Jednym z celów nauki umiejętności potrzebnych w zabawie jest nauczanie dziecka bawienia się bez udziału i nadzoru osób dorosłych
#autyzm#asd#za#pokrewne#ipet#rewalidacja#zajęcia#zabawa
„Początkowo niezbędne będą jednak zajęcia indywidualne z zastosowaniem metody prób wyodrębnionych. Kiedy dziecko opanuje już daną umiejętność, należy szybko wycofać się z nadzorowania zabawy. Etap ten osiąga się jednak stopniowo.
Stopniowe wycofywanie się zaczynamy od nie mówienia i nie nawiązywania kontaktu wzrokowego z bawiącym się dzieckiem. W związku z tym najlepiej jest stosować wzmocnienia słowne dopiero po wykonaniu danej czynności. A skoro nagradzamy dziecko dopiero na koniec, czas wykonywania danej czynności powinien być początkowo bardzo krótki. Wydłużamy go dopiero wtedy, gdy dziecko nauczy się tolerować dłuższy czas upływający do otrzymania kolejnego wzmocnienia. Dodatkowo powoli wycofujcie się z zabawy. Zacznijcie od siedzenia przy dziecku, następnie w odległości metra lub dwóch, potem w przeciwległym rogu pokoju, wreszcie wychodźcie na chwilę z pokoju i stopniowo wydłużajcie czas przebywania poza nim.
Bardzo pomocne w nauce samodzielnej zabawy mogą być tzw. Stanowiska zabawy.
Na początek przygotujcie jedno stanowisko, na którym leżeć będą zabawki. Następnie dodajcie drugie. Nauczcie dziecko, że po skończeniu zabawy na jednym stanowisku powinno przejść do kolejnego. Z czasem liczbę stanowisk można zwiększyć. W ten sposób zabawa zabawkami będzie miała wyraźny początek i koniec. Zakończenie zabawy na jednym stanowisku stanowić będzie dla dziecka sygnał, że należy przenieść się na kolejne. W przypadku aktywności nie posiadających wyraźnego celu stosujcie stoper, który dziecko może samo uruchomić” (Leaf, McEachin, 2017).
źródło: R. Leaf, J. McEachin: „Praca nad rozwojem…”, Wydawnictwo LTW, Warszawa 2017
