Głównym celem ćwiczeń, których podstawą jest twórcze pisanie, to oczywiście zachęcanie uczniów do tworzenia tekstów, niemniej jednak nie musi to być równoznaczne z fizycznym aktem zapisywania

„Wiele dzieci z dysleksją czy ASD miewa bowiem doskonałe pomysły, ale ponieważ mają kłopoty z pisaniem, trudno jest im przekazać te pomysły w formie tekstu. Wówczas koniecznością może okazać się przyznanie uczniowi asystenta, który będzie jego osobistym sekretarzem zarówno podczas zajęć lekcyjnych, jak i egzaminów.

Zadaniem osobistego sekretarza jest pomoc uczniowi z dysleksją w stworzeniu pracy pisemnej. Rolę tę może pełnić nauczyciel, korepetytor, rodzic lub kolega z klasy. Najważniejsze aby zapisywał wszystko, co mówi uczeń – a nie to, co jego zdaniem powinien powiedzieć – a po zrobieniu notatek głośno je odczytał. Wówczas uczeń będzie mógł dokonać ewentualnych zmian. Celem tej metody jest stworzenie tekstu wyrażającego to, co chciał przekazać uczeń. Niestety może ona wpływać niekorzystnie na poczucie własnej wartości, ale istnieją różne sposoby, aby temu zapobiec. Np. podczas zajęć, w których bierze udział cała klasa, możesz dobrać dzieci w pary lub grupy i uczynić jednego ucznia z każdej pary/grupy odpowiedzialnym za notowanie pomysłów. Natomiast w trakcie zajęć indywidualnych sam zapisuj pomysły ucznia, tłumacząc mu, że chcesz, aby skupił się wyłącznie na tworzeniu tekstu.

Istnieją różne powody, dla których dziecko może potrzebować pomocy w zapisywaniu tekstu. Oto one:

• dysgrafia – są to trudności z opanowaniem techniki pisania; mogą się one wiązać z kontrolą motoryczną, którą determinuje zarówno sposób trzymania długopisu, jak i czynność pisania;
• trudności z komponowaniem zadań i tekstów – uczniowie z dysleksją zazwyczaj nie mają problemu z wysławianiem się, natomiast często trudno jest im sformułować swoje myśli na piśmie;
• trudności z prawidłowym trzymaniem długopisu i szybkie męczenie się dłoni podczas pisania” (Ried, Green, 2015).

Wykorzystanie zdjęć

„Doskonałym sposobem stymulującym u ucznia tworzenie pomysłów na pisanie tekstów jest pokazywanie zdjęć. Wybierz takie, które będzie dla niego ciekawe i sprowokuje dyskusję. Pozwól, aby uczeń przyjrzał mu się przez około 2-3 minuty, a następnie zapytaj, co na nim widzi. Pamiętaj, że jest to ćwiczenie działające na wyobraźnię, a więc uczeń może dostrzec coś, o czym ty nie myślałeś, i jego pomysły na opisanie zdjęcia będą zupełnie inne niż twoje.

Przygotuj 3 pytania związane ze zdjęciem na wypadek, gdyby uczeń nie miał żadnych pomysłów. Upewnij się, że są to pytania otwarte, to znaczy takie, na które nie można odpowiedzieć tak lub nie.

Podczas dyskusji na temat zdjęcia cały czas pamiętaj o tym, jakiego rodzaju tekst ma powstać na jego podstawie – ma to być opis czy historia? Rozmowa powinna obejmować bowiem odpowiednie szczegóły, aby przygotować ucznia do napisania jednego lub kilku akapitów.

Zdjęcie może przedstawiać:

• ludzi (np. interesujące wyrazy twarzy);
• zwierzęta;
• sporty;
• sceny z plaży;
• ciekawe zdarzenia;
• postaci z kreskówek.

Po zakończeniu dyskusji daj uczniowi kartkę i długopis. Bardzo interesująca może być różnica między tym, co uczeń mówił na temat zdjęcia, a tym, co napisze. To ćwiczenie jest bardzo przydatne w sprawdzeniu, czy dziecko potrzebuje pomocy przy zapisywaniu swoich pomysłów” (Ried, Green, 2015).

źródło: G. Reid, S. Green: „100 i więcej pomysłów, jak pomóc dziecku z dysleksją”, HARMONIA UNIVERSALIS, Gdańsk 2015