Szczypta autyzmu, szczypta geniuszu

Reklamy

Hans Asperger zasługuje na uznanie jako pionier i mistrz wszystkich dzieci z zespołem Aspergera. Jego opisy przypadków Fritza V. i Harro L. stanowią fascynująca lekturę ~ Uta Frith

Od Hansa Aspergera powinniśmy czerpać wzorce. Dobry system edukacji specjalnej powinien być oparty na badaniach i doświadczeniu Hansa Aspergera, ponieważ to właśnie on jako pierwszy stworzył szkołę dla „nietypowych” uczniów, zaprzęgając do pomocy najlepszych psychiatrów dziecięcych, pedagogów i lekarzy, a swoje spostrzeżenia skrupulatnie opisywał. Jego prace jednak pozostają w cieniu, a na pierwszy plan wysunęły się opracowania Leo Kannera.

Odrobinę autyzmu…

Obserwacje Friz V. i Harro L. stanowią fascynująca lekturę. Ci wyjątkowi chłopcy, sami o tym nie wiedząc, wnieśli wielki wkład w badania zaburzeń rozwojowych. Asperger, wskazując na potencjał, jaki takie dzieci mają do zaoferowania społeczeństwu, walczył o ich akceptację i od początku przekonywał, że powinno się im zapewnić specjalną edukację i opiekę. Ostrzegał, że mogą stać się przedmiotem żartów i zastraszania w szkole oraz niezrozumienia ze strony nauczycieli. Utożsamiał się z nimi do takiego stopnia, iż wierzył, że aby pomóc osobom autystycznym, trzeba mieć w samym sobie odrobinę autyzmu. Sugerował również istnienie korelacji między autyzmem, twórczością naukową i introwersją. Jako znawca klasyki bez wątpienia pozostawał pod wpływem sławnych słów Seneki, że nie ma geniuszu bez przymieszki szaleństwa. Chociaż myśl ta towarzyszy nam od wieków dopiero teraz zaczynamy uważać, że owo szaleństwo może oznaczać autyzm.

subskrypcja 6 zł