Pisanie po plecach – zabawa SI

Reklamy

Zabawa „Pisanie po plecach” wykorzystuje inne „kanały” przez które wiedza może się przedostać. Są to tzw. trójwymiarowe aktywności skupione na przedmiotach i ciele dziecka. W szkole dominuje nauka oparta na dwóch wymiarach – kartka i długopis. Dzieci z autyzmem, zespołem Aspergera i zaburzeniami integracji sensorycznej najlepiej przyswajają wiadomości w otoczeniu trójwymiarowym, co z kolei tworzy podstawy do nauki w dwu- i jednowymiarowym świecie

„Uczenie się na modelach trójwymiarowych pozwala mózgowi i ciału na uwewnętrznianie skomplikowanych umiejętności, takich jak rozumienie pojęcia, a zatem umożliwia uogólnienie informacji, które dziecko będzie mogło wykorzystywać w późniejszym czasie. Poza tym nauka przez doświadczenie, czyli aktywne zaangażowanie się w proces nauczania, pozostawia o wiele większy i trwalszy ślad na naszym ciele i mózgu, a zatem tworzy mocniejsze podstawy wyższego poziomu przetwarzania informacji […].

Rekwizyty:

Przybory do pisania
Kartka papieru lub mała tablica do pisania

Sposób zabawy (poziom pierwszy):

Na kartce lub tablicy napisz imię dziecka i pokaż mu je.
Zacznij dotykać pleców dziecka takim ruchem, jakbyś ścierał tablicę. Mocno naciskaj.
Narysuj palcem linię, by zaznaczyć, że góra strony znajduje się pod szyją dziecka, a dół – w dole pleców.
Napisz palcem wybraną literę z imienia dziecka. Pisząc, mocno naciskaj.
Zanim napiszesz nową literę, ponownie wykonaj ruch ścierania.
Zadanie polega na odgadnięciu, jaką literę napisałeś.
Gdy dziecko opanuje tę umiejętność, zabierz kartkę z imieniem/zetrzyj je z tablicy.
Niech dziecko odgaduje litery, zapisując je na kartce lub tablicy.
Później możesz dodawać inne litery, a nawet całe słowa.

Sposób zabawy (poziom drugi):

Niech dzieci bawią się w parach – jedno dziecko zapisuje litery, a drugie je odgaduje. I tak na zmianę.

Uwaga: wykorzystujemy tę aktywność w naszych grupach Social-Sense. Wielką przyjemność sprawia nam obserwowanie, jak dzieci, które nie lubią być dotykane, tolerują, a nawet cieszą się z tego, gdy robi to ich przyjaciel. Dodatkową zaletą tej zabawy jest to, że dzieci łatwiej zapamiętują imiona pozostałych uczestników.

Cel:

Pamięć ruchowa (kształt liter) – zwiększanie pamięci ruchowej w zakresie kształtu liter dzięki dotykowi zmniejsza wykorzystanie systemu wzrokowo-motorycznego i zwiększa umiejętność pisania.
Odwrażliwianie na dotyk – zabawa ta łączy delikatne muskanie z mocnym uciskiem, dzięki czemu dziecko nadwrażliwe zaczyna tolerować dotyk.
Interakcja społeczna – gdy twój podopieczny zacznie odgadywać litery, możesz włączyć zabawę w parach. To sprawi dzieciom dużo radości” (Delaney, 2016).

źródło: Tara Delaney: 101 ćwiczeń gier i zabaw dla dzieci z autyzmem, zespołem Aspergera i zaburzeniami integracji sensorycznej”, HARMONIA UNIVERSALIS, Gdańsk 2016