Rozwijanie myślenia dialektycznego
Zgodnie ze tezą Z. Pietrasińskiego, jednostka osiąga dojrzałą mądrość wtedy, gdy wątpi w pełnię swojej wiedzy, ma świadomość jej ograniczenia w odniesieniu do wszystkich życiowych sytuacji i możliwych zdarzeń oraz własnej niewiedzy w poznawanym czy analizowanym temacie. Dlatego myślenie dialektyczne można zdefiniować jako uwzględnienie podczas percepcji i interpretacji otaczającego świata relatywności oraz subiektywności wiedzy, opinii, przeżyć czy stanów emocjonalnych.
W definicjach mądrości myślenie dialektyczne jest ściśle związane z osiąganiem stanu równowagi między interesem indywidualnym a interesem społecznym, więc z godzeniem sprzeczności związanych z potrzebami jednostki i innych ludzi z otoczenia. Dodatkowo myślenie dialektyczne łączy się ściśle z budowaniem świadomości nieustannych zmian w rzeczywistości społecznej, przyrodniczej, materialnej i technicznej. Taka świadomość może wywoływać frustrację, stres i wycofanie się z aktywnego działania w ciągle zmieniającym się otoczeniu albo – na czym powinno nauczycielom i wychowawcom zależeć przy rozwijaniu mądrości
– rozwój elastycznego podejścia do życia i pojawiających się w nim sytuacji, wywoływanie potrzeby permanentnego uczenia się w reakcji na zmieniające się wymagania zewnętrzne, oczekiwania jednostkowe i społeczne czy potrzeby wewnętrzne.
Poprzedni:
W edukacji dla mądrości należy więc organizować koncentrowanie uwagi uczniów na przeciwieństwach i sprzecznościach w otaczającym świecie, przede wszystkim w zachowaniu ludzi oraz aranżować ich doświadczenia w zakresie obniżania poczucia niepewności w nieustannie zmieniającym się świecie, przełamywania barier i wyjaśniania sprzeczności w relacjach międzyludzkich. Przezwyciężanie oraz ujawnianie sprzeczności tkwiących w pojęciach i sądach ludzi jest bowiem podstawą konstruktywnego dialogu i przyczynia się do koncentracji na wartościach i pozytywnych aspektach sytuacji społecznych. Przyczynia się ponadto do zrozumienia motywów działania innych ludzi, budowania porozumienia z innymi, także poprzez odnajdywanie „złotego środka” w relacjach z innymi i podczas działania wśród innych. Myślenie dialektyczne umożliwia zatem jednostce działanie uwzględniające dobro własne (osiąganie celów, sukcesu, szczęścia) w kontekście i z uwzględnieniem dobra wspólnego (bez budowania szczęścia na krzywdzie innych, bez „wyścigu szczurów”, bez kultu egoistycznej jednostki, ale i bez podporządkowywania się wymaganiom i potrzebom ogółu) w krótszym lub dłuższym okresie czasu.
Ćwiczenia proponowane poniżej odnoszą się właśnie do rozwijania takich umiejętności i kompetencji społecznych.
Zadanie 1
„Jeśli nie konformizm, to co?”
– rozwijanie płynności i giętkości ideacyjnej oraz gotowości do modyfikacji własnego działania w sytuacjach trudnych, np. w ramach takich przedmiotów, jak: filozofia, etyka, wiedza o kulturze
czy wychowanie do życia w rodzinie.
Nauczyciel inicjuje ogólną dyskusję (np. z wykorzystaniem techniki „Plusy, minusy, interesujące…”) przy wyjaśnianiu pojęć konformizmu i nonkonformizmu. Następnie uczniowie w zespołach zadaniowych generują pomysły sposobów zachowania się w różnych sytuacjach, które z jednej strony nie będą wymuszały u młodych ludzi bezwzględnego dostosowania się do zasad panujących w jakimś środowisku, ale też nie będą nacechowane negatywnym zachowaniem w stosunku do przedstawicieli tego środowiska. Analiza pomysłów powinna sprzyjać wyłonieniu takich pomysłów, które w opinii młodych ludzi są optymalne oraz takich, które mogą być mniej przydatne.
Zadanie 2
„Dobro jednostki”
#arkusz #ASD #Asperger #AspieZaklinaczka #autyzm #czytanie #dostosowanie #edukacja #emocje #IPET #kolorowanie #komunikacja #lekcja #logopedia #metody #MikiLittleAspie #mindfulness #motoryka #mowa #pedagog #percepcja #pozytywnyprzekazwspektrum #premium #program #przedszkolak #przedszkole #rewalidacja #rozwój #scenariusz #scenariusze #sensoryka #SI #sposoby #społeczne #SylwiaBagińska #szkoła #terapia #uczeń #umiejętnościspołeczne #uwaga #uważność #zabawa #zajęcia #ZespółAspergera #ćwiczenia
autyzmwszkole.com 