Termin ćwiczenia korekcyjno – wyrównawcze zawiera w swej treści elementy pracy korekcyjnej tj. usprawnianie deficytów rozwojowych (z łac. correctus – poprawiony) i wyrównywanie braków w wiadomościach oraz umiejętnościach szkolnych.

Zamiennie stosujemy nazwę ćwiczenia (zajęcia) korekcyjno – kompensacyjne. Kompensacja (z łac. compensatio – wyrównanie) może być rozumiana jako wyrównanie braków lub też zastąpienie jakiegoś braku innym czynnikiem, a także jako wspieranie rozwoju funkcji zaburzonej przez sprawną lub mniej zaburzoną.

Cele pracy korekcyjno – kompensacyjnej

Do podstawowych celów pracy korekcyjno – kompensacyjnej można zaliczyć:

• Usprawnienie zaburzonych procesów psychomotorycznych istotnych w opanowaniu umiejętności czytania i pisania.
• Ćwiczenia sprawności czytania i pisania.
• Oddziaływanie psychoterapeutyczne ogólnie uspokajające, a równocześnie aktywizujące dzieci.

Do najważniejszych szczegółowych celów pracy korekcyjno – kompensacyjnej zaliczamy:

• Konieczne wszechstronne ćwiczenia zaburzonych funkcji analizatora wzrokowego, słuchowego i kinestetyczno – ruchowego.
• Stosowanie ćwiczeń usprawniających analizę i syntezę słuchową i wzrokową, a także sprawność ruchową i koordynację wzrokowo – ruchową.
• Ćwiczenia usprawniające trudności w czytaniu i pisaniu uczniów z ryzykiem dysleksji.
• Rozbudzaniem motywacji do pracy nad wyrównywaniem braków.

Warto zwrócić uwagę na fakt, że jeśli dziecko ma przyznane np. tylko 2 godziny zajęć rewalidacyjnych – prócz nich możemy skorzystać z zajęć korekcyjno – kompensacyjnych – i jeszcze (plus) zajęcia wyrównawcze, które też się należą w ramach orzeczenia o kształceniu specjalnym. Można w ten sposób uzbierać sporo dodatkowych godzin. Mój syn (ASD) korzystał od II klasy szkoły podstawowej z 3 godzin zajęć kompensacyjno – wyrównawczych co zaowocowało lepszymi ocenami. Mogłam dobrać ich więcej – ale to wystarczyło by wyrównywać tempo i dostosować się do wymogów programowych przez cały rok szkolny zwłaszcza, że nauczycielka świetnie sobie z nim radziła.

Jeśli chodzi o korektę mowy w przypadku dzieci dotkniętych autyzmem wybierajmy tylko profesjonalistów – tak z mojego doświadczenia.

Ustawowo

Ad 1

Zajęcia korekcyjno – kompensacyjne organizuje się dla uczniów z zaburzeniami i odchyleniami rozwojowymi lub specyficznymi trudnościami w uczeniu się (paragraf 11 rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej w sprawie zasad udzielania i organizacji pomocy psychologiczno – pedagogicznej w publicznych przedszkolach szkołach i placówkach). Liczba uczestników nie może przekraczać 5.

Ad 2

Nauczyciele i specjaliści zatrudnieni w szkole zobligowani są do rozpoznania potrzeb rozwojowych i edukacyjnych uczniów oraz udzielania im wsparcia po stwierdzeniu takiej potrzeby. Potrzeba taka może również wynikać z zaleceń zawartych w opinii poradni psychologiczno – pedagogicznej dotyczącej ucznia lub zaleceń zawartych w orzeczeniu o potrzebie kształcenia specjalnego lub o potrzebie kształcenia indywidualnego.

Pomoc psychologiczno – pedagogiczna w szkole jest udzielana także z inicjatywy

1. ucznia;
2. rodziców ucznia;
3. dyrektora przedszkola, szkoły i placówki;
4. pielęgniarki środowiska nauczania i wychowania lub higienistki szkolnej;
5. asystenta edukacji romskiej;
6. pomocy nauczyciela;
7. pracownika socjalnego;
8. asystenta rodziny;
9. kuratora sądowego.

Warunkiem uczestnictwa ucznia w zajęciach dydaktyczno – wyrównawczych i zajęciach korekcyjno – kompensacyjnych jest zatem rozpoznanie takiej potrzeby u ucznia.

Po rozpoznaniu potrzeb ucznia nauczyciel, wychowawca grupy lub specjalista pracujący z uczniem zobowiązany jest do niezwłocznego udzielenia pomocy psychologiczno – pedagogicznej, w zakresie swoich kompetencji, w trakcie bieżącej pracy z uczniem, informując o tym wychowawcę klasy lub inną osobę, wyznaczoną przez dyrektora szkoły do realizacji zadań związanych z organizacją i koordynowaniem pomocy psychologiczno – pedagogicznej.

Ad 5

Podstawą do objęcia ucznia pomocą psychologiczną w formie zajęć korekcyjno – kompensacyjnych jest rozpoznanie takiej potrzeby u ucznia, przez nauczyciela i specjalistę w szkole. Potrzeba objęcia ucznia ww. formą pomocy psychologiczno – pedagogicznej w szkole z uwagi na występujące u ucznia zaburzenia i odchylenia  rozwojowe lub specyficzne trudności w uczeniu się, może być również wskazana w opinii poradni psychologiczno – pedagogicznej lub orzeczeniu albo opinii wydanych przez zespół orzekający działający w publicznej poradni psychologiczno – pedagogicznej.

źródło: strony: szkołabezbarier.com, maciejorzechowski.pl