Oto gra w kości, która może się spodobać dzieciom z SPD, autyzmem i zespołem Aspergera. Zaproponowała ją terapeutka zajęciowa Janet Wright Stafford. Potrzebne materiały Tektura, linijka, nożyczki, pisaki Proste rysunki […]
Oto gra w kości, która może się spodobać dzieciom z SPD, autyzmem i zespołem Aspergera. Zaproponowała ją terapeutka zajęciowa Janet Wright Stafford.
Potrzebne materiały
Tektura, linijka, nożyczki, pisaki
Proste rysunki ćwiczeń angażujących dużą motorykę, na przykład pajacyków, pompek, przysiadów przewrotów, biegu, rozciągania itp.
Przygotowanie
Zrób z tektury dwie duże kości do gry (około 7,5 x 7,5 x 7,5 cm).
Na ściankach jednej kości napis cyfry od 1 do 6.
Na drugiej kości narysuj ćwiczenia ruchowe.
Przebieg
Wyjaśnij zasady gry, baw się razem z dziećmi i nadzoruj zabawę.
Co robią dzieci?
Kolejno rzucać kośćmi, mówić głośno, jakie ćwiczenie muszą wykonać i ile razy muszą je powtórzyć, na przykład 4 pompki.
Wykonywać ćwiczenia grupowo.
Zrób to inaczej
Zamiast ćwiczeń angażujących dużą motorykę, możesz na kostce umieścić ilustracje kolejnych etapów toru przeszkód lub ćwiczeń angażujących małą motorykę, umiejętności oralno-motoryczne i zmysł dotyku.
Cele / Korzyści
Gra rozwija umiejętności motoryczne o podłożu sensorycznym, to jest umiejętność kontroli postury i praksję (wyobrażania sobie czynności, którą chce się wykonać, zaplanowanie, jak zorganizować ciało, aby ją wykonać, i – wreszcie – wykonanie).
Dotykanie kości i wykonywanie ćwiczeń ruchowych wpływa korzystnie na zmysły dotyku i wzroku, układ przedsionkowy i propriocepcję.
Zabawa wzmacnia umiejętność komunikacji i interakcji z innymi osobami. Ważne jest aby dzieci ze spektrum autyzmu rozwinęły je w sobie.
Choć w grze nie ma rywalizacji, dostarcza ona dziecku ekscytacji. Jaki będzie następny ruch? Rzut kością pokaże (Kranowitz, 2015).
źródło: C. S. Kranowitz, Nie-zgrane dziecko w świecie gier i zabaw…, Harmonia Universalis, Gdańsk 2015
sylwiaiwan