autyzm objawy rewalidacja umiejętności społeczne scenariusze Asperger emocje komunikacja motoryka spektrum niepełnosprawność intelektualna logopedia scenariusze szkoła masowa
Rozwijanie mowy – scenariusz zajęć Dla kogo: dzieci z autyzmem, afazją, mutyzmem wybiórczym, z zaburzeniami pokrewnymi itp., oraz dzieci z trudnościami/zaburzeniami mowy. Cele: Rozwinięcie umiejętności posługiwania się mową, której odbiorcą […]
„Początkowo przedmioty powinny być trójwymiarowe (3-D) i prezentowane w odrębnych próbach. Nauczyciel powinien pokazać uczniowi wybrany przedmiot i poprosić o opisanie tego przedmiotu. Na początku nauczyciel może zadawać pytania typu „Co widzisz?”, ale lepiej będzie, jeśli nauczy się komentować co widzi, bez odpowiadania na dodatkowe pytania. Najpierw poproś ucznia, żeby tylko nazwał dany przedmiot. Następnie rozszerz program o prezentację dwóch lub więcej przedmiotów, przechodząc do pokazywania dwuwymiarowych reprodukcji przedmiotów (obrazki 2-D). Pożądana odpowiedzią jest opis tego, co przedstawiona osoba robi lub co dzieje się na obrazku. Później należy korzystać z książek z obrazkami lub obrazków ilustrujących złożone pojęcia i przedstawiających wiele wątków. Na koniec należy wykorzystywać przedmioty i sytuacje z otoczenia. Systematyczne zwiększanie zdolności ucznia do komunikowania złożonych zdarzeń, można osiągnąć wykorzystując serię zdjęć, na których na początku widoczne będą pojedyncze elementy, wzbogacane o następne na kolejnych zdjęciach, aż do bardziej złożonych sytuacji. Dodatkową pomocą w prezentowaniu materiału mogą się również okazać filmy wideo. Docelowo uczeń powinien umieć przedstawić szczegółowy opis (posługując się wieloma różnorodnymi środkami opisu), przy jak najmniejszej ilości podpowiedzi ze strony nauczyciela. Udzielając podpowiedzi przechodź od wskazówek słownych do komunikatów niewerbalnych (np. nachylanie się w stronę ucznia i wykonywanie gestów ręką zachęcających do dalszej wypowiedzi). W ten sposób przyspiesza się proces generalizacji w naturalnym otoczeniu i rozwija umiejętność skupienia uwagi na rozmówcy.
a. Odpowiedź jednowyrazowa. Pokaż uczniowi przedmiot i zadaj pytanie.
B: „Co to jest?”
R: „[nazwa przedmiotu]”
b. uczeń odpowiada pełnym zdaniem
B: „Co to jest?”
R: „To jest [nazwa przedmiotu”]
a. Pojedynczy przedmiot (3-D) leżący na stole
B: „Co widzisz?”
R: „Widzę [przedmiot]”
b. Kilka przedmiotów (3-D) leżących na stole
B: „Co widzisz?”
R: „Widzę [przedmiot] i [przedmiot]…”
c. Pojedynczy przedmiot (3-D) znajdujący się w pokoju, na zewnątrz lub w zasięgu wzroku za oknem
B: „Co widzisz?” (pytaniu może towarzyszyć gest wskazujący, o co pytasz, który można później wycofać)
R: „Widzę [przedmiot]”
d. Kilka przedmiotów (3-D) znajdujących się w pokoju, na zewnątrz, lub w zasięgu wzroku za oknem
B: „Co widzisz?”
R: „Widzę [przedmiot] i [przedmiot]…”
Pojedynczy obrazek (2-D) przyczepiony do tablicy
f. Kilka obrazków (2-D) przyczepionych do tablicy: „Widzę [przedmiot] i [przedmiot]…”
g. Uczeń nazywa pojedynczy przedmiot na skomplikowanym obrazku takim jak np. scena z bajki („Widzę [przedmiot]”)
h. Uczeń nazywa kilka przedmiotów na skomplikowanym obrazku takim jak np. scena z bajki („Widzę [przedmiot] i [przedmiot]”)
B: „Co robi [osoba]?”
R: „Śpi”; „Je”; „Biegnie”; itd.
Przykłady: jeździ na rowerze, kopie piłkę
a. Rzeczownik w roli podmiotu
B: „Co robi mama?”
R: „Mama stoi”
B: „Co on robi?”
R: „On śpi”
c. Uczeń sam dobiera adekwatny zaimek
B: „Co się dzieje na obrazku?”
R: „On śpi”
B: „Co to jest?”
R: „Duża czerwona piłka”
a. Rzeczownik w roli podmiotu
B: „Co robi (ta) dziewczyna?”
R: „(Ta) dziewczyna całuje dziecko”
b. Uczeń dobiera adekwatny rzeczownik
B: „Co się dzieje (na obrazku)?”
R: „Ona kopie piłkę”
a. „Co to jest?” („To jest żółta ciężarówka”)
b. „Co widzisz?” („Widzę dużą piłkę”)
c. „Co masz?” („Mam brązowego konia”)
a. „Co to jest?” („To jest mała żółta ciężarówka”)
b. „Co widzisz?” („Widzę dużą czerwoną piłkę”)
c. „Co masz?” („Mam dużego brązowego konia”)
Przykład: Niebieska ciężarówka na stole
sylwiaiwan