Kolejnym narzędziem pomagającym rozwijać umiejętności społeczne uczniom z autyzmem są „koła przyjaciół”
„Możesz wykorzystać technikę ołówka i papieru, by wyjaśnić różne poziomy przyjaźni. Rozpocznij od małego kółka w środku z imieniem dziecka. Dorysuj drugie koło wokół i dopisz na nim imiona bliskich członków rodziny. Na kolejnym kole dodaj członków dalszej rodziny lub przyjaciół. Możesz wpisywać między kołami właściwy sposób interakcji między różnymi ludźmi.
A oto przykład Kręgu Przyjaciół. Został on stworzony dla chłopca imieniem Jack, który witał wszystkich obcych, całując ich i przytulając się do nich jak do członków bliskiej rodziny. Jego imię zostało umieszczone w środku. Następnie koło zawiera imiona osób mu najbliższych. W dymku znajduje się wyjaśnienie, jak powinna wyglądać interakcja z nimi. Kolejne koło opisuje następną bliską mu grupę i podaje wyjaśnienia dotyczące interakcji, itd. To, co zostanie zamieszczone w dymkach, jak również liczba kół i to, czyje imiona się na nich znajdują, zależy od dziecka.
Zwroty otwierające i kończące
Naucz dziecko zwrotów, których może używać, rozpoczynając rozmowę lub zabawę, a także zwrotów potrzebnych do zakończenia. Niech ćwiczy je z tobą. Przydadzą się także zwroty, których trzeba użyć, jeżeli dziecko zostanie zaproszone do zabawy, ale nie chce się dołączyć. Naucz je, że przerwy w rozmowie sygnalizują właściwy czas na włączenie się.
Kluby zainteresowań
Zachęć dziecko, by dołączyło do klubów, zajmujących się jego specyficznymi zainteresowaniami (albo zainteresowaniami, które może mieć). Jest to wielka szansa dla dziecka na zdobycie poważania wśród rówieśników.
Koledzy
Cała klasa, jeśli zostanie odpowiednio pokierowana, może stanowić dla dziecka z ZA nieocenione źródło wsparcia. Pamiętaj, że Ty jako nauczyciel, musisz pokazać, w jaki sposób z szacunkiem odnosić się do kolegi z ZA i z nim współdziałać. Starannie wybierz ludzi, którzy będą jego kumplami w trudnych sytuacjach. Może to przybrać formę kolegów, którzy z nimi w określonych porach dnia pracują, kolegów, którzy pomagają na boisku, lub kolegów którzy mu towarzyszą, jeśli zestresowane musi wyjść. Poświęć czas, żeby dokładnie omówić z kolegami, czego od nich oczekujesz. Wyjaśnij im, dlaczego dziecko potrzebuje ich wsparcia i że obdarzasz ich zaufaniem w bardzo trudnym zadaniu. Powiedz im, że mogą przyjść do ciebie w każdej chwili, jeżeli nie wiedzą co zrobić” (Winter, 2011).
źródło: M. Winter: „Zespół Aspergera Co nauczyciel wiedzieć powinien…”, Fraszka Edukacyjna, Warszawa 2011
