Program zajęć korekcyjno-kompensacyjnych dla uczniów z trudnościami w czytaniu i pisaniu realizowany w ramach zajęć korekcyjno-kompensacyjnych zorganizowanych na terenie szkoły, opracowany pod kątem specyficznych potrzeb ucznia wynikających z badań, obserwacji i zaleceń terapeutycznych

Metody pracy:

„pogadanka, dyskusja, obserwacja, pokaz, demonstracja, doświadczenia, ćwiczenia praktyczne, Metoda Dobrego Startu, terapia zabawą, muzykoterapia, metoda globalnego czytania Glenna Domana, metoda 18 struktur wyrazowych, Metoda Ruchu rozwijającego Weroniki Sherbone, metoda wpływu osobistego, metody rozwijające aktywność własną, dydaktyczne, czynnościowe, metody komunikacji wspierającej i wspomagającej.

Formy pracy:

jednostkowa, indywidualna, grupowa, indywidualna zróżnicowana.

Formy postępowania terapeutyczno-wychowawczego:

• stymulowanie i usprawnianie zaburzonych procesów psychomotorycznych istotnych dla opanowania umiejętności czytania i liczenia;
• ćwiczenie umiejętności czytania, pisania i liczenia usprawniające zaburzone funkcje oraz mające służyć przezwyciężaniu konkretnych trudności w nauce;
• oddziaływanie psychoterapeutyczne ogólnie uspokajające, a równocześnie aktywizujące dziecko do nauki.

Środki dydaktyczne:

materiał obrazkowy, kolorowe i białe nakrywki, paski papieru, programy multimedialne, domina sylabowe, puzzle, suwaki sylabowe, gry stolikowe, ruchomy alfabet, historyjki obrazkowe, pociągi terapeutyczne, kolorowanki, mandale, zeszyt Grafopomocnik, kalki techniczne, instrumenty perkusyjne (bębenek, tamburyno), karty pracy, mozaika geometryczna, klocki Dienesa, patyczki, liczydła, materiał przyrodniczy, plastelina, płyty z muzyką relaksacyjną.

W planie działań wspierających dla uczniów z trudnościami w czytaniu i pisaniu w zakresie zajęć korekcyjno-kompensacyjnych zorganizowanych na terenie szkoły należy uwzględnić współpracę:

a) z innymi nauczycielami:

• zapoznanie z zamierzeniami leczniczo-wychowawczymi, uświadomienie potrzeby zmniejszania poziomu wymagań, zwłaszcza początkowo;
• poinformowanie o konieczności stosowania metod terapeutycznych i przydzielania zadań odpowiadających możliwościom dziecka;
• zachęcanie nauczycieli do utrwalania tych umiejętności, które równolegle terapeuta opracowuje z uczniami na zajęciach korekcyjno-kompensacyjnych;
• dążenie do tego, aby dziecko zostało włączone do prac zespołowych na rzecz klasy i szkoły;

b) z rodzicami:

• konsultacje i rozmowy zmierzające do zmiany i likwidacji niekorzystnych postaw wychowawczych;
• pokazy ćwiczeń przeznaczonych do realizacji w domu i kontrola ich wykonywania.

Działania nauczyciela mogą doprowadzić do całkowitego bądź częściowego zlikwidowania zachowań utrudniających dziecku twórcze uczestnictwo w życiu społecznym.

Sposoby oceniania i motywowania

Ocenie podlega przede wszystkim wysiłek i wkład pracy ucznia w powierzone mu zadanie. Każde, nawet najmniejsze postępy w nauce powinny być pozytywnie wzmacniane.

Ewaluacja programu

Celem ewaluacji jest sprawdzenie, na ile uczestnictwo w zajęciach wspomogło rozwój ucznia i wpłynęło na uzyskanie przez niego lepszych wyników w nauce. Nauczyciel ma do dyspozycji następujące metody ewaluacji:

• analiza dokumentów ucznia (zeszytów, kart pracy);
• rozmowa z uczniem i jego rodzicami;
• obserwacja jakościowa i ilościowa.

Po każdym etapie realizacji programu następuje cząstkowa ewaluacja wybranych obszarów rozwoju ucznia. Oprócz oceny bieżącej nauczyciel prowadzący zajęcia dokonuje również oceny półrocznej i rocznej.

Przedmiotem ewaluacji programu terapii pedagogicznej należy uczynić wyniki końcowe, jakie osiągnie uczeń w odniesieniu do wstępnej diagnozy z początku roku.

Ewaluacja końcowa odpowie na pytania:

• Czy nastąpił przyrost wiedzy i umiejętności ucznia?
• Czy proponowane metody pracy miały wpływ na aktywność i twórczość dziecka?
• Jaki wpływ na rozwój ucznia miały dydaktyczne gry komputerowe?
• W jaki sposób uczeń radzi sobie z problemami?

Odpowiedzi na powyższe pytania pozwolą stwierdzić, w jakim stopniu proponowany program spełnił nasze oczekiwania, czy zamierzone cele edukacyjne zostały osiągnięte, czy proponowane ćwiczenia, metody i formy pracy z uczniem były skuteczne i przyniosły pożądane rezultaty oraz czy będą wskazówką przy planowaniu dalszej pracy z uczniem.

Uwagi o realizacji programu

Pamiętajmy, że jednym z podstawowych czynników rokujących powodzenie terapii jest dawanie dziecku podczas zajęć poczucia bezpieczeństwa, tworzenie atmosfery życzliwości i akceptacji. Należy dostarczyć uczniowi okazje do zadowolenia poprzez rozbudzenie ciekawości i nowych zainteresowań; stworzyć warunki do podejmowania samodzielnych działań, uwzględniając potrzebę indywidualizacji i stopniowania trudności. W pracy korekcyjnej należy korzystać z różnego rodzaju technik: zabawę przeplatać pracą, stosować gry oparte na materiale ćwiczebnym, wprowadzić formy pracy jednostkowej i grupowej, wzbogaconej konkursami. W ramach zajęć trzeba uwzględnić ćwiczenia z zakresu czytania i pisania oraz ćwiczenia relaksacyjne (Naprawa, Tanajewska, Mach, Szczeoańska, 2017).

źródło: R. Naprawa, A Tanajewska, C. Mach, K. Szczepańska: „Dostosowane wymagań edukacyjnych do indywidualnych…”, HARMONIA UNIVERSALIS, Gdańsk 2017

#arkusz #ASD #Asperger #AspieZaklinaczka #autyzm #czytanie #dostosowanie #edukacja #emocje #IPET #kolorowanie #komunikacja #lekcja #logopedia #metody #MikiLittleAspie #mindfulness #motoryka #mowa #pedagog #percepcja #pozytywnyprzekazwspektrum #premium #program #przedszkolak #przedszkole #rewalidacja #rozwój #scenariusz #scenariusze #sensoryka #SI #sposoby #społeczne #SylwiaBagińska #szkoła #terapia #uczeń #umiejętnościspołeczne #uwaga #uważność #zabawa #zajęcia #ZespółAspergera #ćwiczenia