Rysowanie twarzy – zabawa/emocje

Świat pełen jest uśmiechniętych twarzy, ale niektóre dzieci mają problemy z odczytaniem ich wyrazu

„Rysując szczęście i inne proste emocje na twarzach, dzieci uświadamiają sobie ich istnienie.

Cele:

• Świadomość emocji.
• Mała motoryka.
• Odczytywanie emocji z wyrazu twarzy.

Potrzebne przedmioty:

• papier,
• pisaki.

Przygotowanie

Z każdym dzieckiem pracuje osoba dorosła.

Jak się bawić

Każdej parze złożonej z dziecka i dorosłego daj dwa pisaki i jedną kartkę. Dorosły w każdej parze rysuje uśmiechniętą twarz. Jednocześnie mówi: „Uśmiechnięta buzia” i uśmiecha się do dziecka. Dziecko próbuje skopiować rysunek lub naśladować wyraz twarzy albo robi i jedno, i drugie.

Dorosły rysuje kolejną twarz, tym razem smutną, z płynącą łezką, i mówi: „Smutna buzia”, jednocześnie odpowiednio zmieniając wyraz twarzy. Dziecko znów kopiuje rysunek. W podobny sposób na kartce powstają jeszcze inne twarze wyrażające podstawowe emocje, np. strach.

Odmiany

1. Modyfikuj ułożenie brwi na rysunkach. Podniesione lub przechylone do środka mogą oznaczać strach, a przechylone na zewnątrz – smutek.
2. Dodaj gestykulację do wyrażanych emocji. Niech dzieci zgadują, co czujesz, patrząc na twoją postawę. Mogą też same przedstawiać emocje, które pozostali będą musieli nazwać.

Czego dziecko się uczy

• Dzieci uczą się odczytywać emocje z wyrazu twarzy i ruchu ciała. Umiejętność ta pomoże im lepiej interpretować sygnały społeczne.
• Rysując różne wyrazy twarzy i widząc je na obrazkach, dzieci uczą się dostrzegać różnice w ułożeniu ust oraz brwi (w odmianie tej gry).

Modyfikacje

• Pomagaj w rysowaniu dzieciom, które nie opanowały jeszcze tej umiejętności. Połóż dłoń na dłoni dziecka i prowadź ją, żeby mogło poczuć, jakie ruchy potrzebne są podczas wykonywania tej czynności.
• Przedstawiaj emocje w przerysowany sposób. Będą wtedy bardziej czytelne dla dzieci, które nie potrafią jeszcze interpretować wyrazu twarzy.
• Jeżeli dziecko wydaje się zupełnie nieświadome różnych wyrazów twarzy, użyj dodatkowo stymulacji dotykowej. Niech dziecko pokazuje emocje na swojej twarzy, np. smutek czy strach, przy pomocy palców” (Sher, 2014).