Nie istnieje zbyt wiele naukowo potwierdzonych informacji na temat wchodzenia dzieci z zespołem Aspergera w dorosłość.
Dostępne dane wskazują. „że w porównaniu z innymi formami autyzmu dzieci z ZA mają większe szanse na to, by w dorosłym życiu funkcjonować normalnie jako niezależne jednostki. Dotyczy to wszystkich dziedzin życia: zarówno wykształcenia, zawodu, zatrudnienia, jak i małżeństwa i rodzicielstwa.
Pośrednim źródłem danych w tej materii mogą być informacje na temat tych rodziców i krewnych dzieci z ZA, którzy sami cierpią na to zaburzenie. Ich przykład wskazuje, że zaburzenie to nie niszczy całkowicie potencjalnych możliwości ułożenia sobie normalnego życia. Dorośli ci zwykle wykonują pracę lub zdobywają zawód związany z ich szczególnymi zainteresowaniami i czasami okazują się w swojej dziedzinie bardzo dobrymi fachowcami. Obydwaj (autorzy) zetknęliśmy się z zespołem Aspergera, którzy pomyślnie ukończyli nie tylko program studiów medycznych, ale także kursy specjalistyczne. Trzeba jednak dodać, że tacy studenci, pomimo iż tak dobrze radzą sobie z nauką, na ogół też mają pewne kłopoty w kontaktach społecznych. Towarzyska i emocjonalna strona tych kontaktów wciąż stanowiła dla nich wyzwanie – pomimo to wielu wstępuje w związki małżeńskie i ma dzieci. Interakcje z innymi ludźmi, zarówno wewnątrz rodziny, jak i poza nią, utrudnia sztywny sposób bycia osób z ZA oraz zauważalny egocentryzm. Jest to częstą przyczyną ich stanów depresyjnych i niepokojów. Prawdziwy charakter ich problemów może jednak pozostać niezauważony w zamęcie spowodowanym standardowym leczeniem.
Gillberg ocenia, że 30-50% wszystkich dorosłych z zespołem Aspergera nigdy nie było badanych lub dobrze zdiagnozowanych. Ludzie ci traktowani są przez innych jako „odmieńcy” czy ekscentrycy lub stwierdza się u nich inne choroby psychiczne. Obydwaj autorzy zetknęli się w swojej karierze z wieloma osobnikami, którzy według nich spełniają kryteria zespołu Aspergera. Wielu z nich, często przy pomocy osób bliskich i kochanych, osiągnęło wysoki poziom przystosowania, zarówno na gruncie osobistym, jak i zawodowym. Wielu z naszych najinteligentniejszych i najlepiej funkcjonujących studentów z ZA zyskało szacunek w kręgach akademickich za ich pasje i poświęcenie na rzecz poszerzania naszej wiedzy w wybranej przez siebie dziedzinie (Randall, Parker, 2010).
źródło: P. Randall, J. Parker: „Autyzm Jak pomóc rodzinie”, GWP, Sopot 2010
#arkusz #ASD #Asperger #AspieZaklinaczka #autyzm #dostosowanie #edukacja #emocje #grupa #IPET #komunikacja #lekcja #logopedia #metody #MikiLittleAspie #motoryka #mowa #pedagog #percepcja #premium #program #przedszkolak #przedszkole #psycholog #rewalidacja #scenariusz #scenariusze #sensoryka #SI #sposoby #społeczne #SylwiaBagińska #szkoła #terapia #uczeń #umiejętnościspołeczne #uwaga #uważność #zabawa #zaburzenia #zajęcia #ZespółAspergera #zmysły #ćwiczenia Autyzm
- Zespół Aspergera u nastolatków
- Drzwi – Aspie Zaklinaczka
- Przyczyny zaburzeń ze spektrum autyzmu
- Zespół Aspergera – relacje z rówieśnikami. Spektrum przypadku
- Funkcjonowanie psychospołeczne nastolatka z autyzmem
- Autyzm i zaburzenia przetwarzania sensorycznego
- Człowiek, który opisał zespół Aspergera
- Szczypta autyzmu, szczypta geniuszu
- Dostosowanie się do bycia innym
- Autyzm – zaburzenia przetwarzania sensorycznego na co dzień
autyzmwszkole.com 