Dzień Jeża – scenariusz zajęć

Reklamy

Dzień Jeża – scenariusz zajęć dla dzieci 5-6 letnich

Cele ogólne:

– kształtowanie postawy proekologicznej,
– przybliżenie dzieciom pożytecznej roli jeży w ekosystemie,
– uczestniczenie w zabawach ruchowych,
– integracja grupy,

Cele szczegółowe operacyjne (dziecko):

– wie, dlaczego należy chronić jeże,
– wymienia podstawowe zagrożenia dla tego gatunku wynikające z działalności człowieka,
– wymienia korzyści, jakie płyną dla środowiska z obecności jeży,
– rozwija inwencję plastyczno-muzyczną,
– uczestniczy w zabawach, odreagowuje napięcie emocjonalne

Metody: pedagogika zabawy, rozmowa kierowana, metoda praktycznego działania

Formy: indywidualna, zbiorowa, grupowa

Środki dydaktyczne: sylwety jeży, papierowa opaska na głowę dla każdego dziecka, duża maskotka jeża lub postać jeża wykonana wspólnie z dziećmi na kilka dni przed uroczystością, materiały z pakietu edukacyjnego Dzień Jeża dostępne pod adresem: http://www.ekokalendarz.pl, ilustracje przedstawiające jeże, maski lub emblematy: wróbla, jeża, szczygła, sroki, drewniane lub papierowe widły, masa solna, patyczki lub wykałaczki, papierowe talerzyki, szablon formy przestrzennej jeża, jajka styropianowe, patyczki higieniczne, nagrania piosenek: „Idzie jeż”, „Jeż”’ „Kolczasty jeż”, „Nasz przyjaciel jeż”

Reklamy

Przebieg zajęć:

Zabawa powitalna „Witam was…”
Dzieci stoją w dwóch kołach, twarzami do siebie i śpiewają: Wszyscy są, witam Was (ukłon), zaczynamy już czas, jestem ja (wskazanie na siebie), jesteś ty (wskazanie na partnera stojącego naprzeciw) raz, dwa, trzy (klaśnięcie w dłonie partnera, krok dostawny, klaśnięcie w dłonie osoby stojącej naprzeciwko). Powitanie z nowym partnerem.

Krótkie wprowadzenie dzieci do tematu.
W dniu 10 listopada obchodzimy Dzień Jeża. Dziś w naszym przedszkolu będziemy bawić się i tańczyć wspólnie z jeżykami. Życzę Wam miłej zabawy!

Wykonanie emblematu jeża do opaski na głowę.
Nauczyciel rozdaje dzieciom sylwety jeża i prosi dzieci o pokolorowanie ich. Następnie mocuje je do opasek na głowę.

Zabawa przy piosence „Idzie, idzie jeż”.

Dzieci stają jedno za drugim i śpiewają piosenkę chodząc po sali. Przy słowach: „nóżkami tup, tup” – tupią nogami, „i pod listek siup” – wykonują podskok.

Idzie, idzie jeż,
ten kłujący zwierz,
nóżkami tup, tup
i pod lisek siup.

Jeżu, jeżu nasz,
skąd igiełki masz?/2x/

Przedstawienie bohatera dnia – Jeża Tuptusia (ustawienie jeża w sali, na honorowym miejscu).

Reklamy

Rozmowa przeprowadzona z dziećmi na temat jeży (z wykorzystaniem ilustracji):

Gdzie mieszkają jeże? / budują gniazda z suchych liści lub trawy w zaroślach, stertach gałęzi i liści, żywopłotach czy w kompoście/
Co jedzą jeże? /owady i drobne zwierzęta: żaby, ślimaki, myszy, jaszczurki, dżdżownice, jaja ptaków, małe węże, rzadko owoce/
Co piją jeże? /wodę/
Czy jeże mogą pić krowie mleko? /nie, dostają po nim biegunki/
Co robią jeże w dzień? /śpią/
Czy jeże zasypiają na zimę? /tak, przechodzą w stan hibernacji, gdy temp. na zewnątrz spada/
Czy jeże to gatunek chroniony w Polsce? /tak/
Dlaczego jeże to pożyteczny gatunek? /zjadają szkodniki: ślimaki, larwy owadów i owady/
Jak w upalne dni można pomóc jeżom? /wystawiając miseczkę z wodą/
Jakie niebezpieczeństwa grożą jeżom? /potrącenie przez samochód, okaleczenie przez kosiarkę, podpalenie np. sterty liści, w której mieszka jeż, zagryzienie przez psa, ukąszenia kleszczy,/

Nauczyciel podsumowuje rozmowę przekazując dzieciom kilka ciekawostek na temat jeży:

„Jeże dorastają do 30 cm długości i ważą około kilograma. Mogą żyć 8-10 lat. Niewątpliwie najbardziej charakterystyczną cechą ich wyglądu są kolce, które są przekształconymi włosami. Kolce mają długość 2-3 cm, a ponieważ są u dołu elastyczne, jeż może je groźnie stroszyć. Kolce, choć wyglądają groźnie, służą do odstraszania napastników. Przestraszony jeż zwija się bardzo mocno w kulkę i w tej na pozór niewygodnej, ale bezpiecznej pozycji może trwać bardzo długo. Kolce jeża nie są same w sobie niebezpieczne, ale po wbiciu w skórę trudno je wyciągnąć. Jeże uaktywniają się o zmierzchu i nocą, nie zawsze więc można je zauważyć, czasem łatwiej usłyszeć charakterystyczne posapywanie i parskanie. W poszukiwaniu pokarmu mogą przewędrować nawet 3 km. Jeże zapadają w sen zimowy. Wtedy w ich organizmach zachodzą niezwykłe procesy – temperatura spada nawet do 10°C. W czasie snu zimowego leżą zwinięte w ciasną kulkę, a mięśnie blokują możliwość rozprostowania ich ciała. Budzą się od czasu do czasu – mniej więcej raz na miesiąc. Jeśli zimą, rozkopując jakąś stertę liści czy gałęzi natkniemy się na zimnego, sztywnego i pozornie nie oddychającego jeża, nakryjmy go z powrotem liśćmi i pozwólmy… spać. Jeże są objęte całkowitą ochroną i nie należy ich niepokoić, ani chwytać. O ile kolce chronią jeże przed większymi napastnikami, to utrudniają obronę przed małymi pasożytami – pchłami i kleszczami, które często nękają jeże. Paradoksalnie, mechanizm obronny jeży, jest przyczyną ich śmierci na drogach – jeż, przestraszony widokiem samochodu, nie ucieknie, ale zwinie się w kulkę. Więc uważajmy na jeże!” (źródło: http://www.e-ogródek.pl)

Ilustracja ruchowa piosenki „Jeż” (tekst Jana Brzechwy).

Nauczyciel przydziela dzieciom role: jeża, wróbla, szczygła i sroki. Dziecko przebrane za jeża porusza się swobodnie w środku koła utworzonego przez pozostałe dzieci, które chodzą w kole klaszcząc do rytmu piosenki. Poszczególne dzieci – ptaki w trakcie śpiewania piosenki podchodzą do jeża, a następnie wracają do koła. Podczas ostatniej zwrotki jeż dostaje od nauczyciela papierowe widły i tańczy z nimi.

Zaproponowanie dzieciom wykonanie jeży – praca w grupach.

Działania plastyczne przy muzyce – słuchanie piosenek o jeżach: „Kolczasty jeż”, „Nasz przyjaciel jeż”, „Jeż” z repertuaru „Fasolek”.

Grupa I: lepienie jeży z masy solnej i patyczków
Grupa II: wycinanie formy przestrzennej z papieru
Grupa III: wykonanie jeży z papierowych talerzyków
Grupa IV: wykonanie jeży z połówek jajek styropianowych i patyczków higienicznych

Obejrzenie prac dzieci, docenienie wysiłku każdego z nich, zorganizowanie wystawy.

Zabawa ruchowo – naśladowcza „Jeż”:

Dzieci siedzą w kole, wewnątrz koła siedzi wybrane dziecko – jeż. Uczestnicy zabawy powtarzają rymowankę: Na dywanie siedzi jeż. Co on robi, to my też.

Reklamy

Jeż pokazuje wymyślony przez siebie ruch, a dzieci go naśladują. Następnie recytują dalszą część rymowanki: Kogo jeż zawoła, ten wejdzie do koła. Czy dziewczynkę, czy chłopaka, czy grzecznego przedszkolaka.

Dziecko – jeż wybiera nową osobę, która wchodzi do koła i zabawa toczy się od początku.

Ewaluacja: dzieci otrzymują od nauczyciela papierowe talerzyki oraz kartę „Przysmaki jeża”. Następnie wycinają pokarmy spożywane przez jeże i naklejają na talerzyki.

autor: Marzena Bania