Uczeń z autyzmem objęty jest w szkole systemem pomocy psychologiczno – pedagogicznej. Jest uczniem z tzw. specjalnymi potrzebami edukacyjnymi. Główne zalecenia dla nauczycieli zawarte są w orzeczeniu o potrzebie kształcenia specjalnego wydanego przez lokalną poradnię psychologiczno – pedagogiczną. Istnieją jednak ogólne opracowania zawierające wskazówki dotyczące celów i dostosowywania wymagań edukacyjnych do dziecka z autyzmem.
Cele:
- kształtowanie umiejętności samoobsługowych oraz samodzielności w życiu codziennym;
- kształtowanie kontaktów społecznych i nauka zachowań niepożądanych (sensoryzmów, zachowań agresywnych);
- kształtowanie rozumienia mowy oraz dostępnych sposobów komunikacji alternatywnej;
- nauka umiejętności przebywania w grupie oraz opanowania umiejętności wspólnej zabawy i pracy;
- wykształcenie motywacji do komunikowania się;
- nauka komunikowania się z otoczeniem;
- kształtowanie umiejętności naśladownictwa ruchowego oraz werbalnego;
- wzbudzanie zainteresowania otoczeniem;
- poprawa umiejętności spostrzegania, odbioru i przetwarzania informacji napływających z otoczenia;
- kształtowanie orientacji w schemacie ciała oraz przestrzeni;
- usprawnianie motoryczne;
- kształtowanie umiejętności aktywnego spędzania wolnego czasu;
- rozwój funkcji poznawczych;
- zmniejszenie i redukowanie zachowań utrudniających naukę;
- generalizowanie i utrzymywanie efektów uczenia się;
- odkrycie i rozwijanie indywidualnych możliwości i uzdolnień;
- wypracowanie gotowości do nauki szkolnej;
- nauczenie zwrotów inicjujących rozmowę;
- nauczenie proszenia o pomoc i sygnalizowania trudności
- tłumaczenie metafor, przenośni, gwary, przysłów (słownik frazeologiczny)
Dostosowanie wymagań:
- regularne zdobywanie uwagi dziecka przed sytuacją komunikacyjną;
- zwracanie się do dziecka bezpośrednio;
- unikanie metafor i zawiłych, niejasnych komunikatów;
- tłumaczyć gesty (sam gest nic nie znaczy dla autyka i dziecko nie powiąże go z wykonaniem zadania);
- przekazywanie precyzyjnych instrukcji;
- zadania domowe – lepiej pisać na tablicy, upewniać się czy dziecko wie co ma jutro przynieść, zrobić;
- sterowanie uwagą dziecka w wypadku zachowań echalalicznych;
- zwracanie uwagi na poprawne używanie zaimków osobowych;
- częste inicjowanie kontaktu;
- zachęcanie do zabaw i współpracy;
- modelowanie właściwych zachowań społecznych;
- zachęcanie do zawierania przyjaźni;
- prezentowanie przykładów wyrażania emocji;
- można zmotywować ucznia do pisania pamiętnika;
- zwracanie uwagi na niebezpieczeństwa;
- redukowanie poziomu stresu;
- uprzedzanie o zmianach;
- zwracać szczególną uwagę na fakt, że autyk jest obiektem kpin i agresywnych zachowań innych uczniów;
- precyzyjne planowanie czynności;
- wzmacnianie zachowań pozytywnych;
- ignorowanie zachowań niepożądanych;
- unikanie zbyt intensywnego światła, hałasu i bodźców rozpraszających;
- rozwijanie mocnych stron dziecka;
- stosowanie wzmocnień pozytywnych;
- zapoznanie się z indywidualnym profilem zaburzeń dziecka;
źródło: edurada.pl
