Wymagania i cele edukacyjne stawiane dzieciom z autyzmem

Uczeń z autyzmem objęty jest w szkole systemem pomocy psychologiczno – pedagogicznej. Jest uczniem z tzw. specjalnymi potrzebami edukacyjnymi. Główne zalecenia dla nauczycieli zawarte są w orzeczeniu o potrzebie kształcenia specjalnego wydanego przez lokalną poradnię psychologiczno – pedagogiczną. Istnieją jednak ogólne opracowania zawierające wskazówki dotyczące celów i dostosowywania wymagań edukacyjnych do dziecka z autyzmem.

Cele:

kształtowanie umiejętności samoobsługowych oraz samodzielności w życiu codziennym;
kształtowanie kontaktów społecznych i nauka zachowań niepożądanych (sensoryzmów, zachowań agresywnych);
kształtowanie rozumienia mowy oraz dostępnych sposobów komunikacji alternatywnej;
nauka umiejętności przebywania w grupie oraz opanowania umiejętności wspólnej zabawy i pracy;
wykształcenie motywacji do komunikowania się;
nauka komunikowania się z otoczeniem;
kształtowanie umiejętności naśladownictwa ruchowego oraz werbalnego;
wzbudzanie zainteresowania otoczeniem;
poprawa umiejętności spostrzegania, odbioru i przetwarzania informacji napływających z otoczenia;
kształtowanie orientacji w schemacie ciała oraz przestrzeni;
usprawnianie motoryczne;
kształtowanie umiejętności aktywnego spędzania wolnego czasu;
rozwój funkcji poznawczych;
zmniejszenie i redukowanie zachowań utrudniających naukę;
generalizowanie i utrzymywanie efektów uczenia się;
odkrycie i rozwijanie indywidualnych możliwości i uzdolnień;
wypracowanie gotowości do nauki szkolnej;
nauczenie zwrotów inicjujących rozmowę;
nauczenie proszenia o pomoc i sygnalizowania trudności
tłumaczenie metafor, przenośni, gwary, przysłów (słownik frazeologiczny)

Dostosowanie wymagań:

regularne zdobywanie uwagi dziecka przed sytuacją komunikacyjną;
zwracanie się do dziecka bezpośrednio;
unikanie metafor i zawiłych, niejasnych komunikatów;
tłumaczyć gesty (sam gest nic nie znaczy dla autyka i dziecko nie powiąże go z wykonaniem zadania);
przekazywanie precyzyjnych instrukcji;
zadania domowe – lepiej pisać na tablicy, upewniać się czy dziecko wie co ma jutro przynieść, zrobić;
sterowanie uwagą dziecka w wypadku zachowań echalalicznych;
zwracanie uwagi na poprawne używanie zaimków osobowych;
częste inicjowanie kontaktu;
zachęcanie do zabaw i współpracy;
modelowanie właściwych zachowań społecznych;
zachęcanie do zawierania przyjaźni;
prezentowanie przykładów wyrażania emocji;
można zmotywować ucznia do pisania pamiętnika;
zwracanie uwagi na niebezpieczeństwa;
redukowanie poziomu stresu;
uprzedzanie o zmianach;
zwracać szczególną uwagę na fakt, że autyk jest obiektem kpin i agresywnych zachowań innych uczniów;
precyzyjne planowanie czynności;
wzmacnianie zachowań pozytywnych;
ignorowanie zachowań niepożądanych;
unikanie zbyt intensywnego światła, hałasu i bodźców rozpraszających;
rozwijanie mocnych stron dziecka;
stosowanie wzmocnień pozytywnych;
zapoznanie się z indywidualnym profilem zaburzeń dziecka;