IPET dla ucznia z zespołem Aspergera

Indywidualny Program Edukacyjno – Terapeutyczny dla ucznia z Zespołem Aspergera, pierwszy etap edukacyjny

Indywidualny Program Edukacyjno – Terapeutyczny
dla ucznia z Zespołem Aspergera
pierwszy etap edukacyjny

I. Dane dotyczące ucznia:
1. Informacje o uczniu:
Imię i nazwisko:
Data i miejsce urodzenia:
Adres zamieszkania:
Imiona i nazwisko rodziców (prawnych opiekunów dziecka):
2. Rozpoznanie wiodące:
Zespól Aspergera
Orzeczenie nr ….. wydane przez Zespół Orzekający Poradni Psychologiczno – Pedagogicznej ……..
3. Informacje uzupełniające:
Nazwa szkoły, do której uczęszcza uczeń:
Klasa: Ia
Wychowawca: mgr …………………….
Nauczyciel wspierający: mgr ……………………….
Rewalidacja: mgr ………………………….
Język angielski: mgr …………………………….
Wychowanie fizyczne: mgr ………………………………….
Religia: mgr ………………………………….
Zajęcia basenowe: mgr ………………………………….

II. Wyniki rozpoznania z wielospecjalistycznej oceny poziomu funkcjonowania ucznia:
1. Możliwości / mocne strony dziecka:
• obszerna wiedza na tematy przyrodnicze, techniczne,
• chęć bycia docenionym,
• uzdolnienia artystyczne,
• bogaty zasób słów.
2. Ograniczenia / słabe strony funkcjonowania dziecka:
• niepełna umiejętności odczytywania i interpretowania znaczenia zachowań innych ludzi,
• występowanie nieadekwatnych reakcji emocjonalnych (płaczliwość podczas wykonywania nowych zadań, wycofywanie się),
• niska potrzeba kontaktu z rówieśnikami (przygląda się, obserwuje, jest jakby „obok” dzieci),
• problemy z „wychodzeniem” na przerwę na korytarzu (zbyt głośno, brak zorganizowanego czasu),
• rzadko inicjuje kontakty społeczne z rówieśnikami, lecz je akceptuje,
• w komunikacji pozawerbalnej: niekiedy pojawia się nieadekwatna ekspresja mimiczna, nietaktowny język ciała (buja się na krześle, zakłada nogę na nogę),
• w komunikacji werbalnej: zdarza mu się mruczeć, podśpiewywać podczas lekcji i wydawać „nietypowe” dźwięki.
3. Funkcjonowanie dziecka w zespole klasowym:
• próbuje dołączać się do grupy dzieci podczas przerwy, na placu zabaw,
• coraz częściej spontanicznie nawiązuje kontakt z nauczycielami (dzieli się swoją wiedzą, choć nadal niechętnie odpowiada na pytania; powie to, co chce i odchodzi),
• wykonuje zadania, choć wymaga ciągłej uwagi ze strony nauczyciela, aktywizowania i ukierunkowywania uwagi.

III. Zintegrowane działania nauczycieli, wychowawców, specjalistów uczących dziecko.
Cele programu indywidualnego:
A. Terapeutyczny: kształtowanie samodzielności w życiu codziennym, kształtowanie kontaktów społecznych i nauka zachowań społecznie akceptowanych, pomoc w uwalnianiu się od zachowań niepożądanych, nauka umiejętności przebywania w grupie oraz opanowania umiejętności wspólnej zabawy i pracy, kształtowanie rozumienia mowy, wykształcenie motywacji do komunikowania się, wzbudzanie zainteresowania otoczeniem, poprawa umiejętności spostrzegania, odbioru i przetwarzania informacji napływających z otoczenia, usprawnianie motoryczne, zmniejszanie i redukowanie zachowań utrudniających naukę, budowanie poczucia własnej wartości, bezpieczeństwa, łagodzenie stresu, pozytywne wzmacnianie osiągnięć, ćwiczenie funkcji pamięci.
B. Edukacyjny: poszerzenie zakresu wiedzy ogólnej ucznia, pomoc w rozwiązywaniu problemów dydaktycznych, a także w ramach posiadanych przez niego realnych możliwości, wyposażanie go w takie umiejętności i wiadomości, aby uczeń:
– porozumiewał się z otoczeniem w najpełniejszy sposób, werbalnie lub pozawerbalnie,
– zdobył maksymalną niezależność życiową w zakresie zaspakajania podstawowych potrzeb życiowych,
– był zaradny w życiu codziennym adekwatnie do własnego, indywidualnego poziomu umiejętności i sprawności oraz miał poczucie sprawczości,
– uczestniczył w różnych formach życia społecznego na równi z innymi członkami danej społeczności, znając i przestrzegając norm przez nią przyjętych, zachowując prawo do swej inności.

