Autyzm – nauka samodzielnego funkcjonowania i przygotowanie do dorosłego życia

Reklamy

Jak podkreślają naukowcy z Princeton Child Development Institute (McCLannahan, MacDuff, Krantz, 2002), przygotowania do dorosłości powinny rozpocząć się już w dzieciństwie. Im wcześniej dziecko zacznie naukę umiejętności samoobsługowych pozwalających mu na niezależne funkcjonowanie, tym lepiej.

Jak to robić?

Nieodzownym narzędziem w nauce samodzielności są plany aktywności. Idea ich wprowadzenia do terapii dzieci autystycznych powstała w gronie naukowców z Princeton Child Development Institute (McCLannahan, Krantz, 2002). Plany aktywności są zestawami wskazówek do wykonania określonych czynności. Uniezależniają one osobę autystyczną od podpowiedzi rodzica czy terapeuty. Podobnie jak notesy osób zdrowych, organizują one czas ludzi autystycznych a informacje w nich zawarte są bodźcami inicjującymi (dyskryminującymi) czynności opanowane przez nich. W planach zawarte są informacje, co należy w danej chwili zrobić. Mogą być to zdjęcia, gdy uczeń nie umie czytać, konkretne przedmioty będące symbolami aktywności, które trzeba wykonać albo informacje pisemne dla osób czytających.

Plany

Uczeń posługuje się planem tworzącym jego dzienną strukturę. Informacje w nim zawarte odsyłają go do poszczególnych aktywności. Wiele spośród nich jest na tyle złożonych, że aby zrealizować poszczególne kroki, niezbędne jest wprowadzenie kolejnego planu aktywności. I tak odnajdując wskazówkę „gotuję ryż”, uczeń sięga po album, w którym na oddzielnych stronach wypisane są kolejne etapy przyrządzania ryżu.

Jedynym bodźcem rozpoczynającym czynność ucznia jest polecenie „sprawdź plan”, na które to podchodzi do swojego planu (najczęściej w formie małego segregatora), czyta polecenie lub patrzy na symbol określonej aktywności i realizuje je. Na przykład w planie 18-sto letniego Antka, znajduje się polecenie „gotuję ryż”, po przeczytaniu, którego chłopiec:

subskrypcja 6 zł

Reklamy