Reklamy
Reklamy
kingfisher.page
Reklamy

Rewalidacja indywidualna – zaradność i samoobsługa

Cele

Celem nauczania tego przedmiotu jest kształtowanie umiejętności samodzielnego funkcjonowania dotyczącego w szczególności samoobsługi w zakresie:

  • sygnalizowania i załatwiania potrzeb fizjologicznych,
  • samodzielnego ubierania się i rozbierania oraz dbałości o odzież,
  • poprawnego spożywania pokarmów,
  • dbania o czystość i estetykę otoczenia,
  • poruszania się w środowisku bliższym i dalszym,
  • radzenia sobie w sytuacjach nieznanych i trudnych.

Klasa I

  • Rozbieranie i ubieranie: wkładanie luźnej bielizny, bluzek, koszul, sukienek, spódnic i spodni (bez konieczności zapinania).
  • Wkładanie, zdejmowanie i ustawianie w odpowiednim miejscu obuwia (bez samodzielnego sznurowania i wiązania): kapcie, tenisówki.
  • Mycie rąk z zachowaniem kolejnych etapów tej czynności. Odkręcanie i zakręcanie kranów.
  • Sygnalizowanie i realizowanie potrzeb fizjologicznych.
  • Otwieranie i zamykanie drzwi (bez używania kluczy).
  • Posługiwanie się przedmiotami codziennego użytku przeznaczonymi do utrzymania higieny osobistej (mydło, ręcznik, szczotka do zębów) oraz do utrzymania czystości pomieszczeń, układanie zabawek i przedmiotów – przyborów na określonym miejscu.
  • Poprawne spożywanie pokarmów: dokładne gryzienie i żucie, samodzielne posługiwanie się łyżką, kubkiem. Poprawne siedzenie przy stole. Ciche odstawianie i przesuwanie krzesła.

Klasa II

  • Wkładanie i zdejmowanie wierzchniego ubrania. Wieszanie ubrań na wieszaku, układanie na krześle.
  • Wycieranie obuwia przed wejściem do budynku.
  • Mycie rąk i twarzy oraz dokładne wycieranie ręcznikiem.
  • Właściwe używanie chusteczki do nosa.
  • Wycieranie nosa w chusteczkę.
  • Czesanie włosów przed lustrem.
  • Usprawnianie umiejętności samodzielnego jedzenia: posługiwanie się widelcem. Sprzątanie ze stołu, składanie naczyń, wycieranie ściereczką.

Klasa III

  • Ubieranie i rozbieranie się, odpinanie gzików, suwaka. Wkładanie i zdejmowanie skarpet, rajstop. Wieszanie i układanie garderoby w wyznaczonym miejscu.
  • Zapinanie i sznurowanie obuwia – bez wiązania.
  • Samodzielne mycie rąk, uszu, twarzy, szyi.
  • Wieszanie ręczników i odkładanie mydeł na oznakowane miejsca.
  • Nakrywanie do drugiego śniadania i zmywanie kubków.

Klasa IV

  • Samodzielne rozbieranie się i ubieranie.
  • Sznurowanie i zawiązywanie obuwia. Czyszczenie bez używania pasty do butów.
  • Kształtowanie umiejętności chronienia się przed upałem, zimnem, deszczem i wiatrem.
  • Dbałość o czystość całego ciała.
  • Posługiwanie się szczotką na kiju podczas zamiatania podłogi. Zbieranie śmieci na szufelkę.
  • Posługiwanie się dużym kluczem podczas otwierania i zamykania drzwi.
  • Pełnienie dyżurów – wykonywanie prostych czynności.

Uwagi o realizacji programu

Reklamy

Czynności z zakresu samoobsługi i zaradności powinny być realizowane podczas wszystkich zajęć przez wszystkich nauczycieli, a także przez rodziców i opiekunów.

Uczniowie powinni zdobywać umiejętności i nawyki w sytuacjach naturalnych, np. umiejętność mycia się w łazience, spożywania posiłków w jadalni.

Należy wykorzystywać każdą sytuację do nauczania dzieci czynności samoobsługi, np. rozbieranie przed lekcją wychowania fizycznego, mycie przed posiłkiem lub gdy dziecko zabrudzi się; naukę prawidłowego spożywania posiłku podczas drugiego śniadania, obiadu, wkładanie wierzchniej odzieży przed wyjściem na spacer, zdejmowanie odzieży. Nauka tych czynności powinna być prowadzona w atmosferze życzliwości i serdeczności. Bardzo istotne jest nagradzanie dziecka za wykonanie tej czynności, jej elementu, a nawet za wykazanie gotowości jej wykonania. Łączy się to ze znajomością każdego dziecka i wprowadzeniem indywidualnego systemu wzmocnień pozytywnych. Np. dla jednego dziecka nagrodą będzie uśmiech, zainteresowanie nauczyciela, kontakt fizyczny – pogłaskanie, przytulenie, dla drugiego musi to być nagroda rzeczowa, np. cukierek, ulubiona zabawka, pozwolenie na określony rodzaj działania, np. zabawa ruchowa, spacer. Uczenie samoobsługi nie może przebiegać całościowo. Każda czynność musi zostać podzielona na najdrobniejsze elementy, których dziecko uczy się w zależności od poziomu wyjściowego i indywidualnych możliwości. Nie należy się zrażać trudnościami, okresami regresu, ale systematycznie i konsekwentnie pomagać dziecku w opanowaniu nawyków samoobsługi.

Początkowo dziecko obserwuje wykonywanie czynności przez opiekuna, potem wspólnie z nim wykonuje określony etap czynności, a następnie wykonuje ją przy pomocy lub samodzielnie. Istotnym elementem jest wykorzystywanie różnych form graficznego rejestrowania zachodzących w dziecku zmian pod wpływem prowadzonych zajęć (Tadeusz Głakowski: „Dziecko Autystyczne w Środowisku Rodzinnym i Szkolnym, WSiP, Warszawa, 1995).

#arkusz #ASD #Asperger #AspieZaklinaczka #autyzm #dostosowanie #edukacja #emocje #grupa #IPET #komunikacja #lekcja #logopedia #metody #MikiLittleAspie #motoryka #mowa #pedagog #percepcja #program #przedszkolak #przedszkole #psycholog #rewalidacja #scenariusz #scenariusze #sensoryka #SI #sposoby #społeczne #szkoła #terapia #uczeń #umiejętnościspołeczne #uwaga #uważność #wskazówki #ZA #zabawa #zaburzenia #zajęcia #ZespółAspergera #zmysły #ćwiczenia Autyzm

Reklamy

Reklamy

Skomentuj

Proszę zalogować się jedną z tych metod aby dodawać swoje komentarze:

Logo WordPress.com

Komentujesz korzystając z konta WordPress.com. Wyloguj /  Zmień )

Zdjęcie z Twittera

Komentujesz korzystając z konta Twitter. Wyloguj /  Zmień )

Zdjęcie na Facebooku

Komentujesz korzystając z konta Facebook. Wyloguj /  Zmień )

Połączenie z %s

%d blogerów lubi to: