Każdy z nas ma własne preferencje sensoryczne. Czyż nasze nosy nie kierują się w stronę kawy parzonej o poranku?
Czy nie stoimy dłużej niż potrzeba pod prysznicem, bo woda tak przyjemnie spływa nam po plecach? Dla niektórych krzywo wiszący obraz na ścianie będzie denerwujący, a znowu inni nie wsiądą do kolejki górskiej.
Dziecku z SPD trudno jest przetworzyć i zareagować na pewne informacje dostarczane przez zmysły. Zazwyczaj nasz układ nerwowy odbiera wiadomości od zmysłów, na przykład słyszane dźwięki czy smakowane jedzenie, a następnie przekłada je na odpowiednie reakcje w postaci ruchu i zachowania – zasłaniamy uszy, kiedy dźwięk jest zbyt głośny, albo wypluwamy niesmaczne jedzenie.
Cechą charakterystyczną SPD jest nadwrażliwość (nadmierne reagowanie) lub podwrażliwość (zbyt słabe reagowanie) na otoczenie, wynikające z nieumiejętności prawidłowego łączenia przez mózg otrzymywanych danych oddziałujących na kilka zmysłów. Każde dziecko może być nieco ekscentryczne lub mieć sobie właściwe reakcje na rzeczy; które lubi lub których nie może znieść. Jednak dzieci z SPD mają tak silne preferencje sensoryczne, że wpływają one na ich codzienne funkcjonowanie.
Dzieci nadwrażliwe na bodźce sensoryczne mogą przejawiać reakcje lękowe na dotyk, fakturę, hałas, tłum, światło czy zapach nawet kiedy bodźce te dla innych są łagodne.
Sygnały sensoryczne u dziecka z SPD mogą nie zorganizować się łatwo w prawidłową reakcję. Dziecko z SPD może mieć „potrzebę” dotknięcia wszystkiego i być nadmiernie uczuciowe, nie rozumiejąc pojęcia przestrzeni osobistej. Może poszukiwać wibrujących przedmiotów, takich jak pralka, zmywarka, elektryczna szczoteczka do zębów lub poruszające się zabawki. Może lizać, brać do ust lub żuć rzeczy nieprzeznaczone do jedzenia lub też nieustannie obwąchiwać przedmioty. Może preferować jedzenie o intensywnym smaku, jak na przykład cytryna, pikantny sos, pikle, lub o wyrazistej fakturze (Sher, 2018).
źródło: B. Sher, Codzienne gry i zabawy…, Harmonia, Gdańsk 2018
