W książce Marty Wiśniewskiej pt. Wspomaganie rozwoju dziecka z niepełnosprawnością intelektualną odnaleźć można kolejną, bardziej przystępną wersję definicji integracji sensorycznej. Warto podkreślić, że zaburzenia SI to problem nie tylko autystycznych dzieci. Zaburzenia integracji sensorycznej występują u wielu osób z problemami neurologicznymi innymi niż spektrum autyzmu

Integracja sensoryczna

„Metoda Integracji Sensorycznej (SI) powstała w latach 70. XX wieku w Stanach Zjednoczonych. Jej autorką jest Jean Ayers – terapeutka zajęciowa, psycholog, która prowadziła prace badawcze nad osobami z zaburzeniami neurologicznymi w Instytucie Badań Mózgu Uniwersytetu Kalifornijskiego w Los Angeles (Mass, 1998). Do Polski metoda ta dotarła 10 lat temu, a wiedzę na jej temat propaguje Polskie Stowarzyszenie Terapeutów Integracji Sensorycznej. Na metodę składają się: baza teoretyczna (teoria neurofizjologiczna), metody i narzędzia diagnostyczne (obserwacja kliniczna i testy południowokalifornijskie) oraz techniki terapeutyczne.

Termin Integracja Sensoryczna określa prawidłową organizację wrażeń sensorycznych (bodźców) napływających przez receptory. Oznacza to, że mózg, otrzymując informacje ze wszystkich zmysłów (wzrok, słuch, równowaga, skóra, mięśnie, stawy i ścięgna), dokonuje ich rozpoznania, segregowania i interpretacji oraz integruje je z wcześniejszymi doświadczeniami. Na tej podstawie mózg tworzy odpowiednią do sytuacji reakcję nazywaną adaptacyjną (Mass, 1998). Jest to adekwatne reagowanie na wymogi otoczenia. Może to być odpowiedź zarówno ruchowa, jak i myślowa. System przedsionkowy (narząd równowagi, który reaguje na ruch rotacyjny, liniowy) dotykowy i proprioceptywny (odnosi się do wrażeń płynących z wnętrza ciała, mięśni i ścięgien) odgrywają najważniejszą rolę w rozwoju dziecka. Stanowią one podstawę do rozwoju systemów wzrokowego i słuchowego, tak ważnych w procesie edukacji.

Nieprawidłowa integracja sensoryczna przejawia się tzw. dysfunkcjami, czyli zaburzeniami. Pojawiają się one, gdy układ nerwowy niewłaściwie organizuje bodźce zmysłowe. Dysfunkcje nie sa związane z uszkodzeniem narządów zmysłów, np. z niedosłuchem czy krótkowzrocznością. Oczywiście, jeśli istnieją obawy dotyczące sprawności poszczególnych analizatorów, niezbędna jest konsultacja lekarska. Dysfunkcje integracji sensorycznej dotyczą nieprawidłowości w zakresie przetwarzania bodźców sensorycznych w obrębie następujących systemów: czuciowego (dotykowego i proprioceptywnego), przedsionkowego, słuchowego, wzrokowego, węchowego i smakowego. Często spotykanymi dysfunkcjami są: obronność w odbiorze bodźców dotykowych), która często współwystępujące z nadpobudliwością psychoruchową, dyspraksja (problem z zaplanowaniem i wykonywaniem nowych czynności ruchowych), niepewność grawitacyjna (manifestuje się lękiem przy zmianach położenia głowy i całego ciała).

Dysfunkcje te mogą być rozpoznawane u dzieci w normie intelektualnej z trudnościami w uczeniu się, z niepełnosprawnością intelektualną, ruchową, autyzmem, nadpobudliwością psychoruchową, mózgowym porażeniem dziecięcym. Ich nasilenie jest różne, od lekkiego do znacznego.

Nieprawidłowy rozwój zmysłowo-ruchowy związany jest z następującymi czynnikami: powikłany okres prenatalny, okołoporodowy (np. cesarskie cięcie, niedotlenienie) i kolejnych faz życia. Również istotną rolę w pojawieniu się dysfunkcji w zakresie SI odgrywa ubogie środowisko rozwojowo-wychowawcze, niesprzyjające spontanicznej aktywności dziecka.

Terapia

#arkusz #ASD #Asperger #AspieZaklinaczka #autyzm #czytanie #dostosowanie #edukacja #emocje #IPET #kolorowanie #komunikacja #lekcja #logopedia #metody #MikiLittleAspie #mindfulness #motoryka #mowa #pedagog #percepcja #pozytywnyprzekazwspektrum #premium #program #przedszkolak #przedszkole #rewalidacja #rozwój #scenariusz #scenariusze #sensoryka #SI #sposoby #społeczne #SylwiaBagińska #szkoła #terapia #uczeń #umiejętnościspołeczne #uwaga #uważność #zabawa #zajęcia #ZespółAspergera #ćwiczenia