Główne zasady programów nauczania dzieci z ASD koncentrują się na ich indywidualnych potrzebach
Kiedyś w szkołach specjalnych proponowano dwupoziomowy program nauczania. Zespół Tadeusza Gałkowskiego składający się z psychologów, pedagogów i logopedów opracował na ówczesne lata taki właśnie program:
I poziom – czteroletni, obejmujący I, II, III, IV rok nauczania,
II poziom – również czteroletni, obejmujący V, VI, VII, VIII rok nauczania.
Proszę zauważyć, że główne założenia brzmią rozsądnie i przykładając je do teraźniejszych programów i potrzeb uczniów z ASD zauważamy, że właściwie oprócz nowych gier i zabaw oraz elektronicznych gadżetów – niewiele się zmieniło. Nauka pozostaje nauką z naciskiem na problematyczne obszary. I właściwie na tym należałoby się skupić.
„Na pierwszym poziomie uczniowie uczą się nawiązywania kontaktów i współżycia w zespole, zdobywają podstawowe umiejętności i nawyki z zakresu samoobsługi, higieny osobistej, wdrażania się do przestrzegania zasad bezpieczeństwa. Uczą się także rozumienia mowy i ekspresji językowej. Poznają najbliższe środowisko społeczno-przyrodnicze. W pierwszym roku nauczania zajęcia mają w dużej mierze charakter zabawowy; ważnym elementem tego okresu jest obserwacja uczniów (w pierwszej fazie obserwacja fotograficzna, później uczestnicząca) i stopniowa adaptacja do warunków szkoły.
Celem pierwszego etapu pracy, obejmującego pierwszy rok nauczania, jest wypracowanie indywidualnych metod dla każdego dziecka, które pomogą przezwyciężyć najbardziej typowy objaw autyzmu – brak kontaktu z otoczeniem społecznym.
Przyjazna szkoła
Szkoła powinna być dla dzieci miejscem przyjaznym i bezpiecznym, stwarzającym im szansę wyboru form aktywności dostosowanych do możliwości i potrzeb rozwojowych, sprawiającym im zadowolenie i społecznie aprobowanych. Na tym etapie równolegle powinna być prowadzona praca terapeutyczna z rodzicami dzieci, zmierzająca do akceptacji dziecka, aktywnej postawy wobec niego oraz realizowanie zadań związanych z jego wychowaniem i usprawnianiem.
Formy kontaktu
W II, III i VI roku nauczania największy nacisk położony jest na uczenie form kontaktu z innymi ludźmi, podstawową orientację w świecie, stymulację zainteresowań poznawczych. Nie należy stosować bodźców awersyjnych (represji, kar itp.), gdyż podnoszą one poziom lęku i zwiększają tendencję do zrywania kontaktów.
Na drugim poziomie nauczania, kontynuuje się, poszerza i utrwala treści programowe z poprzedniego poziomu, równocześnie realizuje pełniejsze przygotowanie uczniów do pracy. W ostatnim roku nauczania kontynuuje się, poszerza i utrwala treści programowe z poprzedniego poziomu, równocześnie realizując pełniejsze przygotowanie uczniów do pracy. W ostatnim roku nauczania przewiduje się zapoznanie uczniów z niektórymi zakładami pracy chronionej i stosowanymi tam technikami pracy.
Środowisko społeczno-przyrodnicze
W okresie pobytu w szkole dziecko zapoznaje się z otoczeniem, szkołą, domem rodzinnym, daną miejscowością oraz ze zjawiskami zachodzącymi w przyrodzie w różnych porach roku. Przedmiotem wprowadzającym w te zagadnienia jest „środowisko społeczno-przyrodnicze”. Tematyka tego przedmiotu jest uwzględniona także w zakresie materiału nauczania pozostałych przedmiotów. Poszczególne ćwiczenia i zajęcia powinny łączyć w dużej mierze treści programowe różnych przedmiotów nauczania.
