Kolejnym etapem rozwoju wyobraźni przestrzennej jest rozwijanie zdolności w wyznaczaniu kierunków w przestrzeni od osi własnego ciała.

Ćwiczenie 1

Wiek: 4 lata

Cele:

• Rozwijanie zdolności w wyznaczaniu kierunków w przestrzeni od osi własnego ciała.

Do tego ćwiczenia można wykorzystać piłeczki, zabawki mieszczące się w dłoni lub woreczki gimnastyczne. Dzieci razem z nauczycielem siadają na dywanie po turecku. Nauczyciel prosi dzieci, by położyły piłkę/zabawkę/woreczek: przed sobą, za sobą, po swojej lewej stronie, po swojej prawej stronie, na prawym kolanie, na lewym ramieniu itd. Warto przećwiczyć komendy kilkanaście razy, zwiększając tempo podawania poleceń. Ćwiczenie można również zorganizować w parach: wtedy jedno z dzieci wydaje komendy, a drugie je wykonuje, a następnie się zamieniają.

Ćwiczenie 2

Wiek: 5 lat

Cele:

• Rozwijanie zdolności w wyznaczaniu kierunków w przestrzeni od osi własnego ciała.

• Ćwiczenie umiejętności rozpoznawania kierunków.

Świetną zabawą ruchową, którą można wykorzystać z dziećmi w wieku 5 lub 6 lat jest chodzenie pod dyktando. Można ją zrealizować w sali lub na dworze. Dzieci powinny swobodnie stanąć w różnych miejscach, tak aby miały swobodę ruchu. Nauczyciel wydaje instrukcje, np. „Zróbcie trzy kroki w lewo, teraz cofnijcie się o dwa kroki, następnie idźcie pięć kroków w przód” itp. To ćwiczenie również można wykonać w parach lub na końcu pozwolić dzieciom kierować ruchem nauczyciela.

Ćwiczenie 3

Wiek: 5–6 lat

Cele:

• Rozwijanie zdolności w wyznaczaniu kierunków w przestrzeni od osi własnego ciała.

Jednym z ciekawszych ćwiczeń zaproponowanych przez E. Gruszczyk-Kolczyńską (1997: 20), służącym również do diagnozy gotowości szkolnej, jest ćwiczenie z frotką. Przed zajęciami trzeba przygotować dla wszystkich dzieci kolorowe gumki do włosów, np. frotki, nieuciskające nadgarstków. Nauczyciel mówi, pokazując: „Masz lewą stronę ciała: lewe ucho, lewe oko, lewą rękę, lewe biodro, lewą nogę. Tutaj, po lewej stronie, znajduje się serce. To wszystko masz z lewej strony. Pokaż lewą rękę. Założę ci na nią frotkę, abyś pamiętał – to jest lewa ręka. Wyciągnij tę rękę w lewą stronę. Powiedz, co znajduje się po twojej lewej stronie?”.

Jest to sytuacja wyjściowa: założenie frotki na lewą rękę, tę od strony serca. Najlepiej, żeby dzieci nosiły swoje frotki cały dzień – w ten sposób mają zapamiętać, która to lewa strona ciała. Kiedy dzieci mają frotki na lewej ręce, można wydawać kolejne polecenia, np.

• Podnieś do góry rękę, na której nie ma frotki. To jest prawa ręka.

• Złap się prawą ręką za prawą kostkę.

• Dotknij lewą ręką prawego kolana itp. (na podst. Gruszczyk-Kolczyńska, 1997: 20, źródło: bc.ore.edu.pl)