Reklamy
Reklamy
Reklamy

Matka Oli przyszła na sesję szkoleniową dla rodziców wyraźnie zaniepokojona. Oto jak mówiła o swoim problemie:

Jedynymi komunikatami Oli, gdy staram się czekać na jej sygnał, są płacz i krzyk. Córka usiłuje chwycić przedmiot, gdy tylko znajdzie się on w zasięgu jej wzroku, a ja nie mam pojęcia jak mogę ją przed tym powstrzymać, tak by była zmuszona wyrazić swoją wolę gestem. Co powinnam zrobić?

Terapeuta dobrze znał Olę, wiedział więc, że dziewczynka nie lubi zmian. Zaproponował mamie, aby zamiast odbierać córeczce możliwość natychmiastowego otrzymania przedmiotu, próbowała dawać jej przedmioty w pojemnikach, plastikowych torebkach z zamknięciem lub w słoikach, które będzie potrafiła trzymać, lecz nie otworzyć. W ten sposób Ola zachowa pewną kontrolę nad przedmiotem a jednocześnie będzie musiała sygnalizować potrzebę pomocy. Aby pomóc córeczce prosić o pomoc gestem zamiast płaczem, mama powinna trzymać ręce tuż przed Olą, tak by w razie konieczności udzielenia jej pomocy mogła szybko otworzyć pojemnik i natychmiast go oddać, zanim mała zdąży się rozpłakać.

Druga strategia…

Druga strategia, którą mama zaczęła stosować, polegała na wykorzystaniu mnóstwa woreczków foliowych – w każdym po 2 lub 3 krakersy (na przekąskę), po jednej zabawce (do zabawy z małymi przedmiotami), po jednej kredce (do rysowania) podczas form aktywności dostarczających wielu okazji do ćwiczenia. Ponieważ Ola uczestniczyła w nich bardzo często, przywykła do nowych wymagań i pokonała odruch płaczu. Zabrało to trochę czasu, lecz jej matka wiedziała z doświadczenia, że córeczka najlepiej radzi sobie z oswajaniem się z nowymi sytuacjami, gdy powtarzają się dostatecznie często. Praktyka sprawiła, że z czasem nowa umiejętność przekształciła się w automatyczne, niezależne zachowanie. Frustracji było przy tym niewiele, ponieważ Ola, osiągnęła swój cel szybko i z łatwością – otrzymując przedmiot z pojemnika lub woreczka, który wcześniej oddała mamie.

Mama wypróbowała również powyższą sugestię: oferowała Oli coś miłego, zanim dziewczynka zaczęła marudzić. Wyciągała w jej kierunku ulubioną i mniej lubianą zabawkę trzymając je poza zasięgiem córeczki. Gdy Ola sięgała po atrakcyjniejsza dla niej zabawkę, mama szybko ją jej wręczała, aby w ten sposób dziewczynka nauczyła się, że może po prostu sięgać po rzeczy, zamiast płakać.

Planowanie aktywności w celu stymulowania komunikacji niewerbalnej

Reklamy
Reklamy

#arkusz #ASD #Asperger #AspieZaklinaczka #autyzm #dostosowanie #edukacja #emocje #grupa #IPET #komunikacja #lekcja #logopedia #metody #MikiLittleAspie #motoryka #mowa #pedagog #percepcja #program #przedszkolak #przedszkole #psycholog #rewalidacja #scenariusz #scenariusze #sensoryka #SI #sposoby #społeczne #szkoła #terapia #uczeń #umiejętnościspołeczne #uwaga #uważność #wskazówki #ZA #zabawa #zaburzenia #zajęcia #ZespółAspergera #zmysły #ćwiczenia Autyzm

Reklamy

Reklamy

Skomentuj

Proszę zalogować się jedną z tych metod aby dodawać swoje komentarze:

Logo WordPress.com

Komentujesz korzystając z konta WordPress.com. Wyloguj /  Zmień )

Zdjęcie z Twittera

Komentujesz korzystając z konta Twitter. Wyloguj /  Zmień )

Zdjęcie na Facebooku

Komentujesz korzystając z konta Facebook. Wyloguj /  Zmień )

Połączenie z %s

%d blogerów lubi to: