Uczeń z zaburzeniami mowy: jąkanie, giełkot, dysglosja, mowa bezkrtaniowa, ana – i dysartria – wskazówki

Reklamy

Kompetencja językowa to wrodzony i uniwersalny „mechanizm” znajdujący się w umysłach, pozwalający jego użytkownikom budować zdania gramatyczne poprawne i sensowne oraz odróżniać zdania poprawne od niepoprawnych. Kompetencja językowa pozwala na przyswojenie przez każde dziecko dowolnego języka, używanego w jego społecznym otoczeniu.

Zaburzenia mowy związane z brakiem lub niedowładem sprawności realizacyjnych (przy zdobytych kompetencjach):

dysglosja – zniekształcenie dźwięków mowy lub niemożność ich wytwarzania na skutek nieprawidłowej budowy narządów mowy (nieprawidłowy zgryz, rozszczepy podniebienia);
mowa bezkrtaniowa – bezgłos, niewłaściwa realizacja oddechu, a także natężenia i barwy głosu;
giełkot – mowa bezładna, objawiająca się bardzo szybkim tempem mówienia (tachlalią) i chaotycznym sposobem językowego formułowania myśli;
jakanie – zaburzona płynność mowy, w tym intonacji i akcentu;
anartria i dysartria – w przypadku anartrii występuje niemal całkowity brak lub utrata wcześniej nabytej mowy, w przypadku dysartrii zaś mowa jest zniekształcona. Anartria może się utrzymywać przez jakiś czas, przechodząc w dysartrię, którą charakteryzuje zła wymowa obok stosunkowo dobrego posługiwania się formami gramatycznymi. Przy dysartrii zaburzeniom ulega rytm, natężenie dźwięku, tempo mówienia, intonacja, akcentowanie.

Wskazówki do pracy z uczniem

subskrypcja 6 zł

Reklamy