Diagnoza autyzmu narodziła się w roku 1943, kiedy Leo Kanner, lekarz pracujący na Uniwersytecie Johnsa Hopkinsa i pionier psychiatrii dziecięcej, zaproponował ją w artykule naukowym
„Kilka lat wcześniej dostał list od zaniepokojonego ojca, Oliviera Tripletta Jr., prawnika z Forest w stanie Missisipi. Na trzydziestu trzech stronach Triplett opisał szczegółowo pięć lat życia swojego syna Donalda (na zdjęciu). Pisał, że Donald nie wykazuje chęci bycia ze swoją matką Mary. Jest momentami „całkowicie nieświadomy” wszystkich ludzi wokół siebie. Często wpada w złość, nie reaguje, kiedy się do niego mówi po imieniu, wykazuje wyjątkową fascynację wirującymi przedmiotami. Pomimo wszystkich problemów rozwojowych Donald wykazuje również niezwykłe talenty. W wieku dwóch lat zapamiętał cały Psalm 23 („Pan jest moim pasterzem…”). Potrafi wyrecytować 25 pytań i odpowiedzi z Katechizmu Prezbiteriańskiego, i to co do joty. Uwielbia recytować alfabet wspak. Ma idealne wyczucie dźwięków.
Czy jest w tym jakiś wzór?
Mary i Olivier zawieźli swojego syna z Missisipi do Baltimore, żeby spotkać się z Kannerem. W ciągu następnych kilku lat Kanner zaczął rozpoznawać u innych dzieci cechy podobne do tych, jakie wykazywał Donald. Czy jest w tym jakiś wzór? – zastanawiał się. Czy wszystkie te dzieci cierpią na ten sam zespół chorobowy?
W roku 1943 Kanner opublikował artykuł naukowy zatytułowany Autystyczne zaburzenia kontaktu afektywnego w czasopiśmie „Nervous Child”. Przedstawił w nim historię przypadku jedenaściorga dzieci, które według jego odczucia miały ten sam zestaw objawów – które dziś rozpoznalibyśmy jako spójne z autyzmem: chęć przebywania w samotności, potrzeba robienia wciąż tego samego. Potrzeba bycia samotnym w świecie, który nigdy się nie zmienia.
Od samego początku lekarze i psychiatrzy byli bezradni i nie wiedzieli, co zrobić z autyzmem. Czy źródłem obserwowanych zachowań są czynniki biologiczne, czy psychiczne? Czy dzieci przyszły z nimi na świat? A może to świat im je zaaplikował? Czy autyzm jest produktem natury, czy wychowania?
Sam Kanner, przynajmniej na początku, skłaniał się ku biologicznemu wytłumaczeniu autyzmu. W artykule z 1943 roku zauważa, że zachowania autystyczne przejawiają się w bardzo wczesnym wieku. W ostatnim akapicie pisze: „Musimy zatem przypuszczać, że te dzieci przyszły na świat z wrodzoną niezdolnością tworzenia zwykłych, inspirowanych przez biologię, afektywnych kontaktów z ludźmi, tak jak inne dzieci przychodzą na świat z wrodzonym upośledzeniem intelektualnym lub fizycznym”.
Obsesje
Istnieje jednak pewien aspekt obserwacji, który nie dawał mu spokoju. „Nie łatwo ocenić fakt, że wszyscy nasi pacjenci pochodzą od bardzo inteligentnych rodziców. Jedno jest pewne, w ich środowisku rodzinnym występuje duża doza zachowań obsesyjnych” – niewątpliwie myślał o 33. stronicowym liście Tripletta. „Bardzo szczegółowo prowadzone dzienniki i raporty, pamiętane po latach, że dzieci nauczyły się recytować 25 pytań i odpowiedzi z katechizmu Prezbiteriańskiego, śpiewać 37 przedszkolnych piosenek lub rozróżniać 18 symfonii, to wymowna ilustracja obsesyjnych zachowań rodzicielskich”.
„Widzimy wyraźnie i inny fakt” – pisał Kanner. „W całej grupie są nieliczni ojcowie i matki o ciepłych sercach. W większości rodzice, dziadkowie i krewni osoby zaabsorbowanej abstrakcjami natury literackiej, naukowej czy artystycznej o ograniczonym prawdziwym zainteresowaniu innymi ludźmi”.
Te obserwacje Kannera nie pogrążały rodziców tak mocno, jak się wydaje. Na tym wczesnym etapie badań nad autyzmem Kanner wcale nie sugerował istnienia związku przyczynowo-skutkowego. Nie twierdził, że kiedy rodzice zachowują się w t e n s p o s ó b, powoduje to, że ich dzieci zachowują się w t a m t e n s p o s ó b. Zauważał natomiast podobieństwo między rodzicami i swoimi pacjentami. Rodzice i ich dzieci ostatecznie mają te samą pulę genów. Zachowania obu pokoleń mogły być spowodowane tym samym dziwactwem biologicznym.
To wszystko wina rodziców
#arkusz #ASD #Asperger #AspieZaklinaczka #autyzm #dostosowanie #edukacja #emocje #grupa #IPET #komunikacja #lekcja #logopedia #metody #MikiLittleAspie #motoryka #mowa #pedagog #percepcja #program #przedszkolak #przedszkole #psycholog #rewalidacja #scenariusz #scenariusze #sensoryka #SI #sposoby #społeczne #szkoła #terapia #uczeń #umiejętnościspołeczne #uwaga #uważność #wskazówki #ZA #zabawa #zaburzenia #zajęcia #ZespółAspergera #zmysły #ćwiczenia Autyzm
- Zespół Aspergera u nastolatków
- Drzwi – Aspie Zaklinaczka
- Przyczyny zaburzeń ze spektrum autyzmu
- Zespół Aspergera – relacje z rówieśnikami. Spektrum przypadku
- Funkcjonowanie psychospołeczne nastolatka z autyzmem
- Autyzm i zaburzenia przetwarzania sensorycznego
- Człowiek, który opisał zespół Aspergera
- Szczypta autyzmu, szczypta geniuszu
- Dostosowanie się do bycia innym
- Autyzm – zaburzenia przetwarzania sensorycznego na co dzień
- ASD – zaburzenia hormonalne, menstruacja
- Talent poznawczy w zespole Aspergera
- Dziewczęta z ASD w szkole
- Autyzm – wyjaśnienia stereotypowego działania i myślenia
- Wrażliwość wzrokowa w ZA
autyzmwszkole.com 