Reklamy
Reklamy

Wielu pierwszoklasistów z problemami sensorycznymi jest przytłoczonych widokami, dźwiękami i ruchem panującym w klasie oraz musi się zmagać z celową eksploracją zabawek i sprzętu

Nadwrażliwość

Dzieci nadwrażliwe na bodźce mają tendencję do do wybierania samotnej zabawy na uboczu. Za każdym razem mogą poszukiwać tej samej lalki lub ciężarówki, angażując się w powtarzalne czynności w cichym zakątku pokoju, podczas których są pochłonięte same sobą. Mogą przechodzić od jednego przystanku badawczego do drugiego, przez chwilę przyglądając się, co robią inni, lub zwyczajnie szwendać się bez celu po skraju pokoju. Mogą odmówić pomocy w porządkowaniu przedmiotów ze względu na panujący chaos i zamieszanie.

Niedowrażliwość

Dzieci niedowrażliwe lub łaknące bodźców mają skłonność do poszukiwania źródeł ruchu i głębokiego ucisku, chwytając klocki i nimi rzucając, wpadając na inne dzieci, uderzając w zabawki. Trzeba im często przypominać, aby były delikatne, nie wymachiwały rękami i nie obijały się od innych. Mogą szybko przechodzić od jednej zabawki do drugiej. Podczas porządkowania mogą mieć problem z wykonywaniem poleceń, przejawiać nadmierne podekscytowanie i pobudzenie.

Zajęcia dowolne, listy, plany

Podczas zajęć dowolnych czynności te umożliwiają narzucenie pewnej struktury działania uczniowi, który nie wie, co z sobą zrobić. Rodzic lub nauczyciel może pomóc „zagubionemu w przestrzeni” dziecku podczas luźnej zabawy, poprzez wcześniejsze dokonanie wyboru czynności. Dziecko może skorzystać z pisemnej listy czynności, do której dołącza się też rysunek lub zdjęcie używanych zabawek lub przyborów. Następnie może stopniowo wykreślać z listy czynności już zakończone. Działanie to polega na tym, aby dziecko zaangażowało się w szkolne zajęcia i procedury a nie na tym, aby wykreślać wszystkie punkty z planu. Jeśli dziecko świetnie się bawi, nawlekając koraliki lub bawiąc się ciężarówkami, cel został osiągnięty. Lista funkcjonuje jedynie jako zabezpieczenie, w razie gdyby dziecko się zdekoncentrowało.

W przypadku dziecka poszukującego wrażeń lista powinna się składać z kilku organizujących, samoregulujących czynności zaspokajających jego głód bodźców, tak aby mógł uczestniczyć w zabawie w grupie w sposób adaptacyjny. Czynności mogą obejmować: wykonywanie intensywnych ćwiczeń ruchowych i ćwiczeń świadomości ciała, np. podskakiwanie na trampolinie lub pajacyki, koziołki, pompki z oparciem o ścianę lub podłogę, naśladowanie zwierząt podczas rozciągania ciała zgodnie z zasadami jogi, używanie Body Sock – worka z lycry lub spandeksu, do którego można wejść i rozciągać ciało, tworząc różne kształty, aby doświadczyć silnych bodźców głębokiego ucisku i świadomości ciała” (Biel, 2015).

źródło: Lindsey Biel: „Integracja sensoryczna Skuteczne strategie w terapii dzieci i nastolatków”, WUJ, Kraków 2015 

Reklamy

#arkusz #ASD #Asperger #AspieZaklinaczka #autyzm #dostosowanie #edukacja #emocje #grupa #IPET #komunikacja #lekcja #logopedia #metody #MikiLittleAspie #motoryka #mowa #pedagog #percepcja #premium #program #przedszkolak #przedszkole #psycholog #rewalidacja #scenariusz #scenariusze #sensoryka #SI #sposoby #społeczne #SylwiaBagińska #szkoła #terapia #uczeń #umiejętnościspołeczne #uwaga #uważność #zabawa #zaburzenia #zajęcia #ZespółAspergera #zmysły #ćwiczenia Autyzm

Reklamy

Reklamy

Skomentuj

Proszę zalogować się jedną z tych metod aby dodawać swoje komentarze:

Logo WordPress.com

Komentujesz korzystając z konta WordPress.com. Wyloguj /  Zmień )

Zdjęcie na Facebooku

Komentujesz korzystając z konta Facebook. Wyloguj /  Zmień )

Połączenie z %s

%d blogerów lubi to: