ASD – rzucanie do celu, koordynacja wzrokowo-ruchowa
Koordynacja wzrokowo-ruchowa, potrzebna do rzucania, jest jedną z podstawowych umiejętności motorycznych. Dzieci ze spektrum autyzmu muszą nauczyć się wykorzystywać wiedzę pozwalająca na wykonanie jednej czynności także w innych sytuacjach. Dlatego warto stosować wszelkie ćwiczenia związane z rzucaniem. Ta zabawa zapewnia właśnie różnorodność. Jeżeli przeprowadzi się ją w grupie, będzie sprawiać dzieciom więcej radości. Wszyscy, nawet dorośli, znają uczucie podekscytowania, kiedy uda im się trafić piłką do celu lub wrzucić papierek do kosza.
Rzucanie do celu
Cele
- Zwiększenie koordynacji oko-ręka
- Poprawa kontroli nad mięśniami
- Osiąganie celów
- Świadomość obecności innych osób
- Stymulacja wzrokowa, proprioceptywna i przedsionkowa
Materiały
- Pojemniki: otwarte kartonowe pudełka, plastikowe kosze na śmieci lub wiadra
- Przedmioty do rzucania, na przykład piłki, woreczki z grochem
Przygotowanie
Ustaw na podłodze kilka pojemników i przygotuj poręczne przedmioty do rzucania.
Jak się bawić
Każde dziecko staje przed pojemnikiem lub wszystkie dzieci siadają w kole wokół niego. Podawaj każdemu dziecku po kolei przedmiot do rzucania. Niech próbują trafić w pojemnik lub wrzucić przedmiot do środka. Ułatwiaj lub utrudniaj zabawę, zmieniając odległość pomiędzy celem a rzucającym dzieckiem.
Odmiany zabawy
- Zamiast piłek wrzucajcie do plastikowych wiader lub misek skarpetki.
- Niech dzieci rzucają mniejszymi przedmiotami, takimi jak pionki, do szerokich pojemników.
- Użyjcie woreczków z grochem i pudełek różnej wielkości.
- Próbujcie trafić piłeczkami do ping-ponga w duże puszki po napojach.
- Zawieście tarcze z papieru na ścianie i rzucajcie w nie piłeczkami.
Czego dziecko się uczy
- Autystyczne dzieci uczą się, że trzeba patrzeć na przedmiot, żeby w niego trafić. Dowiadują się, jak ważne jest, by kierować swoimi rękami za pomocą wzroku, ponieważ zabawa jest nastawiona na ćwiczenie koordynacji oko-ręka.
- Uczą się również, jak kontrolować mięśnie i dopasowywać ich siłę, żeby osiągnąć konkretne cele fizyczne: rzucać dalej, wyżej lub mocniej.
Modyfikacje
- Niektóre dzieci, zamiast rzucać z odległości, będa podchodzić do pojemnika i upuszczać przedmiot. Oznacza to, że nie nauczyły się jeszcze, jak używać rąk do rzucania. Pomóż im opanować tę umiejętność, przytrzymując je w pewnej odległości od celu. Połóż swoją dłoń na ręce dziecka i pokaż mu właściwy ruch. W odpowiednim momencie podpowiedz mu: „Otwórz dłoń”, żeby wypuściło piłkę. Taka podpowiedź będzie bardziej konkretna niż: „Puść”.
- Inne dzieci patrzą w niewłaściwym kierunku. Przypomnij im wtedy: „Patrz na pudełko”/ „Patrz na cel” (Sher,2014).
źródło: B. Sher, Gry i zabawy we wczesnej interwencji…, Harmonia Universalis, Gdańsk 2014
