Zarządzanie zachowaniem to sztuka porównywalna do sporządzania ciasta, z którego wyrośnie tylko dobry chleb. Wszystko zależy od proporcji składników, wyczucia i praktyki
Steve Brown niewątpliwie taką praktykę posiada. Zdobył ją pracując w szkołach publicznych i specjalnych zajmując się dziećmi i młodzieżą z autyzmem i uczniami ze specjalnymi trudnościami w nauce. Jest specjalistą od zachowań trudnych.
O zarządzaniu zachowaniem mówi zawsze z charakterystycznym dla siebie humorem i wyobraźnią:
„Czyż nie byłoby wspaniale, gdyby elementy potrzebne do deeskalacji i zarządzania zachowaniem można było kupić w sklepie? Potrzebowalibyśmy następujących składników:
- 2 szklanki cierpliwości,
- 1 szklankę zaufania,
- 0,5 szklanki przezorności,
- 1 szklankę szacowania ryzyka,
- 1 łyżeczkę szczęścia,
- 1,5 szklanki wiary i empatii,
- 3 szklanki pracy zespołowej,
- 1 szklankę poczucia humoru,
- 2 szklanki wytrzymałości,
- 1 łyżkę pochwał.
Interwencje z zakresu zarządzania zachowaniem często sprowadzają się do myślenia naprzód, asertywności i pewności siebie. Nigdy nie odrzucaj jakiegoś pomysłu – skąd wiesz, że nie zadziała w przypadku tego konkretnego dziecka? Do szkoły specjalnej, w której pracowałem, chodziła dziewczynka ze skrajnymi problemami z zachowaniem i komunikacją. Zjadała, odrzucała i darła na strzępy symbole, które jej pokazywano. Kadra narzekała, że nie można się z nią porozumieć. Nie chodziło o pomoce wizualne, lecz o sposób ich prezentacji, wprowadzania oraz zastępowania. Ilekroć dziewczynka zniszczyła kartkę, nauczyciele sięgali po następną i nie ustępowali, dopóki symbol nie zyskał akceptacji (niektóre dzieci nie lubią zmian i nowości). Opiekunowie często się skarżą: „To nie działa, dzieci rzucają symbolami”. Właśnie dlatego musimy mieć przygotowany pliczek kopii zapasowych, by pokazać, że opór podopiecznych nas nie zniechęci i zamierzmy wyegzekwować wykonanie polecenia. Nigdy się nie poddawaj. Nie przestawaj, dopóki nie osiągniesz celu” (Brown, 2017).
źródło: S. Brown: „Spektrum autyzmu i strategie deeskalacji…”, HARMONIA UNIVERSALIS, Gdańsk 2017
- IPET i WOPFU dla dziecka z autyzmem, przykład
- 8 najczęstszych błędów przy tworzeniu IPET – ów
- Przykładowy okresowy plan pracy dydaktyczno-terapeutycznej – zmysły
- LUM – arkusz obserwacji dziecka z autyzmem
- Przykład Indywidualnego Programu Edukacyjno-Terapeutycznego IPET
- Indywidualny Program Edukacyjno-Terapeutyczny dla przedszkolaka
- IPET dla ucznia z zespołem Aspergera na II etap edukacyjny
- Indywidualny program edukacyjno – terapeutyczny, przedszkole, przykład
- Indywidualny Program Edukacyjno-Terapeutyczny (IPET) dla ucznia realizującego podstawę programową kształcenia ogólnego
- IPET – mutyzm wybiórczy
- IPET dla ucznia z zespołem Aspergera
- Indywidualny Program Edukacyjno – Terapeutyczny – Afazja
- Zespół Aspergera – opis i analiza funkcjonowania ucznia WOPFU
- Arkusz wielospecjalistycznej oceny funkcjonowania ucznia – IPET
- Wielospecjalistyczna Ocena Poziomu Funkcjonowania Ucznia, IPET – załącznik
- IPET – najczęstsze pytania
#arkusz #ASD #Asperger #AspieZaklinaczka #autyzm #dostosowanie #edukacja #emocje #grupa #IPET #komunikacja #lekcja #logopedia #metody #MikiLittleAspie #motoryka #mowa #pedagog #percepcja #premium #program #przedszkolak #przedszkole #psycholog #rewalidacja #scenariusz #scenariusze #sensoryka #SI #sposoby #społeczne #SylwiaBagińska #szkoła #terapia #uczeń #umiejętnościspołeczne #uwaga #uważność #zabawa #zaburzenia #zajęcia #ZespółAspergera #zmysły #ćwiczenia Autyzm
autyzmwszkole.com 