Dostosowanie wymagań to zastosowanie sformułowanych wymagań edukacyjnych, takich kryteriów, które uwzględniają możliwości i ograniczenia, a więc dysfunkcje oraz mocne strony rozwoju i funkcjonowania dziecka

Wymagania te powinny być dostosowane do indywidualnych potrzeb edukacyjnych i rozwojowych oraz możliwości psychofizycznych ucznia, w każdym czasie – zaraz po uzyskaniu przez nauczyciela informacji, że uczeń posiada opinię, orzeczenie lub jest objęty pomocą psychologiczno – pedagogiczną w szkole. Wymagania dla tych uczniów muszą być określone także na poszczególne stopnie (oceny) szkolne. Kryteria ocen przeważnie  zamieszczane są na stronach internetowych szkół. Tam po kryteriach ogólnych ocen, są przedstawiane sposoby oceniania uczniów z dysfunkcjami. Podstawowym celem dostosowania wymagań jest wyrównanie szans edukacyjnych uczniów oraz zapobieganie wtórnym zaburzeniom sfery emocjonalno – motywacyjnej.

Nie istnieje katalog zawierający możliwości dostosowania wymagań edukacyjnych do indywidualnych potrzeb psychofizycznych i edukacyjnych ucznia, u którego stwierdzono specyficzne trudności w uczeniu się, uniemożliwiające sprostanie tym wymaganiom. Poradnia daje wskazania ogólne na podstawie badań diagnostycznych, zaś nauczyciele konkretyzują je w ciągu bezpośredniej pracy z dzieckiem.

Zatem nauczyciel stosujący wobec ucznia np. z dysleksją rozwojową łagodniejsze kryteria oceniania w zakresie tych sprawności i umiejętności, które sprawiają mu szczególne problemy, ma prawo wymagać od niego większego wkładu pracy w porównaniu z innymi uczniami. Stwierdzenie dysfunkcji nie zwalnia uczniów z obowiązków szkolnych. Przeciwnie: uczeń taki powinien wykazać się samodzielną pracą, wykonywać dodatkowe zadania i ćwiczenia, zalecone specjalnie dla niego, które pomogą mu w przezwyciężeniu trudności.

„Kiedy rodzic otrzymuje opinię i przynosi ją do szkoły, wtedy powinno dojść do kontraktu miedzy rodzicami, wychowawcą i dzieckiem. Na tej podstawie nauczyciel nie powinien oceniać ilościowo ale jakościowo. A więc nie postawi którejś z rzędu jedynki za błędy w dyktandzie, ale napisze: „zrobiłeś błędy takich a takich rodzajów”. Dziecko otrzyma potem od nauczyciela partię cwiczeń, które mają te błędy eliminować. I wtedy rodzice i dziecko na podstawie tego kontraktu powinni się czuć odpowiedzialni za wykonanie tego zadania. Wówczas widać, że dziecko pracuje nad konkretnymi problemami, a nie jest jakimś uprzywilejowanym uczniem w klasie. Koledzy nie będą zazdrościć dyslektykowi tego, że zamiast złej oceny dostał przydział pracy, który ma wykonać w tym tygodniu. Będzie sprawdzany i odpytywany. Jest to więc rozwiązanie pożądane i sprawiedliwe. Może się jednak zdarzyć i tak, że rodzicom i dziecku nie będzie się chciało pracować. W tej sytuacji nauczyciel powinien odłożyć opinię i powiedzieć, że będzie ją honorował dopiero wtedy, gdy stwierdzi, że kontrakt będzie realizowany. Wymagania wobec ucznia nie mają być obniżane, ale dostosowane do jego możliwości. To bardzo istotna różnica”. – prof. Marta Bogdanowicz, przewodnicząca Polskiego Towarzystwa Dyslektycznego.

Autyzm

Autyzm zgodnie z definicją należy do zaburzeń rozwojowych i to właśnie zaburzenia rozwojowe powinny stanowić podstawę do ustalania  kryteriów wymagań edukacyjnych. Autyzm należący do tej grupy zaburzeń, charakteryzuje się m. in. zniekształceniem funkcjonowania społecznego, poznawczego, ruchowego i językowego. Podkreślić należy problemy z funkcjami wykonawczymi, z planowaniem i zaburzeniami integracji sensorycznej. Myślenie tych dzieci charakteryzuje: konkretyzm i mała samodzielność. Często uczą się „na pamięć” bez zrozumienia treści. Ich trudności nasilają się wraz z pokonywaniem kolejnych poziomów edukacji. W przypadku tych dzieci konieczne jest dostosowanie programu zarówno w zakresie formy, jak i treści wymagań, program szkoły ogólnodostępnej jest dla nich trudny, a przede wszystkim zbyt szybko realizowany. W zasadzie tylko w tej grupie uczniów możemy mówić o obniżeniu wymagań pamiętając jednak, że obniżenie kryteriów jakościowych, nie może zejść poniżej podstawy programowej.

Ogólne wymagania co do formy:

• IPET dla ucznia z autyzmem atypowym
• Przykładowy Indywidualny Program Edukacyjno-Terapeutyczny – IPET dla ucznia ze spektrum autyzmu
• IPET i WOPFU dla dziecka z autyzmem, przykład
• 8 najczęstszych błędów przy tworzeniu IPET – ów
• Przykładowy okresowy plan pracy dydaktyczno-terapeutycznej – zmysły
• LUM – arkusz obserwacji dziecka z autyzmem
• Przykład Indywidualnego Programu Edukacyjno-Terapeutycznego IPET
• Indywidualny Program Edukacyjno-Terapeutyczny dla przedszkolaka
• IPET dla ucznia z zespołem Aspergera na II etap edukacyjny
• Indywidualny program edukacyjno – terapeutyczny, przedszkole, przykład
• Indywidualny Program Edukacyjno-Terapeutyczny (IPET) dla ucznia realizującego podstawę programową kształcenia ogólnego
• IPET – mutyzm wybiórczy
• IPET dla ucznia z zespołem Aspergera
• Indywidualny Program Edukacyjno – Terapeutyczny – Afazja
• Zespół Aspergera – opis i analiza funkcjonowania ucznia WOPFU
• Arkusz wielospecjalistycznej oceny funkcjonowania ucznia – IPET
• Wielospecjalistyczna Ocena Poziomu Funkcjonowania Ucznia, IPET – załącznik
• IPET – najczęstsze pytania

#arkusz #ASD #Asperger #AspieZaklinaczka #autyzm #czytanie #dostosowanie #edukacja #emocje #IPET #kolorowanie #komunikacja #lekcja #logopedia #metody #MikiLittleAspie #mindfulness #motoryka #mowa #pedagog #percepcja #pozytywnyprzekazwspektrum #premium #program #przedszkolak #przedszkole #rewalidacja #rozwój #scenariusz #scenariusze #sensoryka #SI #sposoby #społeczne #SylwiaBagińska #szkoła #terapia #uczeń #umiejętnościspołeczne #uwaga #uważność #zabawa #zajęcia #ZespółAspergera #ćwiczenia