Samostymulacje w klasie

Czynności samostymulujące w klasie

„Niektóre czynności samostymulujące, takie jak uderzanie rękami, kiwanie się i wiercenie, są objawem zaburzeń działania układu przedsionkowego. Próby eliminacji czynności samostymulujących: takie zachowania mają swoją funkcję, którą trzeba zdefiniować, a następnie zastąpić daną czynność innym, społecznie akceptowalnym działaniem. Włączanie zajęć ruchowych do planu dnia dziecka przy różnych okazjach może się okazać bardzo pomocna.

W szkole dodaj dziecku możliwość samoregulacji: pozwól mu zanosić do sekretariatu informacje o liczbie uczniów obecnych lub zapisanych na posiłek, przynosić przybory do ćwiczeń, wycierać tablicę, układać krzesła na ławkach po zakończeniu lekcji, nosić książki, naciągać taśmę do ćwiczeń przyczepioną do krzesła lub plecaka, pocierać gładki kamień, wspinać się na drabinki lub huśtać się na placu zabaw, grać w piłkę, wybijać rytm na bębenku podczas lekcji muzyki lub śpiewania piosenek.

Cele sensoryczne w IEP (IPET)

Potrzeby sensoryczne dziecka zmieniają się w czasie. Ustalając cele, zapisuj odniesienia do przykładów przystosowawczych ogólnymi sformułowaniami. Zadanie: „Monika pozostanie na miejscu przez piętnaście minut podczas słuchania opowiadań, siedząc na poduszce ortopedycznej” zastąp następującym: „Monika pozostanie na miejscu przez 15 minut podczas słuchania opowiadań dzięki zastosowaniu odpowiedniego przyrządu przystosowawczego”. Wtedy przystosowanie będzie można dopasować do potrzeb  dziecka (na przykład wykorzystać poduszkę do masażu) bez potrzeby zmiany IEP (IPET), gdy cel pozostanie ten sam” (Notbohm, Zysk, 2016).

źródło: E. Notbohm, V. Zysk: „1001 PORAD DLA RODZICÓW I TERAPEUTÓW DZIECI…”, WUJ, Kraków, 2016