IV. Zakres dostosowania wymagań edukacyjnych.
Uczeń realizuje Program edukacji wczesnoszkolnej w klasach I-III szkoły podstawowej „Odkrywam siebie. Ja i moja szkoła” (Mac Edukacja), którego autorem jest Jolanta Faliszewska dostosowany do jego możliwości.
Dostosowanie programu nauczania do możliwości ucznia obejmuje:
• wzmacnianie pozytywne,
• niwelowanie zachować społecznie niepożądanych,
• rozwijanie zainteresowań dziecka na bazie już istniejących,
• doskonalenie umiejętności społecznych przez modelowanie zachowań, pokazywanie sposobów radzenia sobie w kontaktach z innymi dziećmi, odwoływanie się do doświadczeń,
• stosowanie jasnych, prostych poleceń, unikanie metafor, przenośni, wypowiedzi niejednoznacznych,
• wzmacnianie osiągnięć dziecka i wykorzystywanie wiedzy na dany temat w czasie zajęć,
• opracowanie i stosowanie sygnału przywołującego uwagę chłopca w czasie lekcji,
• dzielenie trudnych lub złożonych zadań na etapy, upewnienie się, że dziecko właściwie zrozumiało polecenie, zadanie,
• uwzględnienie wolnego tempa pracy, zwłaszcza przy wykonywaniu prac manualnych,
• doskonalenie sprawności motorycznej,
• eliminowanie stymulacji zgodnie z zaleceniami terapeuty dziecka i lekarza prowadzącego.

V. Procedury osiągania celów:
A. Zasady pracy:
W kontekście dysfunkcji komunikacyjnych:
– zdobycie uwagi dziecka zanim rozpocznie się rozmowę,
– dostosowanie języka do poziomu dziecka,
– mówienie i jednoczesne pokazywanie tego, co się ma na myśli- stosowanie języka gestów,
– zrozumienie prób komunikacyjnych dziecka,
– unikanie metafor i przenośni- pomoc w zrozumieniu,
– unikanie nadmiernego mówienia,
– mówienie o rzeczach ważnych i istotnych dla dziecka,
– informowanie o tym, co ma zrobić, a nie czego nie należy robić,
– powtarzanie i parafrazowanie tego, co mówi dziecko,
– „podpowiadanie” tego, co ma powiedzieć do innej osoby, szczególnie w sytuacjach dla niego nowych,
– odnoszenie wypowiedzi do zjawisk w otoczeniu, wskazując na nie, dotykając…,
– nauczenie sposobów proszenia o wyjaśnienie lub pomoc w momencie dezorientacji,
– pamiętanie o innych kanałach komunikacji poza mową: oddech, sygnały płynące z ciała, wyraz oczu, mimika, postawa- układ ciała, gestykulacja, odgłosy nieartykułowane.
W kontekście nieprawidłowości funkcjonowania społecznego:
– nauczenie dziecka prowadzenia obserwacji innych dzieci, aby miało wzór, co należy robić,
– zachęcanie do zabaw polegających na współpracy i współdziałaniu,
– modelowanie właściwego zachowania,
– zorganizowanie aktywności dziecka w czasie wolnym- np. w czasie przerw,
-zachęcanie do zawierania przyjaźni,
– prezentowanie przykładów wyrażania emocji,
– pomoc w wyrażaniu emocji,
W kontekście braku elastyczności w zachowaniu i myśleniu:
– redukowanie poziomu stresu,
– nauczenie koncepcji czasu- wspólne odtwarzanie rozkładu zajęć,
– uprzedzanie o mającej się zakończyć czynności(np. „ jeszcze jeden raz” „ za dwie minuty”),
W kontekście funkcjonowania sensorycznego:
-stosowanie bodźców uspakajających i organizujących- rysowanie podczas przerw,
W kontekście rozwijania funkcji poznawczych:
– wykorzystywanie mocnych stron dziecka- wiedzy o świecie etc…,
B. Metody pracy: oglądowa, słowna, praktycznego działania, podająca, problemowa, sytuacyjna, współpracy, integracyjna, aktywizująca, praca grupowa, praca z książką, dyskusja, gry dydaktyczne, burza mózgów, drama, scenki rodzajowe.
C. Formy pracy: ćwiczenia rozwijające naśladownictwo, percepcję, motorykę dużą i małą, koordynację wzrokowo-ruchową, działania poznawcze, mowę czynną, samodzielność i uspołecznienie.
D. Środki dydaktyczne: wszystkie dostępne i konieczne do zastosowania przy: przekazywaniu trudnych dla ucznia treści edukacyjnych, realizacji wskazań terapeutycznych, wypełniania założeń programu wychowawczego, wypełniania założeń szkolnego programu profilaktyki.

