Przeczytałam wczoraj post jednej z mam na Facebooku : „… mój syn wrócił do domu w nie swoich butach…”. W głowie od razu ruszyła mi taśma z obrazami przedstawiającymi moich synów wracających ze szkoły w nie swoich kurtkach, butach a nawet spodniach. Do tego ciągłe czegoś zapominali lub gubili. Wczoraj młodszy wrócił bez „worka basenowego” a starszy zgubił w szkole klucze od domu. Klucze się znalazły – „worek z basenem” już nie. I tak w koło
Kiedy zapominanie swoich rzeczy nie ciągnęło za sobą większych konsekwencji oprócz finansowych rzecz jasna, tak pomyłka w postaci np. przyjścia w nie swojej kurtce – już tak. Sprawę trzeba było odkręcać zaczynając swoją „ścieżkę pokory” od szatniarki, nauczycielki, pokrzywdzonego ucznia aż po rozwścieczonego rodzica.
Osiągnęłam mistrzostwo w ukrywaniu niedociągnięć Piotrka z „niewiadomej, wiadomej przyczyny „uszkodzenia analizatorów korowych słuchowych przez żółtaczkę” dając w konsekwencji autyzm, o którym jeszcze długo się nie dowiemy ale już poznamy jego dołki rowy i leje. Nie wiedzieli również nauczyciele ani „specjalistki od nieharmonijnego rozwoju” w naszej poradni. Dlatego to właśnie nauczycielom musieliśmy schodzić z drogi ukrywając skrzętnie m. in. „wpadki ubraniowe” („bo, lepiej odroczyć lub nauczanie indywidualne jak sobie nie radzi…”), nad którymi pracowaliśmy z większym lub mniejszym powodzeniem. Zatem, nie rzucając się za bardzo w oczy wychowawcom, którzy komentowali to przeważnie na niekorzyść syna w najlepszym przypadku kiwali z politowaniem głowami – robiliśmy dobrą minę do złej gry. Ale jak mawia Janek: „najważniejsze to zachować olimpijski spokój”. Dlatego od III klasy wysyłałam jego „spokój” do rozmów z nauczycielami w sprawach dziwnej dziwności Piotrka.
Co robić?
Kolor
Zacznijmy od błahej rzeczy, która może okazać się w naszym przypadku kluczowa. Kolor. Kolory są ważne. Piotrek uwielbia czerwony a Stasiek niebieski i czarny. Jak łatwo się domyślić kurtki i buty mają w swoich ulubionych kolorach – tak samo jak plecaki, piórniki, długopisy itp. Genialne w swej prostocie, bo…
Uważność
#arkusz #ASD #Asperger #aspiepozytywni #AspieZaklinaczka #autyzm #czytanie #dostosowanie #edukacja #emocje #IPET #kolorowanie #komunikacja #lekcja #logopedia #metody #MikiLittleAspie #mindfulness #motoryka #mowa #pedagog #percepcja #pozytywnyprzekazwspektrum #premium #przedszkole #psycholog #rewalidacja #rozwój #scenariusz #sensoryka #SI #społeczne #SylwiaBagińska #szkoła #terapia #tus #uczeń #umiejętnościspołeczne #uwaga #uważność #zabawa #zajęcia #ZespółAspergera #zmysły #ćwiczenia
- Radzenie sobie ze stresem – techniki mindfulness dla dzieci
- Mindfulness. Jak być uważnym? – Lekcja dla ucznia ze spektrum autyzmu
- Zazdrość, przytłoczenie – lekcja dla uczniów ze spektrum autyzmu
- Jak praktykować współczucie w miejscu pracy dla samego siebie
- Uważność oddechu – mindfulness dla dzieci – wyciszenie
- Poczucie krzywdy, smutek – nieprzyjazny przyjaciel. Lekcja dla ucznia ze spektrum autyzmu
- Praktyka uważności we wzmacnianiu mądrości
- Uwaga – zabawy rozwijające percepcję słuchową w ASD
- Dlaczego dzielenie zainteresowań i uwagi jest takie ważne w spektrum autyzmu
- Pamięć fotograficzna – zabawa – ćwiczymy uwagę, ASD
- Jak praktyka uważności (mindfulness) wspiera mądrość?
- Świadomość czynników rozpraszających uwagę – arkusz pracy dla ucznia ze spektrum autyzmu
- Uwaga, uważność – Mindfullnes, scenariusze, ASD
- Uwaga ucznia – wzmocnienia ASD
- Lekcje ciszy – inspiracje, scenariusze zajęć dla dzieci ze spektrum autyzmu
autyzmwszkole.com 