7 odpowiedzi na „Narzędzia farmakologiczne w celu opanowania emocji dzieci i dorosłych z zespołem Aspergera i spektrum autyzmu”

1. 

   Wanderratte

   21 sierpnia 2015

   Trochę ponad 10 lat temu zaczęłum się leczyć na depresję. Początkowo myślałum, że problemem jest tylko i wyłącznie lęk. I w związku z tym lekarz przepisał mi perazynę do brania codziennie i alprazolam do brania w sytuacjach kryzysowych. Perazyna bardzo skutecznie oczyszczała mój umysł z emocji. Niestety zarówno z tych, z których oczyszczać go powinna, jak i ze wszystkich innych. Zdolności logicznego myślenia i uczenia się na szczęście mi nie upośledzała. Szybko jednak z niej z moim lekarzem zrezygnowałuśmy, gdy okazało się, że moim problemem nie jest lęk sam w sobie, ale depresja. Zaczęłum wtedy brać fluoksetynę, która pomogła mi zarówno w kwestii lęków, jak i w kwestii innych objawów depresji takich jak brak energii do działania. I jeśli chodzi o skutki uboczne, to na fluoksetynie utyłum i zwiększyło mi się zapotrzebowanie na sen, ale moje zdolności do logicznego myślenia i do uczenia się pozostały na takim samym poziomie, na jakim były wcześniej (co w połączeniu z motywacją do nauki spowodowało radykalną poprawę moich ocen na studiach). No ale fluoksetyna to lek przeciwdepresyjny, a nie przeciwpsychotyczny. Z leków przeciwpsychotycznych oprócz perazyny miałum do czynienia z risperidonem. I to było straszne doświadczenie: nie mogłum po nim myśleć, nie miałum w ogóle energii do działania, byłum w stanie tylko żreć (nie jeść, ale właśnie żreć) i spać. A emocjonalnie czułum się na nim gorzej niż bez żadnych leków. I w związku z tym przypuszczam, że zacytowana przez Ciebie wypowiedź pacjenta, który się po lekach nadal źle czuje, ale nie ma siły tego w żaden sposób pokazać, dotyczy właśnie risperidonu. Żeby jednak nie być jednostronnum: miałum kiedyś znajomą, której risperidon pomógł. Ale AFAIK ona nie jest autystyczna.

   PolubieniePolubione przez 1 osoba

   Odpowiedz
2. 

   sylwiaiwan

   3 września 2015

   Z tymi lekami różnie bywa ale w przypadku Piotrka pomógł Gammalon i Celebrolisyn – to nie psychotropy ani antydepresanty. Nazywano je „dokarmiaczami mózgu” – peptydy stymulujące pracę mózgu (wzrost i rozgałęzianie neuronów). Brał też Gliatilin – nazywaliśmy go pigułką na odwagę – też działał dobrze i skończyły się koszmary – ale do jakiej grupy go zaliczyć? Niby to psychotrop ale inni mylili go z witaminami z grupy B. Tak czy siak, pomógł mu spokojnie się uczyć i wyeliminować lęki. Nie zauważyłam skutków ubocznych, ale kto wie – był mały, źle przetwarzał i ciężko było się z nim dogadać…

   PolubieniePolubienie

   Odpowiedz
3. 

   Agi

   29 lutego 2016

   Witam,
   Wlasnie odkrylam Twoja stronke i musze powiedziec , ze sporo mozna sie dowedziec. Dzieki za dobre rady!!!!mozesz napisac cos wiecej w jakim wieku zaczęliście stosować leki u Piotrka…moj syn ma skończone 5 lat…

   PolubieniePolubienie

   Odpowiedz
4. 

   Agi

   29 lutego 2016

   witam i dziękuję za porady…dobrze Was poczytać!
   Czy możesz napisać w jakim wieku zaczęliście u Piotrka stosować leki? Mój syn skończył 5 lat, ma diagnozę zachowania autystyczne, rozwija się super i czasem myślę ze potrzebuje tylko jakiegoś „dopalacza” który wyciągnie z mózgu jego pokłady wiedzy, które niewątpliwie posiada…aha a może jakies polecenie dobrego neuropsychologa? Dzięki!!!!

   PolubieniePolubienie

   Odpowiedz
   1. 

      sylwiaiwan

      29 lutego 2016

      W zakładce „Piotrek w spektrum” i w postach „Farmakoterapia zaburzeń autystycznych część 1,2,3 – bardziej szczegółowo opisuję co i jak. Jeśli chodzi o neuropsychiatrę – to proszę pisać na skrzynkę lub na priv na fb. Pozdrawiam 🙂

      PolubieniePolubienie

      Odpowiedz
5. 

   Reni

   2 Maj 2017

   Moj 10 letni syn ma ZA jest nadpobudliwy psychoruchowo od ponad 4 miesiecy bierze lek tiaprid pmcs lek troche pomaga ale nie zawsze da sie zapanowac nad wybuchami gniewu czy jest moze jakis inny lek bardziej skuteczny

   PolubieniePolubione przez 1 osoba

   Odpowiedz
   1. 

      sylwiaiwan

      2 Maj 2017

      Nie jestem lekarzem, polecałabym jednak konsultację u dobrego neuropsychiatry. Pozdrawiam 🙂

      PolubieniePolubienie

      Odpowiedz

Skomentuj Anuluj pisanie odpowiedzi

Dodaj swój komentarz…

Proszę zalogować się jedną z tych metod aby dodawać swoje komentarze:

Email (wymagane) (Adres nie będzie widoczny)

Podpis (wymagane)

Witryna internetowa

Komentujesz korzystając z konta WordPress.com. ( Wyloguj /  Zmień )

Komentujesz korzystając z konta Facebook. ( Wyloguj /  Zmień )

Anuluj

Połączenie z %s

Powiadamiaj mnie o nowych komentarzach poprzez e-mail.

Powiadamiaj mnie o nowych wpisach poprzez e-mail.

Δ