Zanim zaczniesz pracę z dzieckiem z zespołem Aspergera/ASD musisz wiedzieć, że jest przedmiotem drwin i szykan w szkole. Jest bądź było bite przez rówieśników za swoją odmienność. Pierwsze pytanie dobrego psychiatry zwykle brzmi z kim się dzisiaj pokłóciłeś i od kogo dostałeś? Więc darujcie sobie „dzień dobry” – „dzień dobry” w ich leksykonie pojęć raczej nie istnieje.
„Zanim zaczniesz jakąkolwiek pracę/terapię z dzieckiem z zespołem Aspergera/ASD musisz:
- przekonać je, że to dla jego dobra, że dzięki Twojej pomocy będzie mu się lepiej żyło i funkcjonowało wśród rówieśników. Musisz podbudować jego morale! To niezwykle ważne, bo inaczej zamknie się w sobie, wycofa i odmówi współpracy już na starcie – wtedy ten rodzaj terapii będzie już dla niego „spalony”;
- zorganizować pracę tak, aby wiedziało dokładnie co będzie tematem danych zajęć i co w ogóle krok po kroku będzie się realizować na danym spotkaniu;
- stworzyć razem z nim na pierwszych zajęciach coś w rodzaju listy tego, co jest kategorycznie zabronione w trakcie terapii;
- wyrażać się za każdym razem bardzo precyzyjnie, upewnić się, czy twój podopieczny na pewno zrozumiał twoje intencje;
- zapewnić odpowiednie warunki do pracy, aby żadne bodźce płynące z zewnątrz nie rozpraszały dziecka;
- dobierać rodzaj terapii do możliwości i preferencji twojego podopiecznego, kierować się również tym, jakie rodzaje terapii zostały mu zalecone przez zespół orzekający z poradni psychologiczno – pedagogicznej (poprawka: poradnia badała go tylko przez 2 dni – praktycznie nie wie o nim nic);
- dobierać również uważnie współtowarzyszy terapii, kierować się przede wszystkim podobieństwem zainteresowań, cech charakteru – to bardzo ułatwi wam wszystkim pracę, a jednocześnie powstanie na zajęciach miła atmosfera;
- dopytać z jakiego typu terapii dziecko korzysta lub korzystało. Nie ma powodu, dla którego musiałabyś/- łbyś dublować terapię. Pamiętaj również o tym, że mnogość oddziaływań terapeutycznych wcale nie wpłynie na dziecko z ZA pozytywnie – przestymulowany uczeń to uczeń zmęczony; apatyczny, niechętnie nastawiony do pracy i wychowawców.
Drogi nauczycielu, jeżeli nie możesz zaproponować swojemu uczniowi na terenie szkoły terapii typowej dla dziecka ze zdiagnozowanym ZA, to po staraj się chociaż o jej namiastkę, czyli poproś specjalistów pracujących z tobą w szkole – terapeutę pedagogicznego, psychologa i logopedę, aby raz na jakiś czas (przynajmniej raz w tygodniu na pół godziny) zabierali dziecko do siebie na zajęcia […]
Na początek warto zwrócić szczególna uwagę na trening umiejętności społecznych – terapie najpopularniejszą wśród tych dzieci. Nauczenie ich poprawnego, odpowiedniego zachowania w różnego rodzaju sytuacjach społecznych jest priorytetowym zadaniem każdego terapeuty i nauczyciela”, równie ważna jest terapia mowy… (Święcicka, 2014).
Więcej wskazówek/artykułów w zakładce „Dla nauczycieli” równie przydatna zakładka to „Metody, techniki, narzędzia, sposoby„. Cała reszta informacji czeka na ciebie na blogu.
źródło: J. Święcicka: „Uczeń z zespołem Aspergera”, Impuls, Kraków 2014
Skomentuj