W działalności dydaktyczno-wychowawczej szkoły uwzględnić należy w możliwie najszerszym zakresie wycieczki tematyczne, środki audiowizualne i dydaktyczne. Należy tworzyć odpowiednio wyposażone pracownie do zajęć psychoterapeutycznych, logopedycznych, technicznych, salę gimnastyczną, boisko do gier i zabaw oraz w miarę możliwości ogrodową działkę szkolną. Przez cały okres nauki szkolnej poza podstawowymi przedmiotami i zajęciami praktycznymi kontynuowane są zajęcia z zakresu rewalidacji indywidualnej.
Rewalidacja
Rewalidacja indywidualna obejmuje ćwiczenia logopedyczne, reedukację i psychoterapię z elementami muzykoterapii, kinezyterapię, terapię zajęciową, ekspresję plastyczną. Czas przeznaczony dla jednego ucznia na tego typu zajęcia uzależniony jest od indywidualnych potrzeb dziecka. Zajęcia odbywają się z podziałem na grupy w zależności od zaburzeń i rozwoju.
Liczba godzin przeznaczonych na poszczególne przedmioty podczas rewalidacji indywidualnej jest przedstawiona orientacyjnie. Podczas 20 godzin przeznaczonych na ucznia w tygodniu (wyłączając 5 godzin zajęć ruchowych) liczba godzin przeznaczonych na poszczególne przedmioty jest dowolnie regulowana w zależności od potrzeb i możliwości uczniów. Treści programowe z rewalidacji indywidualnej realizować powinni nauczyciele ze znajomością reedukacji, logopedii i terapii. W klasach I i II z 6-osobową grupą uczniów pracować mogą równolegle 3 osoby realizując w zależności od specjalizacji różne treści rewalidacji indywidualnej.
W klasach III i IV uwzględniając osiągnięte efekty rewalidacyjne, liczbę nauczycieli pracujących równolegle z 6-osobową grupą uczniów można zmniejszyć do 2 osób.
Treści programowe przedmiotów: muzyka z rytmiką i wychowanie fizyczne realizować powinni nauczyciele muzyki i wychowania fizycznego oraz muzykoterapii” (Gałkowski, 1995).
Ciekawe pomysły na rewalidację zbieram w zakładce METODY REWALIDACJA TECHNIKI NARZĘDZIA SPOSOBY
źródło: T. Gałkowski: „Dziecko autystyczne w środowisku rodzinnym i szkolnym”, Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, Warszawa 1995
#arkusz #ASD #Asperger #AspieZaklinaczka #autyzm #dostosowanie #edukacja #emocje #grupa #IPET #komunikacja #lekcja #logopedia #metody #MikiLittleAspie #motoryka #mowa #pedagog #percepcja #premium #program #przedszkolak #przedszkole #psycholog #rewalidacja #scenariusz #scenariusze #sensoryka #SI #sposoby #społeczne #SylwiaBagińska #szkoła #terapia #uczeń #umiejętnościspołeczne #uwaga #uważność #zabawa #zaburzenia #zajęcia #ZespółAspergera #zmysły #ćwiczenia Autyzm
- Przykładowa ocena opisowa ucznia kl. III
- Charakterystyka zaburzeń spektrum autyzmu – symptomy, wskazówki, ocena
- Umowa / kontrakt z uczniem ze spektrum autyzmu
- Rejestr bieżący ucznia z autyzmem w szkole
- Monitorowanie postępów w szkole – autyzm
- Dziecko z autyzmem w grupie neurotypowych dzieci
- Współpraca z rodziną ucznia z autyzmem, zespołem Aspergera
- Nauczyciel wspomagający – nauczanie zdalne
- Scenariusz lekcji o autyzmie dla uczniów klas IV – VI, pdf
- Funkcjonowanie emocjonalno-społeczne dziecka z zespołem Aspergera w klasie
- LUM – arkusz obserwacji dziecka z autyzmem
- Autyzm i zespół Aspergera – wskazówki dla nauczyciela
- Zespół Aspergera – dostosowanie wymagań edukacyjnych – wskazówki do pracy z uczniem
- Świat oczami dzieci ze spektrum autyzmu – film
- Przykładowe oceny opisowe ucznia
- Zajęcia w szkole, autyzm – lista kontrolna, ocenianie
autyzmwszkole.com 