Rozwijanie inteligencji praktycznej – scenariusze zajęć dla młodzieży
Mądrość życiowa i praktycyzm działania towarzyszy jednostce od urodzenia. Niemowlęta eksplorują świat polisensorycznie – muszą dotknąć i samodzielnie sprawdzić sposób działania przedmiotów (np. rzucając je na podłogę), poznają stosunki przestrzenne i zagrożenia z nich wynikające poprzez przemieszczanie się z miejsca na miejsce (np. na czworakach), rozwiązują problemy związane z odczytywaniem i nadawaniem komunikatów oraz uczeniem się mowy.
Poprzedni:
Później dzieci radzą sobie z problemami na miarę ich potrzeb i możliwości przykładowo poprzez zastępowanie fantastycznych i niedostępnych obiektów przedmiotami z otoczenia oraz sprawdzając różnego rodzaju taktyki zaspokojenia swoich potrzeb poprzez analizę zachowania dorosłych. Z kolei w okresie adolescencji jednostki realizują zadania związane z uczeniem się, pracą na rzecz innych, wolontariatem, realizacją swoich zainteresowań, niejednokrotnie podejmując złożone decyzje i dokonując wyborów, które są związane z wyrzeczeniami, odpowiedzialnością, wytrwałością oraz cierpliwością. Ponadto udzielają oni porad innym młodym, kierując się zarówno swoimi doświadczeniami życiowymi i edukacyjnymi, jak i na podstawie obserwacji otaczających pozytywnych wzorców osobowych. Można więc stwierdzić, że inteligencja praktyczna jest niezbędna w różnych dziedzinach aktywności człowieka, a zatem jej doskonalenie oraz używanie jest konieczne.
W koncepcji edukacji dla mądrości inteligencja praktyczna jest niezbędna do rozwiązywania problemów życia codziennego w rodzinie, pracy czy w kontaktach interpersonalnych. Jest ona podstawą dokonywania trafnych wyborów dotyczących rozwiązania problemów (z uwzględnieniem dobra jednostki i ogółu), a także gotowości do:
• podejmowania prób rozwiązania problemów istotnych
z punktu widzenia jednostki czy społeczeństwa;
• wprowadzania do swojego życia/działania „nauk” pochodzących z różnych źródeł;
• wyciągania z informacji praktycznie użytecznych wniosków;
• podejmowania trudnych decyzji na poziomie indywidualnym i społecznym.
Niezbędne jest więc, by uczniowie doświadczali zastosowania własnych pomysłów do rozwiązania problemu, ukazywali sposób ich wykorzystania, projektowali etapy wdrożenia pomysłów w życie czy demonstrowali efekty swojego działania przy rozwiązywaniu problemu. Przykłady zadań i problemów w tej części ukazują metodyczne możliwości organizacji takiej właśnie aktywności młodzieży.
Zadanie 1
„Czy w życiu można się pogubić?”
– rozwijanie płynności ideacyjnej oraz gotowości do konstruktywnego rozwiązywania problemów życiowych. Może być realizowane np. w czasie godzin z wychowawcą, wychowania do życia w rodzinie, filozofii czy etyki. Uczniowie wypisują na tablicy możliwe – hipotetyczne – sytuacje trudne dla młodych ludzi (zerwanie przyjaźni, związku, odejście z rodziny jednego z rodziców, śmierć bliskiej osoby, niezdany egzamin itp.). W zespołach zadaniowych uczestnicy proponują możliwe i konieczne zachowania w takich chwilach (wybranych lub we wszystkich wymienionych) oraz do kogo i jak można się zwrócić z prośbą o pomoc. Podejmują też próby sformułowania kilku porad dla osób będących w omawianych sytuacjach. Analiza przydatności tych porad polega na ocenie, która z nich jest najlepsza, a która najgorsza – wraz z uzasadnieniem.
Zadanie 2
„Udowodnię, że nie można!”
– rozwijanie płynności ideacyjnej oraz zdolności do rozwiązywania problemów praktycznych, przełamywanie schematów myślenia, przykładowo podczas realizacji treści z przedmiotów: wiedza o kulturze, etyka, informatyka, wiedza o społeczeństwie czy wychowanie do życia w rodzinie.
Uczniowie mają przedstawione pewne wybrane problemy lub negatywne zjawiska z otaczającej rzeczywistości (albo losują po jednym z pudełka przygotowanego przez nauczyciela, np. zdrada, hejting w sieci, molestowanie, seksizm, agresja, wulgaryzmy).
Uczestnicy opisują je krótko, a następnie wymyślają i prezentują argumenty przeciwko tym zjawiskom. Uzupełnieniem tych wypowiedzi o dowody i kolejne argumenty może też być przeszukiwanie literatury i mediów pod kątem sytuacji krytycznych i trudnych wynikających z takiego właśnie negatywnego zachowania innych. Jednym słowem uczniowie w zespołach zadaniowych lub indywidualnie gromadzą materiał dowodowy przeciwko wybranemu lub wylosowanemu zachowaniu.
Zadanie 3
„Upominek dla kogoś, kto nie lubi…”
#arkusz #ASD #Asperger #AspieZaklinaczka #autyzm #dostosowanie #edukacja #emocje #grupa #IPET #komunikacja #lekcja #logopedia #metody #MikiLittleAspie #motoryka #mowa #pedagog #percepcja #premium #program #przedszkolak #przedszkole #psycholog #rewalidacja #scenariusz #scenariusze #sensoryka #SI #sposoby #społeczne #SylwiaBagińska #szkoła #terapia #uczeń #umiejętnościspołeczne #uwaga #uważność #zabawa #zaburzenia #zajęcia #ZespółAspergera #zmysły #ćwiczenia Autyzm
autyzmwszkole.com 