Dlaczego w kółko skupiamy się na deficytach?

Temple Grandin:

Niezwykle ważną kwestią jest rozwijanie tego, co dziecku dobrze wychodzi. Zbyt wiele uwagi poświęcamy deficytom, a zbyt mało – mocnym stronom. Zawsze zachęcano mnie do rozwijania swoich zdolności artystycznych, do rysowania wciąż nowych rzeczy. Gdyby mnie pozostawiono samej sobie, nadal rysowałabym końskie głowy. Dzieci mają swoje obsesje, które warto wykorzystać w edukacji, ponieważ w ten sposób wszystkiego łatwiej jest im się nauczyć. Jeśli malec lubi samoloty – ucz go matematyki, licząc samoloty, albo czytaj mu książki o samolotach.

Skoro już mówimy o obsesjach… Szczególnie martwi mnie to, że zbyt wiele starszych dzieci z łagodnym autyzmem ma obsesję na punkcie swego autyzmu. Podchodzą do mnie na spotkaniach i chcą rozmawiać tylko o tym. Wolałabym, żeby opowiadały mi o swoich projektach naukowych lub artystycznych. Kiedy miałam dziesięć lat, chciałam rozmawiać tylko o swoich latawcach, zabawkowych samolotach i tym, co mi się podobało. Na tym powinny się skupiać. Niech dowiedzą się więcej na temat autyzmu i zajmą się tym, co je pasjonuje.

źródło: T. Grandin: „Starsze dziecko z autyzmem”, HARMONIA UNIVERSALIS, Gdańsk 2017