Pod czyją ręką jest guzik – to kolejna zapomniana zabawa, w którą chętnie bawili się nasi dziadkowie i rodzice . Gra ćwiczy dyskryminację dotykową, wymusza współpracę w grupie i wymaga uważności.
Liczba uczestników
- 6 lub 10
Potrzebne materiały
- guzik i koc
Cele:
- rozwijanie bodźca dotykowego (motoryka mała, dotyk, SI)
- rozwijanie umiejętności społecznych i właściwych zachowań/zasad w trakcie gry
- reagowanie na polecenia i komendy (szybka reakcja na komendę)
- ćwiczenie umiejętności uwagi i skupienia na przedmiocie (spostrzegawczość, umiejętności wzrokowe)
- zapamiętywanie kolejności/ sekwencji czynności podczas rozgrywek
Przebieg gry
- Opiekun tłumaczy zasady gry. Podkreśla początek i koniec rozgrywki. Kto wygrywa i dlaczego oraz co oznaczają poszczególne komendy.
- Dzieci siadają przy stole. Z jednej strony 5 dzieci – pierwsza drużyna i z drugiej również 5 dzieci – drużyna przeciwna. W każdej drużynie środkowy będzie kapitanem.
- Przykrywamy stół kocem.
- Prowadzący grę trzyma w rękach guzik. Losujemy, która drużyna pierwsza rozpocznie grę.
- Rozpoczyna drużyna nr 1. Czterej członkowie drużyny trzymają ręce pod stołem. Kapitan otrzymuje guzik. Podnosi rękę do góry i pokazuje go drużynie nr 2, siedzącej naprzeciwko stołu.
- Kapitan drugiej drużyny podaje komendę: – w dół! Na tę komendę kapitan pierwszej drużyny szybko opuszcza rękę z guzikiem pod stół, daje guzik komuś ze swojej drużyny.
- Kapitan drugiej drużyny wzywa: – na stół! Wtedy wszyscy członkowie pierwszej drużyny szybko i ostrożnie kładą ręce na stół przed sobą, dłońmi do spodu (pod dłonią jednego dziecka znajduje się guzik). Zadaniem drugiej drużyny jest odgadnięcie, pod czyją dłonią ukryty jest guzik. Kapitan wspierany radami swojej drużyny, którzy pilnie obserwowali przeciwną drużynę, poleca kolejno usuwanie tych dłoni ze stołu, pod którymi nie spodziewa się guzika. Na koniec wskazuje „podejrzanego”. Jeśli odgadnie prawidłowo, drużynie drugiej przyznawany jest punkt i guzik przechodzi na jej stronę.
- Teraz zwycięzcy chowają guzik, a przeciwnicy odgadują.
Komendy należy wypowiadać szybko, głośno i wyraźnie. Na komendy należy reagować szybko. Guzik chować i wykładać sprawnie, zręcznie i ostrożnie, by przeciwnicy nie zauważyli, kto ma guzik. (Przed zawodami można zrobić próbę chowania guzika na komendę). Aby zmylić przeciwników, kapitan może stosować różne techniki podawania guzika (robić zmyłki), np. zrobić zręczny ruch ręką w prawo, a oddać zawodnikowi z lewej itp.
Wygrywa drużyna, która otrzyma najwięcej punków w określonym czasie.
W zabawie mogą brać udział drużyny składające się z 3, 5 lub 7 dzieci. Reszta dzieci przygląda się grze.
Koc lub podobne nakrycie wycisza dźwięk uderzania guzika o blat stołu.
#arkusz #ASD #Asperger #AspieZaklinaczka #autyzm #dostosowanie #edukacja #emocje #grupa #IPET #komunikacja #lekcja #logopedia #metody #MikiLittleAspie #motoryka #mowa #pedagog #percepcja #premium #program #przedszkolak #przedszkole #psycholog #rewalidacja #scenariusz #scenariusze #sensoryka #SI #sposoby #społeczne #SylwiaBagińska #szkoła #terapia #uczeń #umiejętnościspołeczne #uwaga #uważność #zabawa #zaburzenia #zajęcia #ZespółAspergera #zmysły #ćwiczenia Autyzm
- Zapomniane zabawy na każdą okazję – ćwiczymy pamięć
- Bieg za dzwonkiem – zapomniane zabawy – uwaga
- Latawce – zabawy sensoryczne
- Pod czyją ręką jest guzik – zabawa sensoryczna
- Konkurs na najlepszy rysunek z zawiązanymi oczami
- Kukułka, kolanko, fasolki – zapomniane zabawy
- Głuchy telefon
- Podawanie piłki
- Walka kogutów
- Gra w kapsle – rewalidacja (SI)
- Rytmiczny spacer – motoryka
- Przez słomkę – logopedyczne
autyzmwszkole.com 