Uczeń z autyzmem objęty jest w szkole systemem pomocy psychologiczno – pedagogicznej. Jest uczniem z tzw. specjalnymi potrzebami edukacyjnymi. Główne zalecenia dla nauczycieli zawarte są w orzeczeniu o potrzebie kształcenia specjalnego wydanego przez lokalną poradnię psychologiczno – pedagogiczną. Istnieją jednak ogólne opracowania zawierające wskazówki dotyczące celów i dostosowywania wymagań edukacyjnych do dziecka z autyzmem.

Cele:

• kształtowanie umiejętności samoobsługowych oraz samodzielności w życiu codziennym;
• kształtowanie kontaktów społecznych i nauka zachowań niepożądanych (sensoryzmów, zachowań agresywnych);
• kształtowanie rozumienia mowy oraz dostępnych sposobów komunikacji alternatywnej;
• nauka umiejętności przebywania w grupie oraz opanowania umiejętności wspólnej zabawy i pracy;
• wykształcenie motywacji do komunikowania się;
• nauka komunikowania się z otoczeniem;
• kształtowanie umiejętności naśladownictwa ruchowego oraz werbalnego;
• wzbudzanie zainteresowania otoczeniem;
• poprawa umiejętności spostrzegania, odbioru i przetwarzania informacji napływających z otoczenia;
• kształtowanie orientacji w schemacie ciała oraz przestrzeni;
• usprawnianie motoryczne;
• kształtowanie umiejętności aktywnego spędzania wolnego czasu;
• rozwój funkcji poznawczych;
• zmniejszenie i redukowanie zachowań utrudniających naukę;
• generalizowanie i utrzymywanie efektów uczenia się;
• odkrycie i rozwijanie indywidualnych możliwości i uzdolnień;
• wypracowanie gotowości do nauki szkolnej;
• nauczenie zwrotów inicjujących rozmowę;
• nauczenie proszenia o pomoc i sygnalizowania trudności
• tłumaczenie metafor, przenośni, gwary, przysłów (słownik frazeologiczny)

Dostosowanie wymagań:

• regularne zdobywanie uwagi dziecka przed sytuacją komunikacyjną;
• zwracanie się do dziecka bezpośrednio;
• unikanie metafor i zawiłych, niejasnych komunikatów;
• tłumaczyć gesty (sam gest nic nie znaczy dla autyka i dziecko nie powiąże go z wykonaniem zadania);
• przekazywanie precyzyjnych instrukcji;
• zadania domowe – lepiej pisać na tablicy, upewniać się czy dziecko wie co ma jutro przynieść, zrobić;
• sterowanie uwagą dziecka w wypadku zachowań echalalicznych;
• zwracanie uwagi na poprawne używanie zaimków osobowych;
• częste inicjowanie kontaktu;
• zachęcanie do zabaw i współpracy;
• modelowanie właściwych zachowań społecznych;
• zachęcanie do zawierania przyjaźni;
• prezentowanie przykładów wyrażania emocji;
• można zmotywować ucznia do pisania pamiętnika;
• zwracanie uwagi na niebezpieczeństwa;
• redukowanie poziomu stresu;
• uprzedzanie o zmianach;
• zwracać szczególną uwagę na fakt, że autyk jest obiektem kpin i agresywnych zachowań innych uczniów;
• precyzyjne planowanie czynności;
• wzmacnianie zachowań pozytywnych;
• ignorowanie zachowań niepożądanych;
• unikanie zbyt intensywnego światła, hałasu i bodźców rozpraszających;
• rozwijanie mocnych stron dziecka;
• stosowanie wzmocnień pozytywnych;
• zapoznanie się z indywidualnym profilem zaburzeń dziecka;

źródło: edurada.pl