alternet.org

Uczeń z autyzmem objęty jest w szkole systemem pomocy psychologiczno – pedagogicznej. Jest uczniem z tzw. specjalnymi potrzebami edukacyjnymi. Główne zalecenia dla nauczycieli zawarte są w orzeczeniu o potrzebie kształcenia specjalnego wydanego przez lokalną poradnię psychologiczno – pedagogiczną. Istnieją jednak ogólne opracowania zawierające wskazówki dotyczące celów i dostosowywania wymagań edukacyjnych do dziecka z autyzmem.

Cele:

  • kształtowanie umiejętności samoobsługowych oraz samodzielności w życiu codziennym;
  • kształtowanie kontaktów społecznych i nauka zachowań niepożądanych (sensoryzmów, zachowań agresywnych);
  • kształtowanie rozumienia mowy oraz dostępnych sposobów komunikacji alternatywnej;
  • nauka umiejętności przebywania w grupie oraz opanowania umiejętności wspólnej zabawy i pracy;
  • wykształcenie motywacji do komunikowania się;
  • nauka komunikowania się z otoczeniem;
  • kształtowanie umiejętności naśladownictwa ruchowego oraz werbalnego;
  • wzbudzanie zainteresowania otoczeniem;
  • poprawa umiejętności spostrzegania, odbioru i przetwarzania informacji napływających z otoczenia;
  • kształtowanie orientacji w schemacie ciała oraz przestrzeni;
  • usprawnianie motoryczne;
  • kształtowanie umiejętności aktywnego spędzania wolnego czasu;
  • rozwój funkcji poznawczych;
  • zmniejszenie i redukowanie zachowań utrudniających naukę;
  • generalizowanie i utrzymywanie efektów uczenia się;
  • odkrycie i rozwijanie indywidualnych możliwości i uzdolnień;
  • wypracowanie gotowości do nauki szkolnej;
  • nauczenie zwrotów inicjujących rozmowę;
  • nauczenie proszenia o pomoc i sygnalizowania trudności
  • tłumaczenie metafor, przenośni, gwary, przysłów (słownik frazeologiczny)

Dostosowanie wymagań:

  • regularne zdobywanie uwagi dziecka przed sytuacją komunikacyjną;
  • zwracanie się do dziecka bezpośrednio;
  • unikanie metafor i zawiłych, niejasnych komunikatów;
  • tłumaczyć gesty (sam gest nic nie znaczy dla autyka i dziecko nie powiąże go z wykonaniem zadania);
  • przekazywanie precyzyjnych instrukcji;
  • zadania domowe – lepiej pisać na tablicy, upewniać się czy dziecko wie co ma jutro przynieść, zrobić;
  • sterowanie uwagą dziecka w wypadku zachowań echalalicznych;
  • zwracanie uwagi na poprawne używanie zaimków osobowych;
  • częste inicjowanie kontaktu;
  • zachęcanie do zabaw i współpracy;
  • modelowanie właściwych zachowań społecznych;
  • zachęcanie do zawierania przyjaźni;
  • prezentowanie przykładów wyrażania emocji;
  • można zmotywować ucznia do pisania pamiętnika;
  • zwracanie uwagi na niebezpieczeństwa;
  • redukowanie poziomu stresu;
  • uprzedzanie o zmianach;
  • zwracać szczególną uwagę na fakt, że autyk jest obiektem kpin i agresywnych zachowań innych uczniów;
  • precyzyjne planowanie czynności;
  • wzmacnianie zachowań pozytywnych;
  • ignorowanie zachowań niepożądanych;
  • unikanie zbyt intensywnego światła, hałasu i bodźców rozpraszających;
  • rozwijanie mocnych stron dziecka;
  • stosowanie wzmocnień pozytywnych;
  • zapoznanie się z indywidualnym profilem zaburzeń dziecka;

źródło: edurada.pl

Advertisements