosowanie prostych poleceń ustnych i pisemnych, upewnianie się, czy zostały dobrze zrozumiane, w razie potrzeby dodatkowe wyjaśnianie.
Dostosowanie poziomu trudności zadań szkolnych i domowych do indywidualnych możliwości ucznia.
Uwzględnianie trudności w rozumieniu treści, szczególnie podczas samodzielnej pracy z tekstem; sprawdzanie rozumienia treści zadań i poleceń, w razie potrzeby udzielanie odpowiedniej pomocy.
Umożliwianie uczniowi wyboru sposobu przeczytania tekstu po cichu lub głośno i omówienie treści.
Wdrażanie dziecka do dokładnej analizy tekstu poprzez: wyszukiwanie w tekście fragmentów stanowiących odpowiedź na pytanie, uzupełnienie zdań zgodnie z podanymi informacjami.
Ustalenie zgodności fragmentów tekstu z ilustracją, ustalanie kolejności zdarzeń.
Sprawdzanie rozumienia treści zadań i poleceń, udzielanie odpowiedniej pomocy w razie potrzeby. Dzielenie materiału na mniejsze części w celu ułatwienia zapamiętania i odtworzenia tekstu.
Zwracanie uwagi na związki przyczynowo-skutkowe, logiczne i związki typu część – całość.
Zachęcanie do czytelnictwa, które wzbogaci zasób słów, poprawi poziom samodzielnych prac pisemnych oraz wpłynie na wzrokowe utrwalenie obrazów graficznych wyrazów z trudnością ortograficzną.
Nieobniżanie ocen za błędy ortograficzne i graficzne w pracach pisemnych.
Nieomawianie błędów przy całej klasie, w przypadku trudności w redagowaniu wypowiedzi pisemnych uczenie tworzenia schematów pracy.
Ćwiczenia poprawnej pisowni – utrwalanie podstawowych reguł ortograficznych na szerokim zestawie ćwiczeń usprawniających.
Łagodniejsze ocenianie prac pisemnych z uwagi na popełniane błędy o raz poziom graficzny pisma.
Zwracanie uwagi ucznia na rodzaj popełnianych przez niego błędów, a także ustalenie z nim sposobów ich korekty.
Zachęcanie do każdorazowego odczytywania swoich zapisów i prac, dokonywanie na bieżąco korekty spostrzeganych błędów.
Niewywoływanie bez uprzedzenia do odpowiedzi, szczególnie z dawnych partii materiału (Naprawa, Tanajewska, Mach, Szczepańska, 2017).