Jak to daleko? Zabawa sensoryczna

Gdzie są stopy – gdzieś poniżej? Jak długi jest mój krok – wystarczająco długi, by przejść ponad kałużą? Jak wysoko muszę podnieść kolano, żeby wejść na stopień? Jak mocno muszę przykucnąć, by usiąść na krześle? Gdzie są ręce? Ile to jest 6 palców? Ile popcornu zmieści się w buzi? Jak blisko innych stoję?

To ćwiczenie zaczyna się od głównego punktu odniesienia każdego dziecka – jego ciała – i pomaga mu zmierzyć, jak daleko i ile. Jeśli dziecko będzie w stanie odgadnąć konkretne namacalne relacje do przedmiotów i innych ludzi, będzie mu łatwiej poradzić sobie z arytmetyką, algebrą, geometrią, rachunkami i fizyką.

Szacowanie odległości i ilości jest często sporym wyzwaniem dla dziecka z zaburzoną sensoryką/propriocepcją. Niedokładna dyskryminacja części ciała może wpływać na funkcjonowanie w życiu codziennym.

Zakres wieku rozwojowego: 3 – 9 lat

Materiały:

Sznurek
Brązowy papier do pakowania, nożyczki, kredki

Przygotowanie

Razem poćwiczcie chodzenie tiptopkami. Żeby nieco utrudnić ćwiczenie, złap dziecko za rękę i zachęć je, by przeszło kilka kroków z zamkniętymi oczyma.
Poćwiczcie „chodzenie” rączkami po stole, taki sposób, żeby czubki palców jednej dłoni zawsze dotykały nadgarstka drugiej.
Zegnijcie kciuki i poćwiczcie trzymanie ich w dole, paznokieć przy kostce.
Zmierz wzrost swojego dziecka i obetnij kawałek sznurka tej samej długości.
Powiedz, by położyło się na brązowym papierze. Obrysuj jego kształt.
Powiedz dziecku by wycięło kształt i narysowało twarz i ubrania na swojej „postaci”.

Jak się bawić

Co możesz zrobić	Co może zrobić dziecko
1. Zapytać: Jak myślisz, ile twoich dłoni zmieści się od mojego ramienia do końca palców?	1. Ocenić dystans i spróbować odgadnąć, ile dłoni się zmieści.
2. Cokolwiek by dziecko nie odpowiedziało, nie oceniaj. Powiedz: To interesujący (ciekawy, niezły) pomysł. Sprawdźmy!	2. Przykładać dłonie głośno licząc.
3. Zapytać: Ile kciuków zmieści się pomiędzy twoją tacką a tacką twojego brata?	3. Odgadnąć liczbę kciuków, przyłożyć je (w całości, od paznokcia do stawu) i policzyć.
4. Zapytać: Jak myślisz, ile twoich stóp zmieści się od miejsca, w którym stoisz, do mnie? Od tej ściany do tamtej? Między twoim łóżkiem a łazienką?	4. Odgadnąć liczbę stóp, a potem tiptopkami, zmierzyć odległość.
5. Zapytać: Jak myślisz: Ile ciebie, od stóp do głów, zmieści się od jednego końca dywanu do drugiego? Dziecko może zmierzyć odległość, używając sznurka, swojego obrysu albo własnego ciała. Zaznacz każda długość palcem albo kawałkiem papieru. Jeszcze lepsze efekty to ćwiczenie daje na plaży – dziecko może zobaczyć odcisk swojego ciała.	5. Zgadnąć, ile to będzie. Potem: położyć się kilka razy na dywanie (za każdym razem umieszczając stopy tam, gdzie wcześniej leżała głowa), odmierzając odległość, albo zmierzyć odległość, używając sznurka lub papierowego obrysu.
6. Żeby nieco urozmaicić ćwiczenie, możesz zapytać o różne formy poruszania się. Zapytaj: Ile skoków jest pomiędzy piaskownicą a chodnikiem? W ilu susach przebiegniesz kuchnię? Ile razy będzie trzeba się przeturlać, żeby dotrzeć do końca materaca gimnastycznego?	6. Zgadywać, a potem skakać, turlać się i dawać susy, cały czas ćwicząc głośno.

Zrób to inaczej

Ile kciuków?

Zanim miary zostały ustandaryzowane, ludzie do mierzenia odległości używali własnych części ciała.

Stopa, czyli angielska jednostka miary, rzeczywiście odpowiadała długości stopy mężczyzny. Cal był odpowiednikiem szerokości kciuka albo długości pierwszego stawu palca wskazującego. W jednej stopie mieściło się około 12. cali. Jard to była odległość od czubka nosa do czubków palców wyciągniętej ręki. Jeden jard to było około 3. stopy. Oczywiście taki sposób był niedokładny, ponieważ każdy człowiek jest zbudowany inaczej.

W XIII wieku angielski król Edward I zadecydował, że jego ciało posłuży standaryzacji systemu mierzenia odległości. Tak więc jard oficjalnie stał się odległością od czubka królewskiego nosa do koniuszków jego palców. 1/3 tej odległości stanowiła stopa a 1/36. – cal.

Sprawdźcie dla zabawy, ile szerokości waszych kciuków mieści się w długości waszych stóp, a ile stóp mieści się w „waszym jardzie”. Jak duzi jesteście, w porównaniu do króla Edwarda I?

Cele/korzyści

Chodzenie tiptopkami, odmierzanie ręka przy ręce i kciuk przy kciuku rozwija propriocepcję i kinestezję.
Wycinanie kształtu swojego ciała z papieru i wypełnianie go szczegółami ma pozytywny wpływ na małą motorykę i samoświadomość.
Odgadywanie długości części własnego ciała poprawia świadomość ciała i skupianie uwagi.
Używanie ciała do mierzenia odległości wzmacnia kontrolę motoryczną i planowanie motoryczne.
Odgadywanie odległości ma pozytywny wpływ na dyskryminację wzrokowo – przestrzenną i wyobraźnię (wizualizację).
To ćwiczenie rozwija także umiejętności szkolne, takie jak stawianie hipotez, liczenie w myśli i uniwersalne rozwiązywanie problemów (Kranowitz, 2015).

źródło: C. S. Kranowitz, Nie-zgrane dziecko w świecie gier i zabaw…, Harmonia Universalis, Gdańsk 2015