Program „Emocje” – przykładowe konspekty

Konspekt 1

Cele:

• „budowanie pozytywnego kontaktu między osobą autystyczną a terapeutą;
• właściwe odczytywanie oraz reagowanie terapeuty na sygnały emocjonalne wysyłane przez dziecko;
• umiejętność rozpoznawania i nazywania przez osobę autystyczną własnych stanów emocjonalnych.

Pomoce: ilustracje jednakowe pod względem wielkości, tła, przekazywanych emocji, etykiety.

Ćwiczenia:

• nazywanie stanów emocjonalnych dziecka w momencie ich wystąpienia;
• nazywanie stanów emocjonalnych innych osób z otoczenia dziecka w momencie ich wystąpienia;
• nazywanie własnych emocji w obecności dziecka;
• łączenie nazywania stanów emocjonalnych dziecka z pokazywaniem mu ilustracji przedstawiającej daną emocję (i ewentualnie napisanego wyrazu).

Konspekt 2

Cele:

• kontrolowanie własnej ekspresji;
• ćwiczenie umiejętności rozpoznawania i nazywania własnych stanów emocjonalnych;
• rozszerzenie repertuaru rozpoznawania mimiki przez pokazywanie różnorodnych twarzy.

Pomoce: zdjęcia dzieci oraz wycięte z gazet przedstawiające podstawowe emocje.

Ćwiczenia:

• nazywanie własnych emocji w danym dniu na podstawie zdjęć;
• wykrzykiwanie samogłosek: długo, krótko;
• rozsypanka – grupowanie zdjęć z kolorowych gazet w zbiory jednorodnych emocji, bodźcem jest czarno-białe zdjęcie lub piktogram.

Konspekt 3

Cele:

• zdobycie pewności siebie i poczucia bezpieczeństwa w otoczeniu, ułatwiającego nawiązywanie kontaktu i współpracę;
• ćwiczenie umiejętności rozpoznawania i nazywania własnych stanów emocjonalnych;
• ćwiczenie umiejętności komunikacyjnych.

Pomoce: zdjęcia dzieci przedstawiające podstawowe emocje, schematyczne, rysunki twarzy przedstawiające podstawowe emocje (Program Aktywności Knillów).

Ćwiczenia:

• nazywanie samopoczucia dziecka w danym dniu, wsparte pokazaniem zdjęcia z poszczególną emocją;
• pomaluj twarz: smutną na niebiesko, wesołą na różowo, złoszczącą się na czerwono, przestraszoną na zielono;
• program Aktywności Knillów (program łączony).

Konspekt 4

Cele:

• ćwiczenie umiejętności rozpoznawania i nazywania własnych stanów emocjonalnych;
• rozszerzenie repertuaru rozpoznawania mimiki przez pokazywanie różnorodnych twarzy;
• kontrolowanie ekspresji emocji.

Pomoce: piktogramy przedstawiające emocje: radość, smutek, złość, strach; rozsypanka – schemat twarzy oraz wycięte elementy do naklejania.

Ćwiczenia:

•  nazywanie samopoczucia dziecka w danym dniu, wsparte pokazaniem piktogramu z daną emocją;
• udawanie – naśladowanie mimiki odpowiadającej poszczególnym emocją, wsparte zdjęciem przedstawiającym określoną emocję;
• układanie poszczególnych elementów twarzy; wesołej, smutnej, przestraszonej, złoszczącej się;
• „układanie” twarzy terapeuty (lub innej osoby towarzyszącej) w odpowiednią emocję” (A. Rybka, A. Garncarz: Stymulowanie rozwoju emocjonalnego u osób z autyzmem – „Kompleksowe wspomaganie rozwoju uczniów z autyzmem i zaburzeniami pokrewnymi”, 2009).