Umiejętności społeczne: uścisk dłoni

„Kolejnym elementem niewerbalnego pierwszego wrażenia jest uścisk dłoni. Mówi on o nas wiele zupełnie bez słów […]

Szczegóły techniczne

Jestem przekonana, że zdarzyło ci się poznać dorosłe osoby, które pomimo swojego wieku podawały rękę na powitanie w sposób dziwny, słaby lub po prostu zły. Zacznijmy więc od zadbania o to, żebyś potrafił unikać takich błędów. Na pewno jesteś w stanie przypomnieć sobie jakiegoś mężczyznę, który uścisnął ci same koniuszki palców, lub kobietę, której dłoń była zwiotczała jak flak. Podziel się z dziećmi tymi doświadczeniami i opowiedz im, jakie wrażenie zrobiły na tobie uściski dłoni.

Kiedy uczysz dziecko, jak poprawnie podawać rękę na powitanie, najpierw zapoznaj je z niezbędnymi elementami tego gestu.Wyjaśnij, że są to elementy niewerbalne. Przy okazji ich omawiania zaprezentuj każdy z nich.

Wskazówka

Prawa dłoń. Zawsze podajemy drugiej osobie prawą dłoń. Pokaż dzieciom, co się dzieje, kiedy podajesz lewą dłoń zamiast prawej.

Wstań. Kiedy wstajesz, żeby podać komuś rękę na powitanie, pokazuje to zarówno tej osobie, jak i innym wokół, że traktujesz ją z szacunkiem.

Poproś dzieci, żeby uścisnęły ci dłoń, gdy siedzisz, a następnie pokaż im, jaka zachodzi różnica, kiedy wstajesz.

Skóra do skóry. Podaj dłoń w taki sposób, żeby skóra pomiędzy twoim kciukiem a palcem wskazującym mocno przywarła do skóry miedzy kciukiem a palcem wskazującym drugiej osoby. Podanie samych koniuszków palców nazywam „uściskiem królowej” – przekazuje on komunikat wyższości. Podanie ręki ponad rękę drugiej osoby oznacza agresję.

Zademonstruj dzieciom, co oznacza „skóra do skóry”, a następnie pokaż, co się dzieje, kiedy podajesz rękę bez dotykania skóry pomiędzy kciukiem a palcem wskazującym drugiej osoby. Zapytaj je, jakie to uczucie i które uczucie jest lepsze. Prawie każde dziecko powie, że lepiej, kiedy skóra w tym miejscu styka się ze skórą drugiej dłoni.

Potrząśnij 3 – 4 razy. Uścisk dłoni nie powinien być ani za długi, ani za krótki – zwykle wystarczy potrząsnąć ją od trzech do czterech razy. Chodzi o to, żeby potrząsnąć ją w górę i w dół, a nie w przód i w tył, jakby chciał coś przepiłować.

Pokaż, jak głupio zaczyna wyglądać uścisk dłoni, kiedy ktoś potrząsa i potrząsa i nie chce puścić ręki. Wyjaśnij, że łokieć należy trzymać blisko ciała, zamiast odsuwać całe ramię od siebie niczym skrzydło.

Nie za blisko (i nie za daleko). Stań w odległości mniej więcej wyprostowanego ramienia od osoby, z którą się witasz.

Pokaż dziecku, jak dziwnie jest stać za blisko lub za daleko od osoby, której podajesz rękę na powitanie. W tym przykładzie lubię zwykle nieco przesadzić, żeby dosadnie pokazać, o co mi chodzi, a dzieci przyznają mi rację.

Patrz w oczy. Nawiązanie kontaktu wzrokowego podczas podawania ręki nie tylko tobie pomoże zapamiętać twarz drugiej osoby, lecz także jej pomoże zapamiętać twoją. Pozwala to nawiązać lepszy kontakt z drugą osobą.

Pokaż, co się dzieje, kiedy wszystko robi się idealnie, ale nie nawiązuje się kontaktu wzrokowego. Na tym etapie zawsze mówię dzieciom, że na pierwsze wrażenie składa się wiele elementów i jeśli brakuje choćby jednego, jak np. kontaktu wzrokowego, to w efekcie nie udaje się zrobić świetnego pierwszego wrażenia.

Uśmiechnij się 🙂 „Dzień dobry, nazywam się [imię i nazwisko]”.

Ważne, by powiedzieć swoje nazwisko, dlatego zwróć na to uwagę. Jeśli masz nazwisko trudne do wymówienia, warto zrobić pauzę pomiędzy imieniem a nazwiskiem, żeby nasz rozmówca mógł je rozróżnić. Kiedy druga osoba nam się przedstawi, mówimy: „Miło mi cię poznać!”. Jeśli prowadzisz lekcje na bardziej zaawansowanym poziomie lub dla starszych dzieci, poproś je, żeby powtórzyły imię drugiej osoby. Na przykład: „Miło mi cię poznać, Janku”. Ludzie bardzo lubią słyszeć swoje imię. Ponadto, kiedy wymieniamy czyjeś imię, pokazujemy, że zależy nam na danej relacji. Pomaga to także zapamiętać imię nowo poznanej osoby.

Powitania można dopasować do danego środowiska

Dzieci bez wątpienia widziały, jak niektórzy witali się tzw. żółwikiem, czyli lekkim uderzeniem pięścią w pięść. Może to być stosowny sposób powitania dziecka z innym dzieckiem. Omówione sytuacje, w których najlepiej jest podać komuś dłoń, i te, gdzie równie dobrze można przywitać się za pomocą „piątki” lub „żółwika”.

Zapamiętaj

Jak nie podawać ręki:

• Pompa: Taki uścisk dłoni nigdy się nie kończy!
• Terminator: Taki uścisk miażdży dłoń i może wywołać grymas na twarzy lub komentarz osoby, której podajemy rękę.
• Agresor: Ręka nad ręką drugiej osoby.
• Królowa: Półuścisk lub bardzo delikatny uścisk.
• Zimna ryba: Uścisk bezwładny, nijaki. Słaby uścisk dłoni komunikuje niską pewność siebie. Zademonstruj dzieciom zimna rybę i dla kontrastu – mocnego rekina!
• Atleta: W takim uścisku dłoni ręce dotykają się na wysokości klatki piersiowej – jest to wariant „piątki”. W jaki sposób można sobie podać ręce po meczu, ale nie na co dzień.

Starszym dzieciom przypomnij, że zainicjowanie uścisku dłoni jest przejawem pewności siebie i szacunku dla innych” (Faye De Muyshondt, 2015).

Lekcję „Uścisku dłoni” warto zacząć od krótkiej historii powitań np. w starożytnej Grecji… poszukajcie w Internecie z dzieciakami lub sięgnijcie do źródła.

źródło: Faye De Muyshondt: „Umiejetnosci społeczne twojego dziecka…”, Samo Sedno, Warszawa 2015