Mała zabawa biegowa – integracja

Mała zabawa biegowa to przykład zabawy integracyjnej, ruchowej przeprowadzanej  w naturalnych warunkach przyrodniczych; w lesie, na łące, w pobliżu jezior, gór czy rzek. Ważną funkcją tej zabawy jest integracja zatem może w niej uczestniczyć klasa, rodzina, grupa przyjaciół

Wielkość grupy: 20 – 30 osób.

Czas: 30 – 45 min.

Pomoce: niepotrzebne.

Sposób realizacji

Mała zabawa biegowa polega na marszobiegu, który jest przeplatany różnymi ćwiczeniami i zadaniami ruchowymi, ale nie tylko. W małej zabawie biegowej nie ma ograniczeń wiekowych może w niej uczestniczyć zarówno dziecko, ojciec, mama, jak i dziadek z babcią.

Ta forma zabawy jest również atrakcyjna podczas integracji grupy. Uczestnicy tej zabawy nie tylko poznają siebie osobiście, ale również mogą dzięki niej poznać wrażliwość nowych znajomych na otaczającą ich przyrodę i nowe nie znane środowisko. Atutem będzie tu niewątpliwie świeże powietrze, przyroda, jej różnorodność oraz ukształtowanie terenu.

Zabawę prowadzi jedna osoba, która sama w niej uczestniczy. Kolejne etapy Małej zabawy biegowej:

• maszerując, każda kolejna osoba głośno krzyczy swoje imię;
• uczestnicy zabawy dobierają się w pary lub dobiera ich najstarsza osoba np. odliczając do dwóch, chwytają się za ręce i wspólnie wszyscy biegną przez określony odcinek trasy;
• w marszu każda para krótko opowiada o sobie, o swoim życiu, rodzinie, osiągnięciach, porażkach itd.;
• w swoich parach uczestnicy bawią się w berka;
• jeśli któraś z osób lubi śpiewać, w marszu śpiewa piosenkę całej grupie;
• wszystkie osoby trzymają się za biodra, tworząc długo wąż, po czym wąż robi slalom pomiędzy drzewami;
• maszerując, chętne osoby opowiadają dowcipy;
• tworzą się nowe pary, które trzymają się za ręce i cała grupa bawi się w berka w parach;
• w czasie marszu grupy prowadzący podaje kolor i drzewo, do którego mają dobiec jak najszybciej osoby lubiące ten kolor;
• cała grupa idzie w jednym rzędzie, ostatnia osoba przeskakuje przez osobę, która stoi przed nią pochylona w przód, po przeskoczeniu wszystkich osób startuje następna ostatnia osoba – wszyscy uczestnicy muszą wykonać zadanie;
• maszerując prowadzący wywołuje osoby o danym kolorze oczu, które obiegają maszerującą grupę;
• wszyscy uczestnicy, biegnąc, śpiewają wspólną, znaną wszystkim piosenkę;
• maszerując, podany przez prowadzącego znak zodiaku wykonuje podskoki, posuwając się do przodu;
• biegnąc , każdy omija napotykane drzewa, obiegając je wokoło;
• stojąc tyłem przy wybranym przez siebie drzewie, każdy uczestnik wykonuje skręty, opierając ręce o drzewo;
• maszerując, każda osoba wymyśla dla siebie przezwisko, które zaczyna się na pierwszą literę jej imienia np.: Załamana Zosia, Groźny Grześ, Długa Daria, Ambitna Ania, Twardy Tadeusz, Mądra Mariola, Serdeczny Stanisław, Piękny Piotrek – głośno powiadamia o tym pozostałych uczestników zabawy;
• prowadzący odlicza czas 30 sekund, w którym każdy uczestnik ma policzyć jak najwięcej drzew w lesie;
• maszerując, każda osoba mówi, jak się nazywa, następnie kolejno każdy mówi swoje nazwisko oraz kolegi z prawej i z lewej strony – zabawa trwa do momentu, aż wszyscy uczestnicy wykonają zadanie;
• wszyscy biegną od jednego drzewa do drugiego, dotykając go;
• stojąc, każdy uczestnik stara się wykonać jak najwięcej obrotów wokół własnej osi, kto zakończy zadanie, siada na ziemi i czeka na zwycięzcę;
• maszerując, każdy uczestnik zabawy naśladuje swoja ulubioną dyscyplinę sportu, np.: rzut oszczepem, skok w dal, pchnięcie kulą, areobik, jazdę na nartach itd.

Zadania dla uczestników zabawy mogą być bardzo różne i będą one zależały od pomysłowości prowadzącego, ale nie tylko, można w to również zaangażować uczestników zabawy, dając im tym samym możliwość twórczego działania (Fąk, Kaik, 2002).

źródło:R. Błacha, W. Bigiel: „Kultura fizyczna w środowisku przyrodniczym w okresie letnim”: Tadeusz Fąk i Anita Kaik: Rozdział: Plenerowe formy zajęć integracji rodzinnej; Wydawnictwo AWF we Wrocławiu 2002