Wyjaśnij dzieciom, że kiedy się do kogoś dzwoni, należy wcześniej przemyśleć, po co się dzwoni i co się powie. Wstęp do rozmów telefonicznych opisany jest w Lekcjach rozmów telefonicznych. Wyjaśnij dzieciom, że kiedy się do kogoś dzwoni, należy wcześniej przemyśleć, po co się dzwoni i co się powie. Jeśli więc np. dziecko ma umówić się na wspólną zabawę, należy wcześniej uzgodnić, kiedy ma się ona odbyć, o której godzinie i gdzie. Pokaż dzieciom, że jeśli nie mówi się wystarczająco głośno albo nie zaczyna się mówić od razu, osoba po drugiej stronie linii telefonicznej nie ma pojęcia, z kim rozmawia. Następnie pokaż, jak to się robi poprawnie: „Cześć, Jacku, chcesz się umówić na wspólną zabawę?”. Wyjaśnij dziecku każdy z poniższych scenariuszy, zanim weźmiecie do ręki słuchawki telefonu.

Scenariusz I

Twoje dziecko, Patryk, dzwoni do biura, żeby z tobą porozmawiać, a telefon odbiera recepcjonistka/inna osoba z biura.

Recepcjonistka: Dzień dobry, [nazwa firmy], słucham.

Twoje dziecko: Dzień dobry, mówi Patryk Nowakowski, syn [imię i nazwisko rodzica].

[w przypadku ważnej sprawy] Czy tata może teraz podejść do telefonu? To ważne.

[w przypadku mniej ważnej sprawy] Czy tata może teraz rozmawiać?

[w przypadku sprawy, która spokojnie może poczekać] Czy może pani poprosić tatę, żeby oddzwonił na numer domowy, kiedy będzie miał wolną chwilę?

Recepcjonistka przełączy dziecko do jego rodzica, powiadomi rodzica o prośbie dziecka o kontakt lub poprosi dziecko o wiadomość do przekazania rodzicowi.

Jeśli dziecko chce zostawić rodzicowi wiadomośc u recepcjonistki:

Twoje dziecko: Czy mogłaby mu pani przekazać, że chcę się dowiedzieć, czy mogę [coś zrobić/dokądś pójść]?

Recepcjonistka: Oczywiście.

Twoje dziecko: Świetnie, dziękuję. Do widzenia.

Recepcjonistka: Do widzenia.

Scenariusz II

Twoje dziecko odbiera telefon, a telefonujący prosi do telefonu Elżbietę Malinowską – matkę dziecka.

Telefonujący: Dzień dobry, mówi [imię], czy mogę prosić do telefonu Elżbietę Malinowską?

Twoje dziecko: Dzień dobry. Zobaczę, czy mam może teraz rozmawiać. Proszę chwilę poczekać.

Telefonujący: Oczywiscie.

Dziecko wycisza telefon lub zasłania mikrofon w słuchawce, żeby zapytać matkę, czy może teraz podejść do telefonu i porozmawiać z osobą telefonującą. Jesli tak:

Twoje dziecko: Pani [imię osoby telefonującej]? Przekazuję telefon mamie.

Telefonujący: Dziękuję.

Scenariusz III

Dziecko odbiera telefon i musi zapisać wiadomość, ponieważ osoba, do której dzwoni telefonujący, nie może rozmawiać lub nie ma jej w domu.

Poproś dzieci, żeby wyjęły zeszyty i wpisały w nie szablon o nazwie WIADOMOŚĆ, zawierający następujące informacje:

• Wiadomość:
  • do kogo informacja jest adresowana,
  • imię i nazwisko osoby telefonującej,
  • data i godzina telefonu,
  • numer telefonu,
  • notatki (np. chcę się spotkać na kolację w przyszłym tygodniu).

Zapytaj starsze dzieci, jakie elementy wiadomości uważają za najważniejsze.

Twoje dziecko: Halo?

Telefonujący: Dzień dobry, mówi [imię], czy mogę poprosić do telefonu Oliwię Nowak?

Twoje dziecko: Mama nie może teraz podejść do telefonu, ale mogę przekazać wiadomość.

Telefonujący: Tak, bardzo proszę. Czy mógłbyś jej przekazać, że chciałabym się z nią umówić na kolację w przyszłym tygodniu? Mój numer telefonu to [numer telefonu].

Twoje dziecko: Dobrze, powtórzę jeszcze [powtarza numer telefonu osobie telefonującej]. Przekażę mamie. (Dziecko nie powinno mówić: „Oddzwoni do pani” ani „Powiem, żeby do pani oddzwoniła”).

Telefonujący: Dziękuję.

Twoje dziecko: Nie ma za co. Do widzenia.

*Wyjaśnij dzieciom, że pod żadnym pozorem nie powinny informować osoby telefonującej, że są same w domu lub że rodziców nie ma w domu (Muyshondt, 2015).

źródło: Faye De Muyshndt, Umiejętności społeczne twojego dziecka, Samo Sedno, Warszawa 2015