Pudło sensoryczne

Większość dzieci z ASD boi się obcego otoczenia i małych przestrzeni, głównie ze względu na utrudnienia związane z analizą informacji przestrzennej

Zapewniając dziecku kontrolę nad środowiskiem, nawet niewielkim, dajemy mu większą pewność siebie w innych sytuacjach. Ponadto umieszczając w pudełku różne przedmioty dziecko musi się nimi zainteresować – dotykać, obracać w dłoniach, oglądać…

Rekwizyty

Duże kartonowe pudło.
Sznurek, piłeczki do ping-ponga, orzeszki styropianowe, podarty papier, bibuła, kawałki tkanin, duży makaron, popcorn itp.
Gąbki.

Jak się bawić?

Upewnij się, że dziecko bierze udział w każdym etapie zabawy.
Potnij sznurek/wstążki na kawałki o długości 30-45 cm.
W bocznych ściankach kartonu wytnij otwory, tak żeby dziecko mogło do niego wejść. Zrób też małe otwory w wieku pudełka.
Wewnątrz przymocuj sznurek i przyczep do niego piłki, skrawki odzieży, podarty papier, makaron i popcorn. Na początku niech to będzie niewielka liczba elementów.
Dno pudełka wyłóż kawałkami pociętych gąbek, orzeszkami styropianowymi itp.
Niech dziecko wejdzie do środka.
Gdy już się przyzwyczai do nowej sytuacji, możesz przywieszać kolejne sznurki.

Cel:

Zmysł równowagi – jest to bezpieczny sposób na przyzwyczajenie dziecka do wchodzenia do różnych przestrzeni. W przypadku dużego kartonu może decydować kiedy wejść i wyjść.
Bodźce dotykowe – poruszanie się wśród sznurków z przymocowanymi niewielkimi przedmiotami zmniejszy wrażliwość dziecka na bodźce dotykowe.
Kontrola bilateralna – umieszczanie różnych przedmiotów w pudełku wymaga kontroli bilateralnej.
Kontrola aktywności – ponieważ dziecko uczestniczy w każdym etapie tworzenia pudła sensorycznego, wchodząc do niego, będzie czuło, że ma większa kontrolę (Delaney, 2016).

#pomysły