E. Rodzaj pomocy i wsparcia niezbędny dla realizacji celów głównych i treści nauczania:
• zadawania dodatkowych pytań, w trakcie wypowiedzi ustnych,
• niwelowanie presji czasu,
• wzmacnianie pozytywne,
• zachęcanie do pracy samodzielnej,
• indywidualna pomoc nauczyciela w wykonywaniu zadań,
• indywidualny kontakt podtrzymujący uwagę,
• używanie jasnych i konkretnych komunikatów,
• dostosowanie tempa pracy do możliwości psychomotorycznych dziecka,
• współpraca z rodzicami dziecka.

VI. Pomoc psychologiczno- pedagogiczna:

1. Tygodniowy rozkład zajęć obowiązkowych, wynikający realizacji podstaw programowej:
2. Tygodniowy rozkład zajęć specjalistycznych:

rewalidacja:
3. Inne formy wsparcia dziecka na terenie szkoły:
opieka pedagoga szkoły
Rodzaj pomocy Czas trwania pomocy Uwagi

VII. Zakres współpracy z rodzicami ucznia:
• wszystkie działania konsultowane będą na bieżąco z rodzicami dziecka,
• obowiązujące metody i zasady codziennej pracy, dostosowane zostaną do kondycji psychofizycznej ucznia.

VIII. Działania wspierające rodziców dziecka:
Porady, konsultacje: drzwi otwarte, zebrania, zespoły
Osoby odpowiedzialne –

VIII. Ewaluacja.
Po przeprowadzeniu klasyfikacji śródrocznych, planuje się dokonanie oceny porównawczej osiągnięć ucznia z zamierzeniami określonymi w programie nauczania z poszczególnych przedmiotów. Analiza problemu dokonana wśród zespołu nauczycieli pozwoli na sformułowanie wniosków do dalszej pracy i korekt w indywidualnych programach edukacyjnych.

IX. Ocena efektywności pomocy psychologiczno- pedagogicznej udzielanej uczniowi.
1. Sposób oceny osiągnięć ucznia (ewaluacja pod koniec I semestru roku szkolnego 2012/2013).

Osiągnięcia ucznia Analiza założonych celów szczegółowych
Zalecenia/modyfikacja
Osoba oceniająca
Edukacyjne
(mierzone ilościowo: wiedza, dane umiejętności, poziom wiadomości, oceny)
Terapeutyczne
(mierzone jakościowo: poziom motywacji, stosunek do wykonywanych zadań, kontakty z rówieśnikami)

Wnioski do dalszej pracy na II semestr: ………………………………….

2. Sposób oceny osiągnięć ucznia (ewaluacja pod koniec II semestru roku szkolnego 2012/2013)

Osiągnięcia ucznia Analiza założonych celów szczegółowych
Zalecenia/modyfikacja
Osoba oceniająca
Edukacyjne
(mierzone ilościowo: wiedza, dane umiejętności, poziom wiadomości, oceny)
Terapeutyczne
(mierzone jakościowo: poziom motywacji, stosunek do wykonywanych zadań, kontakty z rówieśnikami)

Wnioski do dalszej pracy na czas ………………………………….
………………………………….

3. Zalecenia dotyczące modyfikacji oddziaływań pracy z uczniem na czas……………………………
Obszar modyfikacji
(formy, sposoby pracy) Zalecenia dotyczące zmiany oddziaływań Osoba odpowiedzialna

X. Terminy spotkań Zespołu ds. pomocy psychologiczno- pedagogicznej:
Data spotkania …………………….
Data spotkania ………………………
Data spotkania ……………………..

Osoby planowane do uczestnictwa w Zespole:
(Tabela – dop. red.)

Lp. Imię i nazwisko osoby uczestniczącej w zespole Funkcja Podpis
1. przewodnicząca wychowawca
2. nauczyciel wspierający
3. nauczyciel wychowania fizycznego
4. nauczyciel języka angielskiego
5. Nauczyciel religii
6. nauczyciel rewalidant (Agnieszka Wrzesińska, 2013, edux.pl).

Zatwierdzenie Indywidualnego Programu Edukacyjno – Terapeutycznego przez Dyrektora szkoły w dniu ……………………..
………………………………….
podpis dyrektora

Zapoznałam/em się z Indywidualnym Programem Edukacyjno- Terapeutycznym dla mojego dziecka
……………………………….. ………………………………….
data imię i nazwisko rodzica