Każdy z nas odczuwa w swoim życiu emocje. Są one związane z naszymi reakcjami na doświadczane na co dzień sytuacje. Emocje pojawiają się i odchodzą. Nie są częścią nas, ale etapem, przez który musimy przejść w danej chwili. Tłumienie ich w sobie, negacja tego, co odczuwamy, sprowadza się w dużej mierze do negacji samego siebie. To, co przeżywamy, ma prawo bytu i nie istnieje żaden powód, żeby nie pozwolić mu wydostać się na zewnątrz. Kiedy akceptujemy i wyrażamy swoje emocje, akceptujemy samych siebie. W ten sposób potwierdzamy własną wartość w swoich oczach i w oczach innych. Co zrobić z emocjami, które nas zalewają? Wysłuchać je, zaakceptować i wyrazić. W przeciwnym razie, nasza ufność w siebie i nasza równowaga psychiczna mogą ulec zachwianiu. Szczególnie w sytuacjach, kiedy jesteśmy emocjonalnie wrażliwsi, bo, na przykład, przechodzimy uczuciowy kryzys, z którym nie umiemy sobie poradzić. Nagromadzone emocje wydostaną się na zewnątrz ze zwiększoną siłą, osłabiając nas jeszcze bardziej (źródło: wychowanietoprzygoda. pl)
Emocja (od łac. e movere, „w ruchu”) – stan znacznego poruszenia umysłu. Emocje charakteryzują się tym, że pojawiają się nagle i zawsze łączą się z pobudzeniem somatycznym; mogą osiągnąć dużą intensywność, ale są przejściowe.
Słowo to miało w historii wiele znaczeń przed-psychologicznych i odnosiło się nie do stanu indywidualnego umysłu, ale najpierw do przemieszczania się (ludów, populacji), potem do prawie fizycznej agitacji (np. w przypadku burzy, an Emotion in the air, 1708). We współczesnym znaczeniu tego słowa emocja implikuje aspekt działaniowy, reakcyjny, i nie jest równoznaczna z pasywnym uczuciem (ang., fr. passion, gr. πάσχω, zob. namiętność). Takie rozumienie emocji związane jest z pracami Williama Jamesa (1890), Roberta Solomona i Antonio Damasio (1995).
Procesy emocjonalne to część procesów psychicznych, które poznaniu i czynnościom podmiotu nadają jakość oraz określają znaczenie, jakie mają dla niego będące źródłem emocji przedmioty, zjawiska, inni ludzie, a także własna osoba, czyli wartościują stymulację (źródło: wikipedia.org).
Wyrażanie emocji
Dzieci, nastolatkowie i dorośli odczuwają emocje na zewnątrz. Nikt inny nie widzi tych emocji wewnętrznych.
Ludzie często okazują swoje emocje na zewnątrz. Nazywa się to wyrażaniem emocji i pokazywaniem tego, co się czuje. Emocje często ukazują się na twarzy (wyraz twarzy) albo ciele (poprzez język ciała). Często wyrażają się one poprzez sposób, w jaki dana osoba się wypowiada (donośność lub delikatność głosu, szybkość mówienia itd.). Tego rodzaju ekspresja następuje automatyczne. W końcu dzieci uczą się używać słów, które wyrażają to, co czują, opisują emocje odczuwane na zewnątrz.
- Bieganie i inne umiejętności motoryczne – arkusz pracy dla ucznia ze spektrum autyzmu
- Rozpraszanie uwagi – arkusz pracy dla ucznia z autyzmem
- Akceptacja – arkusz pracy dla ucznia ze spektrum autyzmu
- Zaskoczenie – arkusz pracy dla ucznia ze spektrum autyzmu
- Strach – arkusz pracy dla ucznia ze spektrum autyzmu
- Onieśmielenie – arkusz pracy dla dziecka ze spektrum autyzmu
- Mówić dużo – arkusz pracy dla dziecka z autyzmem
- O co chodzi z tą całą komunikacją – arkusz pracy dla dziecka z autyzmem
- Protokół złości i zdenerwowania – arkusz pracy dla dziecka z autyzmem
#arkusz #ASD #Asperger #AspieZaklinaczka #autyzm #czytanie #dostosowanie #edukacja #emocje #IPET #kolorowanie #komunikacja #lekcja #logopedia #metody #MikiLittleAspie #mindfulness #motoryka #mowa #pedagog #percepcja #pozytywnyprzekazwspektrum #premium #program #przedszkolak #przedszkole #rewalidacja #rozwój #scenariusz #scenariusze #sensoryka #SI #sposoby #społeczne #SylwiaBagińska #szkoła #terapia #uczeń #umiejętnościspołeczne #uwaga #uważność #zabawa #zajęcia #ZespółAspergera #ćwiczenia
autyzmwszkole.com 