Jedną z cech charakterystycznych autystycznych dzieci jest to, że mówi za dużo, za mało lub wcale.
„Bywa, że szczery entuzjazm, jaki budzi w dziecku jego szczególne zainteresowanie, prowadzi do gadatliwości, zadawania pytań, niekończącego się potoku słów (kolejny przykład potencjalnie dezorientującej figury retorycznej), co może być bardzo ujmujące, choć niekiedy męczące. Dziecko chętnie rozwija i demonstruje swoją wiedzę za pomocą niezwykle płynnej mowy, musi się jednak nauczyć wskazówek odpowiadających, kiedy powinno się uciszyć.
Z kolei inne dzieci z zespołem Aspergera miewają okresy, gdy dosłownie brakuje im słów, albo nawet zupełnie milkną. Doświadczenie kliniczne wskazuje, że niektóre dzieci z ZA rozmawiają tylko ze swoimi rodzicami, a milczą wobec innych dorosłych lub rówieśników czy nauczycieli w klasie (Gilberg i Billstedt, 2000; Kopp i Gillberg, 1997).
Płynność mówienia zaburza odczuwanie lęku, co wyjaśnia Therese Jolliffe:
Jedną z najbardziej frustrujących cech autyzmu jest to, że osoba nim dotknięta nie potrafi wytłumaczyć, jak się czuje – czy coś ją boli albo przeraża, czy czuje się niedobrze i nie może stanąć we własnej obronie. Niekiedy zażywam beta-blokery, żeby zredukować fizyczne objawy lęku, i chociaż teraz mogę powiedzieć, czy coś mnie przeraża, to nigdy nie udaje mi się tego powiedzieć wtedy, gdy to ma miejsce. Podobnie, zdarzyło mi się kilka razy, że gdy ktoś obcy pytał mnie, jak mam na imię, nie potrafiłam sobie tego przypomnieć, ale gdy jestem bardziej odprężona, pamiętam numery telefonów oraz wzory matematyczne, które wcześniej słyszałam tylko raz. Kiedy jestem bardzo przestraszona albo gdy mnie coś boli, często wykonuję jakieś ruchy i wydaję dźwięki, ale słowa po prostu nie przychodzą (Jolliffe, Lansdown i Robinson, 1992, s. 14).
Tak więc brak słów (czy nawet niemota) może być związany z wysokim poziomem lęku. Niektórzy dorośli z zespołem Aspergera mają skłonność do zacinania się, gdy odczuwają lęk. W takim przypadku problem nie jest bezpośrednio powiązany z zaburzeniem umiejętności językowych, lecz wpływem emocji na zdolność do mówienia. Jeśli problem ten się nasila, można skorzystać z wielu strategii pomagających osobie z zespołem Aspergera poradzić sobie z lękiem (Attwood, 2013).
źródło:T. Attwood: Zespół Aspergera…”, Harmonia Universalis, Gdańsk 2013
#arkusz #ASD #Asperger #AspieZaklinaczka #autyzm #dostosowanie #edukacja #emocje #grupa #IPET #komunikacja #lekcja #logopedia #metody #MikiLittleAspie #motoryka #mowa #pedagog #percepcja #program #przedszkolak #przedszkole #psycholog #rewalidacja #scenariusz #scenariusze #sensoryka #SI #sposoby #społeczne #szkoła #terapia #uczeń #umiejętnościspołeczne #uwaga #uważność #wskazówki #ZA #zabawa #zaburzenia #zajęcia #ZespółAspergera #zmysły #ćwiczenia Autyzm
- Człowiek, który opisał zespół Aspergera
- Szczypta autyzmu, szczypta geniuszu
- Dostosowanie się do bycia innym
- Autyzm – zaburzenia przetwarzania sensorycznego na co dzień
- ASD – zaburzenia hormonalne, menstruacja
- Talent poznawczy w zespole Aspergera
- Dziewczęta z ASD w szkole
- Autyzm – wyjaśnienia stereotypowego działania i myślenia
- Wrażliwość wzrokowa w ZA
- Zespół Aspergera
- Pamięć robocza w zespole Aspergera
- Autyzm – wskazówki dla szefów
- Narodziny diagnozy autyzmu
- Poczucie równowagi i ruch w ZA
- Etykietki w autyzmie
- Pogarszanie się umiejętności ruchowych w autyzmie
- Mocne strony dziecka
- Bardziej użyteczna def. ADHD – „wada” funkcji wykonawczych jak w autyzmie
autyzmwszkole.com 