Czym jest zaburzenie dwubiegunowe?
Odpowiedź znalazłam w książce autorek Emmons i Anderson pt. „Dzieci z zaburzeniami integracji sensorycznej”. Zaburzenie dwubiegunowe często charakteryzuje się naprzemiennie występującymi pozytywnymi i negatywnymi stanami emocjonalnymi. Stopień nasilenia tego zaburzenia może się wahać od lekkiego do bardzo silnego. W przypadku wielu osób okresowi emocjonalnego „wyżu” towarzyszą następujące objawy:
- uczucie euforii i optymizmu
- szybki sposób mówienia, gonitwa myśli, pobudzenie, zwiększona aktywność fizyczna
- słaba ocena sytuacji
- niepokój
- problemy ze snem
- skłonność do utraty uwagi
- trudności z koncentracją
- duże poirytowanie
Z kolei okresowi emocjonalnego „dołka” zazwyczaj towarzyszą następujące objawy:
- uporczywe uczucie smutku, niepewności, winy lub beznadziei
- problemy ze snem i brak apetytu
- zmęczenie i brak zainteresowania codziennymi czynnościami
- trudności z koncentracją
- powtarzające się myśli samobójcze (Emmons, Anderson, 2007).
„Z doświadczenia wiemy, ze u niektórych dzieci, u których zdiagnozowano zaburzenie dwubiegunowe, występują także problemy natury sensorycznej. W okresach emocjonalnego „wyżu” dziecko może doświadczać większej wrażliwości na bodźce zmysłowe. Z kolei okresy emocjonalnego „dołka” mogą się charakteryzować swego rodzaju sensorycznym otępieniem” (emmmons, Anderson, 2007).
Ze spektrum
„Zaburzenia ze spektrum autystycznego, takie jak zespół Aspergera, zazwyczaj występują w połączeniu z innymi schorzeniami, najczęściej ADHD, zaburzeniami lękowymi lub obsesyjno – kompulsywnymi oraz z problemami z integracją sensoryczną” (Kutscher, Attwood, Wolff, 2007). Idąc tym tropem, zaburzeniom integracji sensorycznej w autyzmie mogą towarzyszyć – zaburzenia dwubiegunowe.
źródło:
- Polly Godwin Emmos, Liz McKendry Anderson: „Dzieci z zaburzeniami integracji sensorycznej…”, K. L. LIBER, Warszawa 2007
- Martin L. Kutscher, Tony Attwood, Robert R. Wolff: „Dzieci z zaburzeniami łączonymi…”, K. L. LIBER, Warszawa 2007